İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İRAKA

  Dökmek, akıtmak.

• İRAKA-İ DEM

  Kan akıtmak. İnsan öldürmek.

• İRAN

  Fars memleketi.

• İRAN

  Tabut. * Neşeli ve mesrur olma.

• İRAS

  Sebeb olmak, vermek. Vâris kılmak, miras bırakmak, miras yemek. * Gerekmek.

• İRAS

  (Ağaç) yapraklanma. * Yosun olma.

• İR'AS

  Titretme.

• İR'AS

  Çekerek sarsma.

• İRAS-I FÜTUR

  Bıkkınlık verme.

• İRAT

  Tehlikeye, vartaya düşürmek.

• İR'Â-Yİ AGNAM

  Koyunları otlatma.

• İ'RAZ

  Yüz çevirmek. Başka tarafa dönmek. İctinab, çekinmek.

• İRAZA

  Kandırmak, kandırılmak. Râzı etmek.

• İRB

  (İreb) Akıl. Zihin, zekâ. * Akıllılık.

• İRBA'

  (Ribâ. dan) Çoğaltma, artırma, fazlalaştırma. * Faize verip artırma. (Haramdır)

• İRBAB

  Bir yerde mukim olma. Bir mevkide devamlı olarak kalma.

• İRBAH

  (Ribh. den) Fayda ve kazanç elde etme. * Fâize para verme.

• İRBAŞ

  Ağacın yeşillenip yapraklanması.

• İRBE

  Akıllılık, zekâ. * Hile, oyun.

• İRBİYAN

  Teke, istakoz gibi deniz hayvanları.

• İRCA

  Sonraya bırakmak. * Kuyuya kenar yapmak.

• İRCA'

  Geri çevirmek, geri döndürmek. * Alışverişi faydalı kılmak. * Musibet vaktinde Allah'a sığındığını âyet okuyarak ifade etmek.

• İRCAF

  (Bak: Recefe)

• İRCA-İ İNAN

  Atın dizginini çevirme, başka tarafa yöneltme.

• İRCA-İ KELÂM

  Sözü yine maksada çevirme ve getirme.

• İRCA-İ NAZAR

  Bakışı gerilere çevirme, mâziye bakma.

• İRCAL

  Birini yayan olarak yürütme.

• İRDA'

  Helâk etme, aşağı düşürme.

• İRDA'

  Meme vermek, süt emzirmek. (Bak: İrza')

• İRDAF

  Ardısıra yürütme, yürütülme.

• İRDAFEN

  Ardısıra yürüterek.

• İREB

  (Bak: İrb)

• İREM

  Kurşun veya ok atılan nişan tahtası.

• İREM

  (Bak: Irem, Şeddâd)

• İREN

  Alt dudak.

• İRFAD

  Yardım etme, bağışta bulunma. Hediye verme.

• İRFAH

  Refaha ulaştırma, rahata kavuşturma.

• İRFAK

  Fayda vermek, işe yaramak. Kolaylık ve mülâyemetle tutmak.

• İRFAL

  Elleri sallıyarak yürüme. * Eteği sarkıtma.

• İRFAN

  Bilmek, anlayış, tecrübe ve zekâdan ileri gelen zihnî kemal. * İkrar. * Mücazat. * Fık: Esrar-ı İlâhiyeye, iman ve Kur'an hakikatlarına vukufiyet. (İlim ile irfan ve ma'rifet arasında fark vardır: İlim, vech-i küllî ile, yani her vechesiyle bilmektir. İrfan ve marifet ise; vech-i cüz'î ile bilmektir. Bu cihetle Cenab-ı Hakk'a irfan ve marifet isnad olunmaz. Fıtrî istidat eseri olarak inceleyerek tefekkür edip bilmektir. Buna "İlm-i Ledün" ve İlm-i Rabbanî" de denir.) (Bak: Ârif)

• İRFAŞ

  Yeme içme ile uğraşma. * Bir yerde daimi oturma.

• İRFİTAT

  Ufak ufak yapma, ufalama.

• İRGAB

  Rağbet ettirme.

• İRGAF

  Hırsla bakma. * Hızlı yürüme.

• İRGAM

  Aşağılatma. Hor, hakir kılma. * Burunu kırma. * Yere sürtme. * Galip olma. * Kahretme.

• İRGAN

  Bir işi kolaylaştırma.

• İRGANDİ

  Yerinde oynama, sallanma, kımıldama.

• İRHA

  Tatlılıkla ve kibarca hareket etme, yumuşak davranma, tatlı muâmele etme.

• İRHA'

  Gevşetme, aşağı salıverme ve sarkıtma. Koyverme, salıverme. * Dilmek, dilim dilim etmek.

• İRHAB

  Korkutma veya korkutulma. * Kaçırma.