İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İK'AD

  Bir hükümdarın tahta oturtulması. Oturtmak.

• İKAD-I KANADİL

  Kandillerin yakılması.

• İKAE

  Kusturma, istifra ettirme. Kusturulma.

• İKAF

  Palan.

• İKAF

  (Vakf. dan) Vakfetme, malını vakıf şekline koyma. * Bir işten vaz geçme, durdurma.

• İKAHE

  Düşmana üstün gelme, galibiyet.

• İKAL

  Ayak bağı, ayak köstegi. * Bağ, bend.

• İKALE

  Pazarlığı bozma. Her iki tarafın isteğiyle alışveriş mukavelesini bozma. Bir hukuki muamele ile meydana gelen vaziyetin diğer bir hukuki muamele ile eski haline getirilmesi. * Demediği halde "Dedin" diye iddia etme.

• İKAM

  Kısırlar, akamete uğrayanlar.

• İKAME

  Oturtmak. Mukim olmak. Yerleştirmek. İskân eylemek. Bulundurmak. Meydana koymak. Vücuda getirmek. Dâva açmak. Ayağa kaldırmak. Kıyam etmek.

• İKAME-İ BEYYİNE

  Şâhid getirme.

• İKAME-İ DA'VA

  Dâvâ açma.

• İKAMET

  Bir yerde kalmak. Oturmak. * Müezzinin kamet getirmesi.

• İKAMETGÂH

  f. Ev, hane. * İkamet yeri.

• İKAN

  İyi ve yakînen bilmek. * Sağlam bir iş. * Yakin hasıl etmek ve edilmek suretiyle bilmek.

• İKAR

  Doldurma, doldurulma.

• İ'KAR

  Kadının dölyatağını sakatlama.

• İK'AR

  Derinletme, derinleştirme.

• İK'AR-I ÂBÂR

  Kuyuların derinleştirilmesi.

• İK'AR-I ENHAR

  Nehirlerin derinleştirilmesi.

• İKAZ

  Uyandırmak. Gafletten kurtarmak. Tenbih.

• İKBAB

  Yüzüstü düşme, kapanma. * Bir şeyin üstüne fazla düşme. Olması için aşırı derecede çalışma.

• İKBAH

  (Kubh. dan) Fenalık yapma, kötülük etme.

• İKBAL

  Bir şeye yönelmek. Teveccüh etmek. Reddetmeyip kabul etmek. Bir şeyi birinin önüne götürmek. Baht açıklığı. Talih. Refah. * İstemek. (Bak: İdbar)

• İKBALCU

  f. İkbal ve büyüklük arayan. Onların peşinde olan.

• İKBAL-İ BEŞER

  İnsanın saadeti.

• İKBALMEND

  f. Bahtiyar, mutlu, saadetli, talihli. * Refaha, büyük bir makama erişen.

• İKBALPEREST

  f. Bir mevki ve makam için hırslı olan. İkbale çok hırs duyan.

• İKBAR

  Kabre koyma, mezara koyma veya konulma.

• İKBAR

  Ulu görme, büyük görme veya görülme.

• İKBAR-I MEYYİT

  Ölünün kabre konulması. Mevtanın gömülmesi.

• İKDAM

  Gayret ve sebat ile çalışmak. İlerlemeye gayret etmek. Devamlı çalışmak. İlerlemek.

• İKDAMAT

  (İkdam. C.) İlerlemeler. Sürekli çalışmalar.

• İKDAR

  (Kudret. den) Kudret verme, kuvvetleştirme, güç kazandırma. Geçimini sağlama. * Birini kayırma.

• İKDİRAR

  Bulanma, bulanık olma.

• İKDİRAR-I MÂ'

  Suyun bulanması.

• İKFA'

  Edb: Sesleri birbirine yakın olan harflerle kafiye yapmak.

• İKFAL

  Kefil gösterme, tekellüf ettirme.

• İKFAL

  Kilitlenmek, kilitlemek, kilit takmak.

• İKFAR

  Birisine kâfir demek, kâfir denilmek.

• İKHAT

  Kuraklığa uğratma, kıtlığa uğratma.

• İKİ DİRHEM BİR ÇEKİRDEK

  Mc: "Pek süslü" yerine kullanılır bir tabirdir. Osmanlı altını iki dirhem bir çekirdek ağırlığında olduğu için bu tâbir meydana gelmiştir.

• İKİ ELİ YAKASINDA OLMAK

  Mecaz yoluyla âhiret gününde birinden hakkını aramak.

• İKİÇİFTE

  t. Dört kürekli kayık.

• İKİLİK

  t. İki kuruş kıymetindeki eski gümüş para. * İki kısımdan meydana gelmiş. * Ayrılık, ihtilâf, ikiye bölünme, iki taraf olma.

• İKİNDİ DİVANI

  t. Tanzimattan evvel sadrazamların kendi konaklarında yaptıkları divanlar. Bu divan ikindi namazından sonra toplandığı için bu adı almıştı. Bâb-ı Âlî teşkilâtının ilk şekli olarak Divan-ı Hümayun, muayyen günlerde toplandığı zaman, vezir-i azamlar da divanda bitirilemeyen veya arza lüzum görülmeyen işleri kendi konaklarında salı ve perşembenin haricindeki günlerde hallederlerdi. Sadrazamdan başka hiçbir vezir, ikindi divanı aktedemezdi. (O.T.D.S.)

• İKLAB

  Tersine çevrilme, çevirmek. Tersine döndürmek.

• İKLAL

  (Kıllet. den) Azaltma, miktarını indirme. * Az bulma, az görme.

• İKLİL

  Hz. Peygamber'in (A.S.M.) Zebur'da geçen bir ismidir. Müzeyyen tâç manâsına da gelir.

• İKLİM

  (Bak: Iklim)