İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İSTİZKÂR

  (Zikr. den) Hatıra getirme, hatırlama. Tahattur etme. * Ezberleme, ezber etme.

• İSTİZLAL

  (Zıll. dan) Gölgelenme. Gölge altına girme. * Sığınma, himâyesine girme. * Gölgede oturma.

• İSTİZLAL

  (Zill. den) Aşağılık ve zelil görme. * Bayağı ve âdi görülme.

• İSTİZLAL

  (Zelle. den) Ayağını kaydırmak istemek.

• İSTİZMAM

  Zemmetme, yerme, tenkid etme. * Kötü ve beğenilmeyen işler yapma.

• İSTİZMAR

  (Zamir. den) Düşüncelerini öğrenme, fikrini yoklama. Maksad ve niyetini anlamağa çalışma.

• İSTİZRAF

  (Zerafet. den) Zarif görünme, incelik gösterme. Zerafet gösterme.

• İSTUH

  f. Âciz, güçsüz, kuvvetsiz. Perişan, mahzun, biçare.

• İSVİDAD

  Kararma, kara olma, esmerleşme. Siyahlanma.

• İSVİDAD-I CİLD

  Cildin kararması, esmerleşmesi.

• İSYAN

  İtaatsizlik. Emre karşı gelmek. Ayaklanmak.

• İŞA

  (Ağaç) çiçek açma.

• İ'ŞA'

  Akşam yemeği verme.

• İŞ'A'

  Güneş, ışığını dağıtma. Şuâlanma.

• İŞA'

  (Bak: Işa)

• İŞAA

  Bir haberi yaymak, duyurmak. Bir şeyin şuyuuna, yayılmasına sebeb olmak.

• İŞAAT

  (İşâa. C.) Haber yaymalar.

• İŞAAT-I KÂZİBANE

  Kötü niyetlerle yalan haberler yayma.

• İŞ'AB

  Ölme, irtihal etme.

• İŞABE

  Saç ve sakal ağartma, beyazlatma. Genç yaşta saç ve sakal ağarması.

• İŞADE

  Çağırmak. Sesini yükseltmek. * Dünyevi matluba yetişmek. * Binayı yükseltmek.

• İŞAEYN

  (Bak: İşâân)

• İŞAHA

  Misvâk kullanma.

• İŞA'-İ EŞCAR

  Ağaçların çiçek açması.

• İŞ'AL

  Şulelendirmek. Yaymak, alevlendirmek. Tutuşturmak. Parlatmak. Şiddetlendirmek.

• İŞAR

  Birlikte geçinmek, muâşeret etmek. Hoş geçinmek.

• İŞ'AR

  Yazı ile haber vermek. Anlatmak, bildirmek.

• İŞARAT

  İşaretler.

• İŞ'ARAT

  (İş'ar. C.) Tebliğler, bildirmeler.

• İŞARAT-ÜL İ'CÂZ

  İ'caza dair işaretler.

• İŞARAT-ÜL İ'CAZ Fİ MEZAN-İL ÎCAZ

  Îcaz zannolunan yerlerdeki i'caza işaretler. * Risale-i Nur Külliyatından bir kitap ismidir.

• İŞARET

  Bir şeyi bir vasıta ile (el, göz, kaş veya parmakla) göstererek bildirmek. * Nişan, alâmet, belli bir iz. * Ist: Doğrudan doğruya olmadan, hatırlatma suretiyle verilen emir. (Münasebat-ı tevafukiye eğer taaddüt etse ve ayrı ayrı cihetinden bir hâdiseye muvafık gelse, hem bilhassa makama mutabık, hem bilhassa kelâmın mânâsına muvafık ve müeyyid olsa, o muvafakat o vakit işaret derecesine çıkar. Evet muzaaf münasebet, işarettir. M.)

• İŞARET-İ ÂLİYE

  Tar: Şeyh-ül islâm, defterdar ve yeniçeri ağası gibi maiyyet memurlarından biri tarafından yazılan takrir veya ilam üzerine sadrazamın kabul veya red şeklinde yazdığı yazı. * Sadaret makamından çıkan emirler.

• İŞBA'

  Doyurmak, açlığı gidermek. Doymak. * Fiz: Bir sıvının içinde, belli bir cisimden eriyebilecek en çok miktarın erimiş bulunması. * Edb: Arap nazmında, kafiye veya vezin zaruretinden dolayı kelimeye bir harf ilâve etme.

• İŞBAŞI

  t. Bir işte çalışanların başı, reisi. * İşe başlama saati.

• İŞBU

  İşte bu. Bu, şu.

• İŞCA'

  Yenme, ezme. * Kederlendirme, hüzün verme, üzme.

• İŞCAR

  (Şecer. den) Ağaç yetiştirme. Ağaçlandırma.

• İŞCAZ

  Kederlendirme, üzme, hüzün ve gam verme.

• İŞE

  f. Orman, sık ağaçlık. * Câsus, hafiye.

• İŞFA'

  (Şifâ. dan) Hastaya şifalı şeyler verme. Hastanın iyileşmesi için çeşitli çarelere başvurma.

• İŞFAF

  Üstün tutma.

• İŞFAK

  Acıyarak sakınma. Şefkat ve inayet etme. * Sevme. * Sakınma ve korkma. * Azaltma. * Lütfetme, bağış, ihsan.

• İŞGAL

  Zabtetme, istilâ etme. * Birisini işten alıkoyma, başka şeyle meşgul etme, oyalama, uğraştırıp kendi işine mâni olma.

• İŞGENE

  f. İhiyarlıktan veya kızgınlıktan dolayı yüzde hâsıl olan buruşukluk.

• İŞGERE

  f. Şâhin, atmaca ve doğan gibi av için kullanılan terbiye görmüş kuş.

• İŞGERF

  f. Dayanıklı, sağlam, kalın. * Şan, nam, ün, şeref.

• İŞGUH

  f. Yere yıkılış, yüz üstü kapanış.

• İŞGÜÇ

  t. Meşguliyet, vazife, memuriyet.

• İŞGÜFE

  f. İstifrağ, kusma. * Çiçek.