G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• GÎRA-GİR

  f. Tutan tutana.

• GİRAMÎ

  f. Muhterem, aziz, hürmete değer. * Ulu, büyük.

• GİRAN

  f. Pahalı. Tartısı ağır olan. Ağır. Dolu. * Sert. Katı. * Bıktırıcı. Usandırıcı.

• GİRAN-BAHA

  f. Kıymet ve pahası çok olan.

• GİRAN-BAR

  f. Meyvesi çok olan ağaç. * Ağır yüklü. * Gebe insan veya hayvan. * Zengin, gani.

• GİRAN-CAN

  f. Ağır kanlı, ağır hareketli, can sıkıcı (adam).

• GİRAN-CANÎ

  f. Can sıkıcılık.

• GİRAN-DEST

  (C.: Girandestân) f. İşini ağır yapan kimse. Eli ağır kişi.

• GİRAN-DESTMAYE

  f. Zengin, gani. Sermayesi ve malı mülkü çok olan. * Mârifetli, mahâretli, hünerli.

• GİRAN-DUD

  f. Duman, sis. * Kara bulut.

• GİRAN-GUŞ

  (C.: Giranguşân) f. Sağır, kulağı ağır işiten.

• GİRAN-GUŞÂNE

  f. Sağırcasına.

• GİRAN-HAB

  f. Uykusu ağır olan adam.

• GİRAN-HAR

  f. Obur, çok yiyen.

• GİRAN-HATIR

  f. Canı sıkılmış, gücenmiş.

• GİRAN-HUY

  f. Fena mizaçlı. Kötü huylu.

• GİRANÎ

  f. Ağırlık, sıklet.

• GİRAN-KADR

  f. Kadr u itibar sahibi. Hürmet edilen kimse.

• GİRAN-KÎSE

  f. Cimri, hasis, pinti.

• GİRAN-MAYE

  f. Kıymetli ve değerli olan şey.

• GİRAN-RİKAB

  f. Ciddi ve vakur kimse. * Harpte düşmana saldıran, azimli kişi.

• GİRAN-SAYE

  f. Yüksek makam ve mevki sahibi. * Ordu kumandanı.

• GİRAN-SENG

  f. Ağır başlı kişi. Ciddi ve vakar sahibi kimse. * Sabırlı, kanaatkâr.

• GİRAN-SER

  (C.: Giranserân) f. Mağrur, kibirli, gururlu, kendini beğenmiş.

• GİRAN-SERÎ

  f. Kibirlilik, mağrurluk, enaniyetli oluş, kendini beğenmişlik.

• GİRAN-SEYR

  (C.: Giranseyrân) f. Hareketleri ve yürüyüşü ağır olan.

• GİRAN-SİRİŞT

  (C: Giransiriştân) f. Tembel, ağır tabiatlı, ağır kanlı.

• GİRD

  f. Yuvarlak.

• GİRDAB

  f. Suların dönerek çukurlaştığı yer. * Tehlikeli yer. Mühlike. Tehlikeli yer ve zaman.

• GİRDA-GİRD

  f. Fırdolayı, çepeçevre.

• GİRD-ALUD

  f. Toz toprak içinde kalmış, toza bulanmış.

• GİRDAR

  f. Meşgale, meşguliyet. * Tarz, âdet, yürüyüş.

• GİRDE

  f. Yuvarlak, değirmi. * Evvelce yahudilerin, müslümanlardan ayırd edilebilmeleri için, omuzlarına diktikleri sarı renkte bir parça. * Açılmış yufka. * Yuvarlak yastık. * Gr: Bütün, hepsi, tamamı.

• GİRDEBAN

  f. Gözcü, gözetici.

• GİRD-GÂR

  f. Allah.Yaratıcı. Kudret sahibi. (Bak: Kird-gâr) GİRDİBAD $ : (Gird-bâd) f. Kasırga. Yel çevrintisi. Tehlike. Girdap.

• GİRDU

  f. Ceviz.

• GİRE

  (C: Guyer) Diyet.

• GİRGİN

  Her yere sokulan, herkesle görüşen, sokulgan. * Mensub, alâkalı, müteallik.

• GİRÎBAN

  f. Elbise yakası.

• GİRÎBAN-ÇÂK

  f. Yakası yırtık. * Mc: Kederli, hüzünlü, üzüntülü.

• GİRÎBAN-GİR

  f. Yaka tutan.

• GİRÎBANÎ

  f. Bir çeşit gömlek.

• GİRİFT

  f. Yakalama, tutma. * Dolaşık. Birbiri içine girik. Girintili çıkıntılı, karışık. * Motifleri birbirine girik ve içiçe geçme olan tezyinat tarzı. Buna aynı zamanda arabesk de denilir. * Türk musikisinin nefesli sazlarından olup, bugün unutulmak üzeredir. Ney'e benzer. Girift çalana "Giriftzen" denilir.

• GİRİFTAR

  f. Tutulmuş. Yakalanmış.

• GİRİFTE

  f. Yakalanmış, tutulmuş. * Bir hastalığa mâruz kalmış, hastalığa yakalanmış. * Esir.

• GİRİFTE-DEM

  f. Nefesi tutulmuş.

• GİRİFTE-GÎ

  f. Tutkunluk. * Hastalık hali. * Esirlik.

• GİRİFTE-HÂTIR

  f. Gücenik, kırgın.

• GİRİFTE-LEB

  (C: Giriftelebân) f. Dudağı tutulmuş. * Mc: Sessiz, sakin (kimse).

• GİRİFTE-SER

  f. Aklı fikri dağılmış kimse. Dalgın kişi.