G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• GERDEN-KEŞ

  f. Âsi, serkeş, isyankâr. * Mağrur, kibirli. * İnatçı, muannid.

• GERDÎDE

  f. Tavır ve hâlleri değişmiş.

• GERDİŞ

  f. Dönme, dönüş. Çevrilme, dolaşma.

• GERDİŞ-İ ZEMÂN

  Zamânın dönüşü.

• GERDUN

  f. Dünyâ, felek. * Dönen, dönücü, devreden, çevrilen.

• GERDUNE

  f. Araba, otomobil.

• GERDUNE-İ İCLAL

  Saltanat arabası.

• GERDUN-MÎNA

  f. Gök, sema, asuman.

• GERDUN-SİRİŞT

  f. Mağrur, gururlu, kibirli kimse. * Zâlim, gaddar, kan dökücü. * Tenbel, uyuşuk.

• GERGEDAN

  Burnu üzerinde boynuzu bulunan ve file benzeyen vahşi bir hayvan.

• GERİLLA

  (İspanyolca) Büyük bir kuvvete karşı, dağınık küçük kuvvetler tarafından yapılan çete harbi.

• GERK

  f. Uyuz hayvan.

• GERM

  f. Sıcak. Kızgın. * Çabuk öfkelenen. * Gayretli, hamiyetli. Tez meşreb.

• GERM Ü SERD

  Sıcak ve soğuk. * Darlık genişlik, iyilik kötülük, acı tatlı.

• GERMA

  f. Sıcak.

• GERMABE

  f. Sıcak su hamamı. Kaynarca, kaplıca, ılıca.

• GERMA-GERM

  f. Pek kızışmış, kızışıp ısınmış. * Sıcağı sıcağına.

• GERMA-PEYMA

  f. Sıcaklık ölçeği. Termometre.

• GERMÎ

  f. Hararet, sıcaklık, kızgınlık.

• GERMİYYET

  Sıcaklık, hararet. Ateşli ve hızlı çalışma.

• GERM-MEND

  f. Acele eden, aceleci.

• GERM-RAN

  f. Atı çok süren, hızlı at süren.

• GERM-ÜLFET

  f. Görüşmesi hararetli olan, hararetli ve sıkı-fıkı görüşen.

• GERZİŞ

  f. Zulümden şikâyet etme.

• GESTÎ

  f. Çirkinlik.

• GEŞ

  Edâ ve naz yaparak yürüme. * Lâtif, hoş, güzel.

• GEŞT

  Seyretme, dolaşma, gezme, tenezzüh. * Geçme.

• GEŞT Ü GÜZÂR

  Gezip tozma, gezme.

• GEŞTE

  f. "Gezmiş, dolaşmış, dönmüş" anlamlarına gelerek birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Ber-geşte $ : Altüst olmuş. Ser-geşte $ : Başı dönmüş.

• GEV

  (C.: Gevân) f. Yiğit, bahadır, kahraman.

• GEVAH

  (Bak: Güvah)

• GEVAHÎ

  (Bak: Güvahî)

• GEVAN

  (Gev. C.) Kahramanlar, yiğitler.

• GEVAR

  t. Ark. Bahçeleri sulamak için çayırdan ufak bir arkla alının kol.

• GEVARE

  (Gehvâre) Beşik.

• GEVÇ

  f. Ağaç zamkı.

• GEV-ÇAH

  f. Dibi görünebilen pek derin olmayan alçak kuyu.

• GEVDEN

  f. Sersem, ahmak, şaşkın, anlayışsız.

• GEVEN

  t. Çalı. Dikenli ve bir karış kadar boyunda bir nebat. Aslı Gevân'dır.

• GEVHER

  f. Akıl ve edeb. * Asıl ve neseb. * Elmas, cevher, mücevher. İnci. * Bir şeyin künhü ve esası. Hakikat. * Noktalı olan harf.

• GEVHER-BAR

  f. Cevher yağdıran.

• GEVHER-EFŞAN

  f. Cevher saçan.

• GEVHER-FÜRUŞ

  f. Cevherci, kuyumcu, sarraf.

• GEVHERÎ

  f. Kuyumcu, cevherci.

• GEVHER-İ PEND

  Nasihat küpesi.

• GEVHERÎN

  f. Mücevher gibi. * Mücevherli.

• GEVHER-NİSAR

  f. Cevher serpen. * Mc: Düzgün konuşan, güzel söz söyleyen.

• GEVHER-NİŞİN

  f. Cevherlerle süslenmiş.

• GEVHER-PAŞ

  f. Mücevher saçan. * Mc: Çok güzel ve düzgün konuşan.

• GEVHER-ŞİNAS

  f. Cevherden anlıyan, cevherci, kuyumcu.