G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• GUŞE-İ UZLET

  Tenha ve ıssız köşe.

• GUŞE-NİŞİN

  f. Köşeye çekilen, münzevi, insanlardan uzaklaşan.

• GUŞETMEK

  İşitmek. Dinlemek, kulak vermek, mesmu' olmak.

• GUŞ-HURDE

  f. Kulağı bükülmüş, terbiye edilmiş.

• GUŞ-İ CAN

  Can kulağı.

• GUŞ-İ HUŞ

  Akıl kulağı. Can kulağı.

• GUŞ-İ KABUL-İ CAN

  Candan kabul ile dinlemek.

• GUŞİŞ

  f. Çabalama, uğraşma, çalışma.

• GUŞMAL

  f. Yola getirme, te'dib etme, kulak bükme, ihtar etme.

• GUŞT

  f. Et, lahm.

• GUŞTİN

  f. Etten, etten ibâret, etten meydana gelmiş.

• GUŞ-VAR

  f. Küpe, kadınların kulaklarına taktıkları mücevher.

• GUŞ-ZED

  f. Kulağa çarpan, işitilen.

• GUTAT

  Sabahın erken saatleri.

• GUTE

  f. Su içine bir defa dalıp çıkma, suya dalma.

• GUTE-HÂR

  (Gute-hor) f. Suya dalan.

• GUTGUTA

  (C: Gatâgıt) Yeni doğmuş kuzu.

• GUTME

  Pelteklik, kekemelik.

• GUVAS

  Feryâd edip, "imdat!" diye bağırmak.

• GUVAT

  (Gavi. C.) Azgınlar, sapkınlar.

• GUVL

  (C: Agvâl-Gaylân) Cinden bir tâife.

• GUVR

  Bir ölçek. (12 senc miktarıdır: Senc: 24 batmandır.)

• GUVTA

  Şam diyarında suyu çok olan ağaçlık bir yer.GUY : f. Söyleyen, konuşan, söyleyici. * Kelâm, söz. Acemlere mahsus bir cins oyun topu. * Baykuş.

• GUYÎ

  f. Söyleyiş, söyleme.

• GUYUB

  (Gayb. C.) Hazırda olmayanlar. Kayıplar.

• GUYUM

  (Gaym. C.) Bulutlar.

• GUYUS

  (Gays. C.) Yağmurlar.

• GUZAME

  Bir miktar süt.

• GUZAT

  (Bak: Gudat)

• GUZAT

  (Gazi. C.) Din için harbedenler. Gaziler.

• GUZBE

  Tez gadaplanan, çabuk kızan.

• GUZE

  f. Koza.

• GUZN

  (C.: Guzun) Derinin büklümü.

• GUZR

  Çokluk, kesret. * Devenin sütünün çok olması.

• GUZRUF

  (C.: Gazârif) Kulak kemiği. * Kıkırdak.

• GUZUZA

  Taze olmak.

• GUZZ

  Oğuz Türkleri.

• GÜCÜK

  Kuvvetsiz, zayıf, gevşek.

• GÜDAHTE

  f. Erimiş.

• GÜDAZ

  f. Mahveden, yakan, eriten mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Takat-güdaz $ : Takati mahveden.

• GÜDAZENDE

  f. Eriten, eritici.

• GÜDAZİŞ

  f. Yakılma, yanma.

• GÜFT

  f. Dedi, söyledi. * Söz, kelâm.

• GÜFT Ü GU

  Dedi kodu. Kîl ü kal.

• GÜFT Ü ŞENÎD

  İşitilen şeyler, duyulan şeyler.

• GÜFTAR

  f. Sözler, lâkırdılar.

• GÜFTE

  Her hangi bir makama göre bestelenen manzume. * Farsça "söylemek" demek olan "güften" mastarından gelen bu tabirin mânası, söylenmiş söz demektir.

• GÜHERÇİLE

  Barut yapmaya yarıyan bir madde.

• GÜHER-FÜRUŞ

  f. Mücevher satan.

• GÜHER-PARE

  f. Mücevher parçası.