E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ESHA

  (Sahi. den) Çok cömert, fazla eli açık, pek sahi kimse.

• ESHA'

  Türlü türlü, günâ gûn, rengârenk.

• ESHAB

  Çekmek, cezb.

• ESHAB

  (Bak: Ashâb)

• ESHAL

  Misvak ağacı.

• ESHAM

  (Sehm. C.) Oklar. * Nasibler, hisseler.

• ESHAM

  Kara nesne.

• ESHAM

  Küçük katreli yağmur. * Kara nesne, esved.

• ESHAM-I UMUMİYE

  Tanzimat devrinde devletin, halka borç karşılığı olarak verdiği hisse bedelleri.

• ESHAR

  Seher vakitleri, seherler. Gece yarısından sonra ve tan yeri açılmazdan evvelki vakitler.

• ESHAR-I BAHAR

  Bahar sabahları.

• ESHED

  Becerikli, maharetli, mahir, açıkgöz, uyanık olan kişi.

• ESHEL

  Çok kolay, daha kolay, asan.

• ESHEL-İ TARİK

  En çıkar yol. En kolay ve kestirme olan yol.

• ESHEL-İ UMUR

  İşlerin en kolayı.

• ESHER

  Uyanık kimse.

• ESHİYA

  (Sahi. C.) Cömertler, sahiler.

• ESİ

  (C: Esât) İlaç yapmak.

• ESİD

  Ev önü. * Bağlanmış kapı.

• ESİF

  Kederli, esefli, tasalı, gamlı.

• ESİHHA'

  (Sahih. C.) Özürsüz olanlar, sıhhati yerinde ve vücudu sıhhatte olan kimseler.

• ESİL

  (C.: Asal-Esail-Usul) İkindi sonrasından akşama kadar olan vakit. * Kavi, muhkem, sağlam.

• ESİL

  Parlak, uzun ve dolgun yüz. * Doğru şey.

• ESİL

  Şerefli, şanlı, namlı, haysiyetli, itibarlı ve otoriter kişi.

• ES'İLE

  (Sual. C.) Sualler. Bir şey istemeler. Sorular.

• ES'İLE-İ SİTTE

  Altı suâl. * Risale-i Nur Külliyatından Mektubat Mecmuasında bir küçük risâlenin adı.

• ESİM

  (İsm. den) Günahkâr, günah işlemiş, kabahatlı, cürümlü, suçlu, yalancı kişi.

• ESİNNE

  (Sinân. C.) Kılıçlar, seyfler. * Süngüler. * Bileği taşları.

• ESİR

  Kul, köle. Harpte teslim alınan düşman. Teslim olan.

• ESİR

  Bütün kâinatta bulunan ve her tarafı kaplamış olan lâtif madde. Elektrik, ışık ve hararetin yayılmasına vasıtalık eden madde. Görülmeyen ve varlığı bütün ehl-i ilimce kabul edilen lâtif, rakik, elâstikiyeti hâiz seyyal madde.("İkisi de birbirine bitişikti, sonra ayrı ettik." mânasında olan $nın ifadesine nazaran, manzume-i şemsiye ile arz, dest-i kudretin madde-i esiriyeden yoğurmuş olduğu bir hamur şeklinde imiş. Madde-i esiriye, mevcudata nazaran akıcı bir su gibi mevcudatın aralarına nüfuz etmiş bir maddedir. $ âyeti, şu madde-i esiriyeye işarettir ki, Cenab-ı Hakk'ın arşı su hükmünde olan şu esir maddesi üzerinde imiş; esir maddesi yaratıldıktan sonra, Sâniin ilk icadlarının tecellisine merkez olmuştur. Yani esiri halkettikten sonra, cevahir-i ferd'e kalbetmiştir. İ.İ.)

• ESİR

  Birbirine yakın olmak, mütekarib.

• ESİRÂNE

  f. Esirce, kölece.

• ESİRE

  Seçkin, güzide. * İlim bakiyyesi.

• ESİRÎ

  Esir ile alâkalı. Uçacak gibi hafif.

• ESİRÎ

  Esirlik, kölelik, kulluk.

• ESİR-İ HARB

  Harp esiri, harpte esir edilmiş olan.

• ESİRRE

  Tahtlar, oturulacak yerler. * Milletin belli başlı ileri gelenleri.

• ESİS

  Çok olan şey, kesir.

• ESİS

  Titremek. * Küp veya desti saksısı ki, içinde reyhan ekerler.

• ESİS

  Asıl esas, hak, doğru. * Hediyeler. Armağan olarak verilen şeyler.

• ESKAB

  Delmek. * Ateş yakmak.

• ESKAF

  Uzun boylu, iri kimse.

• ESKAL

  (Sakil. den) Daha sakil, en ağır, en çirkin. * Kaba, can sıkıcı.

• ESKAL

  (Sekal. C.) Ağır yükler, ağır şeyler. Kalabalık, ağırlık.

• ESKAM

  (Sakam. C.) İlletler, hastalıklar, dertler.

• ESKEF

  (C: Esâkif) Kunduracı, eskici.

• ESKEFE

  Kapı basamağı, eşik.

• ESKİMO

  Grönland, Alaska ve Kuzey Kanada'da yaşayan bir kavmin adı.

• ESL

  Karaılgın ağacı.

• ESL

  Dikenli ağaç. * Süngü. * Hasır otu.