E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ESRÜM

  Dişi dökük olan kimse.

• ESS

  Otun vaya saçın çok ve sık olup birbirine dolaşması.

• ESSALAVAT

  Peygamberimiz Resul-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm Efendimize veya Cenab-ı Hakk'a (C.C.) karşı hamd, şükür ve teşekkür ifade eden dua, selâm ve salâvâtlar. (Bak: Salâvat)

• ESSEBEBÜ KELFAİL

  (Essebebü ke-l fâil) Bir işe sebeb olan, o şeyi yapan fâil gibidir (mealinde). (Hizmet-i Kur'âniye ve imâniyenin yapılmasına sebeb olanlar, bu mukaddes hizmeti yapmış gibi mes'ud ve me'cur olurlar, hayırlara, ecir ve sevablara nâil olmak nimet-i uzmasına erişirler.)

• EST

  Ayakları uzun olan.

• ESTA'

  (Satı. dan) Uzun boyunlu. Boynu uzun olan insan veya hayvan.

• ESTAĞFİRULLAH

  Cenâb-ı Hak'tan kusurumun örtülmesini dilerim. Allah (C.C.) kusurumu efvetsin (mealinde, kusurunu anlayan bir müslümanın duâsı. Hürmet veya ikramlara karşı tevâzu maksadı ile de söylenmektedir.) (Bak: İstiğfar)

• ESTAN(E)

  f. İstirahat edilecek ve uyunacak rahat yer.

• ESTAR

  (Satr. C.) Yazı dizileri, satırlar.

• ESTAR

  Örtüler, perdeler.

• ESTEH

  f. Çekirdek. * Kemik. Vücud iskeletini meydana getiren nesne.

• ESTEÎN

  Yardım isterim, istiâne ederim (meâlinde fiil olup, müfred birinci şahıstır.)

• ESTER

  Katır.

• ESTERVEN

  f. Çocuk doğurmayan, kısır kadın.

• ESTİNE

  f. Yumurta.

• ESÛF

  Fazlaca eseflenen, pek üzülen, çok kederlenen, çok fazla acıyan, yufka yürekli.

• ESUK

  Deli koyun.

• ESUM

  Çok yalancı, iftiracı, kabahatli ve günahkâr olan adam.

• ESUS

  Katı, sağlam, muhkem nesne.

• ESVA'

  (Sâ'. C.) Kuyular, çukur yerler. * Ölçekler.

• ESVAB

  (Sevb. C.) Sevbler, giyecekler, giyimler.

• ESVAF

  (Suf. C.) Suflar, koyun yünleri.

• ESVAK

  Uzun incikli.

• ESVAK

  (Sûk. C.) Çarşılar. Pazarlar.

• ESVAR

  (Sur. C.) Surlar, hisarlar, kaleler, kal'alar. * Ziyafetler, şölenler.

• ESVAT

  (Savt. C.) Sesler. Savtlar.

• ESVE'

  Yaramaz nesne.

• ESVED

  Çok siyah. kara renkli olan.

• ESVEDEYN

  İki siyah mânâsına gelen bu kelime, yılanla akreb için kullanılır.

• ESVED-ÜL-KALB

  (Bak: Süveydâ)

• ESVEL

  Karnı sarkık olan erkek. (Müe: Sevlâ)

• ESVİDE

  (Sevâd. C.) Sevâdlar, karanlıklar, siyahlıklar. Karaltılar. * Çok mallar, fazla mülkler.

• ESY

  Tasa, keder, hüzün.

• ESYAF

  (Seyf. C.) Seyfler, kılıçlar.

• ESYAH

  (Seyh. C.) Nehirler, akarsular. * Çizgili elbiseler.

• ESYAN

  Kederli, gamlı, tasalı, kaygılı, hüzünlü, üzüntülü.

• EŞA

  (C.: Âşâ) Hurma ağacının küçüğü.

• EŞAİM

  (Eş'em. C.) En şomlar, en uğursuzlar.

• EŞAİRE

  (Eş'ari. C.) Dinde meşhur imam Eb-ul-Hasan-ül-Eş'arî'ye bağlı olan sünnet ehlinin bir kısmı.

• EŞAKK

  Meşakkatli, zahmetli.

• EŞ'AL

  Kuyruğu beyaz olan at.

• EŞAM

  f. Ölmiyecek kadar az olan yiyecek ve içecek şeyler, kut-i lâyemut.

• EŞ'AR

  (Şa'r. C.) Kıllar. Tüyler. Tüycükler. * (Şiir. C.) Şiirler, manzum ve güzel yazılar.

• EŞ'AR

  (C.: Eşâir) En iyi şâir. * Kılı çok olan kimse. * Davarın tırnağı çevresinde olan kıl.

• EŞ'ARÎ

  Eş'arî mezhebi veya o mezhepte olan. Asıl adı Eb-ul Hasan-ül-Eş'arî olan İmam-ı Eş'arî, Ehl-i Sünnet itikadını âyetlere, hadislere göre izah ve şerh ederek tesbit etmiştir. Ehl-i Sünnet Mezhebi itikadına tercümanlık ederek İslâmiyet'e büyük hizmet etmiştir. (Hi. 260-324) İtikada dâir meydana koyduğu hakikatları kabul edenlere Eş'arî ve Mezhebine de Eş'ariye denir.

• EŞ'AS

  Saçı dağınık olan. * Saçı dökülmüş kişi.

• EŞAVİZ

  Halk. Millet. Nâs.

• EŞBAH

  (şibh. C.) Benzeyenler. şibihler. Nazirler.

• EŞBAH

  (Şebâh. C.) Şahıslar, cisimler, vücudlar. * Büyük kapılar. * Uzaktan görünen karaltılar, hayâller. * Renk, levn.

• EŞBAL

  (Şibl. C.) Arslan yavruları.