E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• EŞBEH

  Mert, yiğit, kabadayı, cesur kimse. (Bu tâbir bilhassa yeniçeriler hakkında kullanılırdı.)

• EŞBEH

  Daha çok benzeyen. Pek benzeyen.

• EŞBÛ

  f. Odunluk, kömürlük. Kömür ve odun konulacak yer.

• EŞCA'

  Daha yiğit, pek kahraman. En şecaatli. * Parmak ardlarının sinirleri.

• EŞCAN

  (Şecen. C.) Şecenler, elemler, gamlar, kederler, tasalar, sıkıntılar, ıztırablar.

• EŞCAR

  (Şecer. C.) Ağaçlar.

• EŞCAR-I BAĞ

  Bahçenin, bağın ağaçları.

• EŞCAR-I MÜSMİRE

  Meyve ağaçları.

• EŞDAK

  Doğru konuşan. Yalan söylemeyen. Sâdık. * Büyük ağızlı.

• EŞEBB

  Arasından geçmek mümkün olmayan ağacın sıklığı.

• EŞEDD

  Daha şiddetli. Çok fazla şiddetli. Pek fazla şiddetli.

• EŞEDD-İ İHTİYÂÇ

  En şiddetli ihtiyaç.

• EŞEDD-İ MÜCÂZÂT

  En şiddetli ceza.

• EŞEDD-İ ZULÜM

  Zulmün en şiddetlisi.

• EŞEFF

  Çok parlak. Daha şeffaf. Işığı daha iyi geçiren. * Suyu kendine çok fazla çeken.

• EŞEKK

  Çok şek ve şüphe sahibi. Tereddütte ileri giden.

• EŞELL

  Çolak. Kolu sakat olan. * Eli dâima hareketli olan kimse.

• EŞ'EM

  (C: Eşâim) En uğursuz, pek şom.

• EŞEMM

  Burnu kuvvetli koku duyan.

• EŞEN

  f. Karpuz ve kavun hamı, kelek. * Ters giyilmiş elbise.

• EŞERR

  Çok fazla sevinmek. * Tekebbürlük etmek, gururlanmak. * Çok şerli. En kötü ve şerli.

• EŞERR-İ NÂS

  İnsanların en şerlisi, nasın en kötüsü.

• EŞFA

  Hastalığı def'e çok faydalı, şifa-bahş olan.

• EŞFA'

  En çok şefaat eden. En şafi.

• EŞFAK

  Daha fazla şefkatli. Çok şefkatli.

• EŞFAR

  (Şüfr. C.) Göz kapağının kenarları, kirpik yerleri.

• EŞGAL

  (Şugl. C.) İşler. Meşguliyetler.

• EŞGAL-İ MÜHİMME

  Ehemmiyetli ve mühim işler.

• EŞHA

  şefkat.

• EŞHAD

  Şevâhidler. Şâhitler. (Bak: Alâ-ruûs-il eşhâd)

• EŞHAR

  f. Kalye taşı denilen radyom hamızı. * Nişadır.

• EŞHAS

  (Şehs. C.) Şahıslar. Kişiler.

• EŞHAS-I MA'RUFE

  Tanınmış kişiler, bilinen şahıslar.

• EŞHEB

  Kır (at). Kır, çil renkte olan aslan. * Güç iş. * Soğuk gün. * Bir nesnenin kenarı.

• EŞHEL

  Kırmızı ile karışık koyu mavi, elâ. * Elâ gözlü adam.

• EŞHER

  (Şehir. den) Çok meşhur, pek fazla tanınmış, en şöhretli olan.

• EŞHÜR

  (şehr. C.) Aylar.

• EŞHÜR-ÜL HURUM

  İslâmiyetten evvel Arab kabileleri arasında vuruşmanın ve muharebenin haram kılındığı Zilka'de, Zilhicce, Muharrem ve Receb ayları.

• EŞHÜR-ÜL-HACC

  Hac ayları mânâsına gelen bu kelime; İslâmiyetten evvel Kâbenin tavaf edildiği; Şevval ve Zilka'de ile Zilhicce ayından da alınan 10 günle cem'an 70 günlük zamana verilen addır.

• EŞİ'A

  (Şuâ. C.) Şualar. Aydınlıklar.

• EŞİDDA

  Çok şiddetli sert olanlar. Pek şiddetli davrananlar.

• EŞİHA

  f. At kişnemesi.

• EŞİR

  Pek sevinçli, çok mesrur. * Kibirli, mütekebbir kimse.

• EŞİRRA

  Çok şerliler. Çok kötü insanlar. Çok şerli mahluklar.

• EŞ'İYA

  (A.S.) Beni-İsrail peygamberlerindendir. (M.Ö. 759-700) tarihlerine kadar Beni-İsrail arasında peygamberlik yapmış, birçok mucizeler göstermiştir. Zamanının padişahı tarafından takib ettirilerek bir ağaç oyuğunda gizli olduğu halde, ağaçla beraber biçki ile kesilerek şehid edilmiştir. 66 babdan ibaret kitabında İsa'nın (A.S.) geleceğini müjdelediğinden hıristiyanlar arasında Eş'iyanın İncili diye şöhret bulmuştur. (K. A'lâm)

• EŞK

  f. Gözyaşı. Dem.

• EŞKA

  En şaki, haydut, eşkiya, katı-üt tarik.

• EŞKAH

  Kırmızı yüzlü (adam). al renkli (at).

• EŞKÂL

  (Şekil. C.) Şekiller, kılık.

• EŞKÂL-İ HAYAT

  Hayatın şekilleri.