İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İFDA'

  Sahraya çıkmak, çöle çıkmak.

• İFDAH

  (Fadih. den) Kötülüğü açığa vurma. Kusur ve ayıpları meydana çıkarma.

• İFDAL

  (Fadl. dan) Lütuf ve bağış. İhsan.

• İFFET

  Namus. Temizlik. Perhizkârlık. Nefsi behimî temayüllerden men etmek. Helâla razı olup haramdan kaçınmak.

• İFFET-FÜRUŞ

  f. Namus ve iffetten söz eden. Namusluluk taslayan.

• İFFETLİ

  (İffetlü) Namus, hayâ ve iffet sahibi kadın. * Doğru, rüşvet yemez, haram yemez, istikametli kimse. * Eskiden kadınlara yazılan mektub hitabı.

• İFHA'

  Unutmak.

• İFHAC

  Davarın ayaklarını ayırıp sağmak.

• İFHAH

  Âciz bırakma.

• İFHAK

  Doldurmak.

• İFHAM

  Ulu etmek, yüceltmek.

• İFHAM

  Bildirmek. Anlatmak. Maksadı bildirmek.

• İFHAM

  İkna edip sükût ettirmek. Delil göstermekle ve isbat etmekle galip gelmek.

• İFHAR

  Şereflendirmek. Şeref vermek. Fahirlendirmek.

• İFHAŞ

  (Fuhş. dan) Kötü ve fena söyleme.

• İFK

  Bühtan. Bir suçu birisine yüklemek. İftira.

• İFKA'

  Fakir ve kötü durumda bulunma.

• İFKAD

  Kaybettirme, kazandırmama.

• İFKAH

  Öğretme.

• İFKAR'

  Fakir düşürme, fakirleştirme. * Hayvanı kirâya verme.

• İFLA'

  Sütten ayırma, memeden kesme. * Yabana kaçma.

• İFLAH

  Mübarek ve muvaffakiyetli olmak. Selâmete çıkmak. Felâha kavuşmak. * Nimette dâim ve kararlı olmak. (Bak: Felah)

• İFLAK

  şiir okurken fesahat üzerine olmak. * Mâna ve kelime icad etme.

• İFLAL

  Gidermek. * Yağmur gelmeyen yere yetişmek.

• İFLAS

  Sıyrılıp kurtulmak.

• İFLAS

  Malı tükenmek, parası kalmamak. Borçlarını ödeyemiyecek hâle gelmek. Sermayesini batırmak. * Ahirette günahları çok olanın hüsrana düşmesi.

• İFLAT

  Kement veya bağdan kurtulup kaçma.

• İFLİLAK

  Yer yüzünü bulut kaplamak.

• İFNA'

  Mahvetmek. Tüketmek. Kıymetini kaybetmek. Çok zarar etmek. Yok etmek.

• İFNA-Yİ BEDEN

  Vücudu yok etme, öldürme.

• İFNA-Yİ HAYAT

  Hayatını sarf edip bitirmek. Hayatını yok etmek.

• İFNA-Yİ MAÂL

  Malını sarfetme, malını ifnâ etme.

• İFRA'

  Kesmek. * Yarmak.

• İFRAC

  Açılma. * Ayrılmak. * Genişletmek. * Açmak.

• İFRAC-ÜL BÂHİRE

  Geminin kıyıdan veya iskeleden açılması.

• İFRAD

  Tek olarak söylemek. * Ayırmak. * Göndermek. Yollamak.

• İFRAG

  Bir halden başka bir hale sokma. Kalıba dökmek. Şekil vermek. * Boşaltmak. Akıtmak. Dökmek. Câri kılmak.

• İFRAH

  Belirsiz bir şeyi belirtme. * şübhe ve tereddütü giderme. * (Kuş) yavrulama. * (Tohum) yeşerme.

• İFRAH

  Ferahlandırmak. Memnun etmek.

• İFRAM

  Doldurma, doldurulma.

• İFRAR

  Kaçırmak. Kaçırılmak. Firara mecbur etmek.

• İFRAS

  Fırsat ele geçme.

• İFRAŞ

  Zemmetme, kötüleme, çekiştirme. * Serip döşetme.

• İFRAT

  Haddinden geçmek. Pek ileri gitmek. * Takatinden ziyade iş vermek. (Tefrit'in zıddı)

• İFRAT Ü TEFRİT

  Birbirine tamamıyla ters olan iki uç. Çok fazla ve çok az.

• İFRAT-I NEŞAT

  Sevinç coşkunluğu, sevinçten dolayı çoşma.

• İFRATKÂR

  f. Pek ileri giden. Haddini aşan.

• İFRAZ

  Vazifeye tayin etmek. * Farzedip vermek.

• İFRAZ

  f. Yükseklik. Rif'at. İrtifa'.

• İFRAZ

  Ayırmak, tefrik etmek. Ayrılmak.