İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İDMAN

  Alıştırmak. Bir şeyde meleke kazanmak için tekrar tekrar hareket yapmak. * Beden terbiyesi. Jimnastik.

• İDMAN-I BEDEN

  Beden idmanı, jimnastik.

• İDNA'

  Yakın etmek, yaklaştırmak.

• İDRA

  Def etmek. * Bildirmek. Bildirilmek.

• İDRAB

  (Darb. dan) Rüc'u etmek, vaz geçmek. Bir şeyi yapmaktan yüz çevirmek. Mukim olmak. * Bir kimse üzerine kırağı yağmak. * Sıcak yel eserek yerdeki suyu kurutmak. * Ekmeğin pişmesi. (Kamus'tan alınmıştır.)

• İDRAC

  Dercetmek. Dürmek. * Bir yazıyı bir yere koydurmak.

• İDRAK

  Anlayış. Kavrayış. Akıl erdirmek. Fehim. Yetiştirmek.(Maalesef insanlar teâvün sırrını idrak edememişler, hiç olmazsa taşlar arasındaki yardım vaziyetinden ders alsınlar! İ.İ.)

• İDRAKAT

  (İdrak. C.) Anlayışlar, kavrayışlar, idrak etmeler.

• İDRAK-İ DAKİK

  İnce idrak.

• İDRAK-İ MAÂLÎ

  Büyük mes'eleleri ve sırları kavramak, akıl erdirmek.

• İDRAR

  Sidik. Bevl. * Çokça akıtmak. * Devamlı vermek.

• İDRARAT

  (Derr. C.) Gelirler. Vâridat. Tahsilat.

• İDRİHMAM

  İhtiyarlıktan dolayı zayıflayıp iş yapamamak.

• İDRİK

  Dağlarda çok olan bir yemiş.

• İDRİMAC

  Bir yere girip gizlenmek.

• İDRİS (A.S.)

  Hz. Adem'in (A.S.) evlâdlarından ve Kur'anda ismi zikredilen, ilk yazı yazan, terzilik yapan peygamber (A.S.) (Bak: Meratib-i hayat)

• İF

  Vakit.

• İFA

  Ödemek. Yerine getirmek. Söz verdiğini veya vazife bildiğini yerine getirmek. Kılmak. Yapmak.

• İ'FA'

  Çoğaltmak. * Terketmek.

• İFA'

  Çocuğun büyümesi.

• İFAD

  Bir kimseyi elçilik (sefirlik) vazifesiyle gönderme.

• İFADAT

  (İfâde. C.) Anlatmalar. İfadeler.

• İFADAT-I LÂZİME

  Gerekli ifadeler.

• İFADE

  Anlatmak. Söylemek. * Fayda vermek, fayda tutmak.

• İFADE-İ CEBRİYYE

  Zoraki ifade. * Mat: Cebir işaretleri ile maksadını anlatma.

• İFADE-İ MERAM

  Dilek ve maksadını anlatmak.

• İFADE-İ ŞİFAHİYYE

  Ağızdan söyleyerek, şifahî olarak ifade ederek.

• İFADE-İ TAHRİRİYE

  Yazı ile anlatış.

• İFAHA

  Yellenmek.

• İFAHE

  Kan fışkırtma. * Kanatma.

• İFAKAT

  (Fevk. den) İyileşme, hastalıktan kalkma. Hastalıktan kurtulup tamamen iyileşinceye kadar aradan geçen zaman. * Ayılma. Sarhoşluk veya baygınlıktan kurtulma.

• İFAKAT-PEZİR

  f. İyileşmesi mümkün, iyileşebilir.

• İFAKAT-YÂB

  f. İfakat bulucu, iyileşen.

• İFAKAT-YAFT

  f. Sıhhat bulan, iyileşen, hastalıktan kalkan.

• İFAL

  Sür'atle gitmek, hızla gitmek. * Uzaklaşmak, ırak olmak.

• İFASA

  Yumuşak söylemek. * Aşikâre söylemek. Açık açık konuşmak.

• İFATE

  (Fevt. den) Kaybetme, kaçırma, elden çıkarma.

• İFATE-İ FIRSAT

  Fırsatı kaçırma. Fırsatı değerlendirememe.

• İFATE-İ VAKT

  Vakit kaybetme, zaman harcama.

• İFAVE

  Çorbanın iyisi. * Çömlek kaynarken yüzüne çıkan köpük.

• İFA-Yİ VAZİFE

  Görevini yapma, vazifesini yerine getirme.

• İFAZA

  (Feyz. den) Bereketlendirmek. Feyz vermek. Bol bol dağıtmak ve akıtmak. Taşıp yayılmak.

• İFAZA-BAHŞ

  f. Feyizlendiren, feyiz aldıran.

• İFAZE

  (Fevz. den) Maksada erdirmek. Merama kavuşmak. Zaferyâb eylemek.

• İFCA'

  Geçimini genişletme.

• İFCAC

  Kuş cıvıldaması, kuş ötmesi.

• İFCAC-I TUYUR

  Kuşların cıvıldayışı.

• İFCAR

  Fecir vaktine girme. * Bir kimseyi fâcir sayma.

• İFCAS

  Mânâsız ve münasebetsiz şeylerle kibirlenme.

• İFDA'

  Fidye kabul etme.