E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• EŞKÂL-İ ZEMAN

  Zamanın şekilleri. * Ahmet Rasim'in bir romanı.

• EŞK-ALUD

  f. Gözü yaşlı.

• EŞKAR

  Mavi gözlü ve sarı tenli kimse. * Yelesi ve kuyruğu kırmızı olan sarı at.

• EŞK-BAR

  f. Çok ağlayan. Çok gözyaşı döken.

• EŞK-EFŞAN

  f. Çok ağlayan, gözyaşı döken.

• EŞKEL

  Gözlerinin akı kırmızılı olan adam. * Beyaz koyun.

• EŞKELE

  Hâcet.

• EŞK-İ ŞÂDİ

  Sevinçle ağlayış. Sevinçten dökülen gözyaşı.

• EŞK-İ TARAB

  Sevinçten dolayı akan gözyaşı.

• EŞK-İ TEESSÜR

  Teessürden dolayı akan gözyaşı.

• EŞKİL

  Yaban soğanı.

• EŞKİYA

  Şakiler. Yol kesenler. Asiler. Allah'a veya kanunlara isyan edip kötülük yapanlar. Haydutlar, anarşistler, âsiler. Hak ve kanunlara baş kaldıranlar, Allahın emirlerine karşı gelenler.

• EŞK-RÎZ

  f. Gözyaşı döken, ağlayan.

• EŞKU

  (şekâ. dan) şikâyet ediyorum (mealindedir).

• EŞKU(B)

  f. Tavan. * Tabaka, kat, derece, mertebe.

• EŞK-VER

  f. Ağlayan, gözyaşı döken.

• EŞMAT

  Saç ve sakallarına kır düşmüş olan.

• EŞME

  Kumsal yerde kaynayan pınar.

• EŞMEL

  Daha şâmil. Çok şeyleri içine alan. Daha çok kaplamış.

• EŞNA

  f. Yüzücü, yüzgeç. * Kıymeti büyük olan mücevher.

• EŞNA'

  Daha şeni. Çok çirkin ve fena.

• EŞNE

  Ağaç yosunu.

• EŞNEB

  Dişleri inci gibi beyaz olan adam.

• EŞRAF

  (şerif. C.) Şerefliler. İleri gelen büyükler.

• EŞRAF-I BELDE

  Memleketin ileri gelenleri.

• EŞRAK

  Ortaklar. şerikler.

• EŞRAR

  Tahribçiler. Kötülük edenler. * Kötü şeyler. şerliler.

• EŞRAT

  Nişanlar. Alâmetler. şartlar.

• EŞRAT-I SAAT

  Kıyâmet alâmetleri. (Bak: Kıyâmet).

• EŞREF

  En şerefli. Daha şerefli. En iyi, en güzel.

• EŞREF-İ MAHLUKAT

  Mahlukatın en eşrefi, yaradılmışların en şereflisi. İnsan.

• EŞREF-İ SAAT

  Saatlerin şereflisi. Uğurlu ve işlerin rast gittiği, dua ve dileklerin kabul edildiği an.

• EŞREM

  Burnu yirik. * Üst dudağı yarık olan.

• EŞREŞ

  Muhalefet eden, karşı gelen.

• EŞRİA

  (Şirâ. C.) Yelkenler.

• EŞRİBE

  (Şerâb. dan) İçilecek şeyler, şerablar.

• EŞTAT

  (Şetit. C.) Takımlar, fırkalar, bölümler. Esnaf, sınıflar. Çeşitler, cinsler, neviler.

• EŞTAT-I ULUM

  İlimlerin nevi'leri, çeşitleri.

• EŞTER

  Yırtlak gözlü.

• EŞÜDD

  Büluğa gelmek mertebesi.

• EŞVAK

  (şevk. C.) şiddetli arzular, istekler, neşveler.

• EŞVAK

  Dikenler. (Nebat) * Tıb: Kemiklerin uzaması.

• EŞVAT

  (Şavt. C.) Sıçrayışlar, zıplamalar, koşmalar, koşuşmalar. * Kâbe-i Muazzama'yı yedi defa tavaf etme, etrafını dolaşma.

• EŞVE

  Gözü değen kişi.

• EŞVEŞ

  Göz ucuyla bakan kişi. * Yüksek bina.

• EŞYA

  (Şey. C.) (Bu kelime, Türkçede müfret gibi kullanılır.) Ev döşemeye mahsus halı, dolap v.s. * Elbise, yatak, çamaşır gibi malzemeler. * Yük, yük eşyası.

• EŞYÂ'

  (Şia. C.) Bölükler, bölümler, kısımlar, neviler, fırkalar, tabakalar, cinsler, çeşitler. Cemaatler, cemiyetler, topluluklar. * Yardımcılar.

• EŞYAH

  (Şeyh. C.) Şeyhler, ihtiyarlar, yaşlılar, pir-i fâniler.

• EŞYEB

  (Şeyb. den) Saçı sakalı ağarmış, yaşlanmış olan kişi. İhtiyar.

• EŞYEM

  Yüzünde ve vücudunda çok beni olan adam.