G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• GUR-HANE

  f. Türbe.

• GURİSTAN

  f. Mezarlık, türbe. Kabristan.

• GUR-KEN

  f. Mezarcı, mezar kazan.

• GURL

  Sünnet olmamış kimse.

• GURLE

  Sünnet olunacak deri.

• GURM

  Bir kimse üzerine eda edilmesi, yerine getirilmesi lâzımgelen şey. Borç ve diyet gibi. (Garâmet de olur)

• GURMUL

  (C: Garâmil) Erkek eşek. * At zekeri.

• GURR

  Beyaz leke.

• GURRAN

  f. Haykıran, gürleyen, homurdayan.

• GURRE

  Parlaklık. Her şeyin başlangıcı. Bu cihetle, kameri ayların ilk günlerine gurre-i şehr denilmiştir. Köleye, cariyeye ve malların en güzidelerine, gurret-ül emval denir. Güzel parlak yüze, vech-i agarr; açık ve nurani alına, cebhe-i garra denir ki, aynı asıldan müştaktırlar. * Fık: İskat edilen (düşürülen) bir ceninden dolayı verilmesi icab eden malî bir tazminattır. Hanefîlerce 500, Şafiîlerce 600 dirhem gümüştür.

• GURRE-İ GARRA

  Bir günlük hilâl.

• GURRE-İ MUHARREM

  Arabi aylardan olan Muharrem ayının birinci günü ve gecesi.

• GURRENDE

  f. Hiddetle bağıran, şiddetle gürliyen.

• GURUB

  Batma, batış. Batıda görünmez olma. Gözden kaybolmak. * Uzaklaşmak. Irak olmak.

• GURUB-U ŞEMS

  Güneşin batması.

• GURUR

  Kibir. Boş yere güvenmek. * Kıymetsiz şeylere güvenip mağrur olmak.(Evet, gurur ile insan maddi ve mânevi kemalât ve mehâsinden mahrum kalır. Eğer gurur saikasıyla başkaların kemalâtına tenezzül etmeyip, kendi kemâlâtını kâfi ve yüksek görürse, o insan nâkıstır. Böyle insanlar, malumat ve keşfiyatlarını daha yüksek görmekle, eslâf-ı izamın irşâdat ve keşfiyatlarından mahrum kalırlar. Ve evhama mâruz kalarak bütün bütün çizgiden çıkarlar. Halbuki eslâf-ı izâmın kırk günde yaptıkları bir keşfiyatı, bunlar kırk senede bulamazlar. M.N.)

• GURVE

  Burnun ucundaki kıkırdaktan yapılmış yumuşak kısım.

• GURZ (GURZA)

  (C: Guruz-Ağraz-Guraz) Su taksim olunan yer. * Eyer kolanı.

• GURZE

  (C.: Guruz) Pamuklu elbisede kullanılan kaba dikiş.

• GURZUF

  Kıkırdak. * Yumuşak olan kemik.

• GUSA'

  Sel köpüklerine karışmış çürük ağaç yaprakları tortusu, köpüğü.

• GUSALE

  f. Dana, buzağı. Sığır yavrusu. * Kösele.

• GUSALE

  Yıkama suyu.

• GUSAS

  (Gussa. C.) Kederler, hüzünler, kaygılar, tasalar.

• GUSFEND

  f. Koyun. (Bak: Guspend)

• GUSL

  (Bak: Gusül)

• GUSN

  Ağaç dalı. Budak. * Tıb: Damar ve sinir gibi ayrılan bedenin cüzleri.

• GUSN

  Saç örgüsü.

• GUSNE

  Tek dal.

• GUSN-İ MEKSUR

  Kırılmış dal.

• GUSN-İ ŞECER

  Ağaç dalı.

• GUSPEND

  f. Koyun, ganem.

• GUSPEND-GÜŞÂN

  f. Kurban bayramı.

• GUSRE

  Yeşile benzer bozrak renk.

• GUSS

  Leîm, zayıf adam. * Bir şeyi beğenmeyip ayıplamak.

• GUSSA

  Keder. Tasa. *Gam. * Boğaza takılan yemek. * Ağaç, diken.

• GUSSADÂR

  f. Kederli, tasalı. Kaygılı. Gussalı.

• GUSSANÂK

  f. Kederli, hüzünlü, tasalı, kaygılı.

• GUSUN

  (Gusn. C.) Filizler, ağaç dalları.

• GUSÜL

  Boy abdesti. Temizlenmek. Maddi, manevi temizlik için şartları dahilinde yıkanmak. Taharet-i Kübrâ da denir.

• GUSV

  Zulmet, karanlık.

• GUŞ

  f. Kulak. * Mc: İşitmek.

• GUŞAB

  f. Pekmez.

• GUŞANE

  Düşürülmüş hurma. * Hurma ağacı altına düşüp toplanan hurma.

• GUŞ-ASB

  f. Rüya. * İhtilam. Uyurken cenabet olmak.

• GUŞ-DAR

  f. "Kulak tutan." Sözü tam mânasıyla dinleyen, kulak veren.

• GUŞE

  f. Köşe, kenar, bucak.

• GUŞE-BEND

  f. Köşebent. * Ciltli kitaplarda kapağın dört köşesine yapılan süsleme.

• GUŞE-GÎR

  f. Bir köşeye çekilen.

• GUŞE-İ DEHAN

  Ağzın iki tarafı.