G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• GULAT

  (Gali. C.) Dinde, mezhebte çok ileri salâbet gösterenler. * Galeyân edenler.

• GULAZ

  Kalın, kaba.

• GULET

  Fr. İki direkli ve yan yelkenli gemi.

• GULF

  (C.: Eglaf) Kılıf. Kışır, kabuk.

• GULFE

  Zekerin sünnet edilecek derisi.

• GULGUL(E)

  Bağrışıp çağrışma. Şamata, gürültü. Velvele. * Ağız tarafı dar olan bir kabdan akan suyun çıkardığı ses.

• GULGULE-İ ETFAL

  Çocukların gürültüsü, çocukların bağrışıp çağrışmaları.

• GULL

  Kelepçe. Suçlunun boynuna veya ayaklarına takılan zincir, pranga.

• GULLET

  Sıcaklık. * Susuzluk harareti.

• GULUL

  Ganimet malında hıyanet etmek.(Gull, mâlî ganimetten gizli birşey aşırmak, emanete hıyanet etmektir ki, ekseriyetle devlet mallarında su-i istimâl de bu türdendir. Resulullah, gululü kebairden saymıştır. E.T.)

• GULUMİYYE

  Cimaa şehveti olan kimse.

• GULÜF

  (Gılâf. C.) Kınlar, mahfazalar, kılıflar.

• GULÜVV

  Ayaklanma. Taşkınlık. * Üşüşme. Hücum. Saldırış. * Edb: Mübalağanın son derecesi. Üçe ayrılan mübalağanın diğer iki derecesinden biri tebliğ, öteki iğraktır. Aşağıdaki parçada mübalağa gulüv derecesindedir: Gökler gürüldese, şimşekler çaksa Volkanlar fışkırsa, lâvları aksa,Kıyısız denizler kabarsa, coşsa,Coşkun dalgaları birden tutuşsa, Yerden gökyüzüne alevler ağsa,Gökten yeryüzüne yıldızlar yağsa,Arzın içindeki ateş patlasa,Küreler yarılsa, feza çatlasa,Bir yürek bulunur, korkudan beri,Anladın mı kimdir o? Türk Askeri.

• GULÜVV-İ ÂMM

  Genel ayaklanma, umumi isyan.

• GULV

  Haddini tecavüz etmek, haddini aşmak. * Yiğitlik zamanının evveli ve sür'ati.

• GULYABANİ

  İnsanı felâkete attığına itikad edilen vahşi bir mahluk ismi.

• GUMA

  Hava bulutlu olduğundan ayın görünmemesi.

• GUMGUME

  Nâra. * Avaz, ses.

• GUMME

  Tasa, keder. * Kırba, tuluk gibi şeylerin derinliği. * Belirsiz mühim nesne.

• GUMR

  (C: Agmâr) Bön, ahmak kişi. Gafil kimse.

• GUMRE

  Kadınların yüzlerine örttükleri kırmızı bez. * Küçük kadeh.

• GUMUM

  (Gamm. C.) Tasalar, kederler, dertler, kaygılar, hüzünler.

• GUMUZ

  Sözün kapalı ve karışık oluşu.

• GUN

  f. Tarz, gidiş, sıfat. * Renk.

• GUNA-GUN

  f. Türlü türlü, renk renk. Alaca.

• GUNC

  Eda, naz, kırıtma, cilve.

• GUNE

  f. Tarz, gidiş, yol, tarz. Sıfat.

• GUNE GUNE

  f. Türlü türlü, çeşit çeşit, renk renk.

• GUNM

  Bir şeye meşakkatsiz nâil olmak veya düşmandan doyumluk almak mânalarına gelir ve alınan doyumluğa da isim olarak ıtlak olunur ki ganimet de, her iki mânada böyledir. Şeriatta ise ganimet, küffardan anveten, yani harben alınan maldır. Binaenaleyh, velevse harbin neticesi olsun bir sulh ve ahd ile alınan mallara ganimet denilmez. (E.T.)

• GUNNE

  Genizden söylemek, sesi burnundan çıkarır gibi okumak. Burundan gelen ses.(Tecvidde harfin vasıflarındandır) (Bak: İdgam)

• GUNYA

  f. Geometride kullanılan bir âlet. Gönye.

• GUNYAN

  Kimseye ihtiyacı olmayıp müstağni olmak.

• GUNYAT

  Kudret, zenginlik.

• GUNYET

  Zenginlik.

• GUNZ

  Tasa, keder. * Zahmet, meşakkat.

• GUR

  Kabir, mezar. * Meşhur pehlivan Rüstem-i İraninin lâkabı. * Yaban eşeği.

• GURAB

  (C: Garbân-Egribe) Karga.

• GURABE

  f. Kubbeli türbe.

• GURAB-ÜL BEYN

  Alaca karga.

• GURAF

  Büyük ölçek.

• GURBET

  Gariblik, yabancılık. Yabancı bir memleket. Yabancı yer. Yâd el.

• GURBET-ZEDE

  f. Memleketinden başka yerde bulunan, gurbete düşmüş olan.

• GUREBA

  (Garib. C.) Garibler.

• GUREBA-İ YEMİN

  İbrahim paşa, Galata ve Edirne saraylarından çıkanlarla, harpte fevkalâde yararlık gösteren yabancılar ve yeni Müslüman olmuşlardan teşkil olunan iki süvari bölüğünden birinin ismidir. Bu iki bölüğe birden "Gureba-i Yemin ve Yesar Bölükleri" denildiği gibi "Garip ve Yiğitler Bölükleri" veya "Aşağı Bölükler" de denilirdi. Gureba-i Yemin'in bayrakları sarı ile beyaz idi. (O.T.D.S.)

• GUREF

  (Gurfe. C.) Köşkler, kasırlar, çardaklar.

• GUREMA

  (Gerim C.) Düşmanlar, adüvler, hasımlar, rakibler. * Alacaklılar.

• GURER

  Her ayın ilk üç gecesi.

• GURFE

  Yüksek, âli bina. * Yüksek derece. * Cennet köşkleri.

• GURFE-İ ÂLİYE

  Yüksek çardak. Yüksek köşk. * Balkon, cumba.

• GURGURE

  Atın alnında olan beyazlık. * Ulu, şerif kimse.