İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İTARE-İ KEBUTER

  Güvercin kuşu uçurma.

• İTARE-İ NAME

  Sür'atle ve hevesli bir şekilde mektub yollama.

• İT'AS

  Öldürme, katletme.

• İTAŞ

  (Atş. dan) Susuz bırakma, susuz olma.

• İTAT

  Düşmanlık, zıtlık, adavet, muhasame.

• İTAVE

  (C.: Etâvâ) Rüşvet verme.

• İ'TA-YI MA'LUMAT

  Malumat verme. Bilgi verme.

• İTBA'

  Tâbi' kılmak. Ardına katmak. * Gr: Bir kelimenin sonuna ilâve edilen tekerleme nev'inden mânasız söz. (Yazmak mazmak, Okumak mokumak gibi.)

• İTBAK

  (Itbak) Kaplamak. Kapamak. Kapaklamak. * İttifak etmek. * Tecvidde: Harf okunduğunda, dilin üst damağa kapanması. (Bu halde okunan harfler sad, dât, tı, zı harfleridir. (Bak: İdbak)

• İTBAL

  Kederlenme, kederlendirme. Derde, hüzne ve kedere düşürme.

• İTDAN

  Islanma veya ıslatma.

• İTFA'

  Söndürme. Bastırma. Dindirme. * Bir borcu ödeyerek bitirme. * Fizikte: İntizamlı ve eşit zamanlarla sallanan bir hareketin yavaş yavaş azalarak sıfıra inmesi.

• İTFAİYYE

  Yangın söndürme birliği, teşkilâtı.

• İTFAL

  İnsan vücudunun fenâ bir şekilde kokması.

• İTFA-Yİ HARİK

  Yangının söndürülmesi.

• İTHAF

  Hediye etmek. Armağan vermek. * Edb: Birisinin nâmına eser yazmak.

• İTHAFNAME

  f. Bir eserin bir kimse adına olduğunu gösteren yazı.

• İTHAM

  Kabahatli görmek. Suç isnad etmek. Töhmetlendirmek. Kabahatli görünmek. Töhmetli olmak.

• İTHAMÎ

  İthamla ilgili.

• İTHAMNAME

  f. İddianame.

• İTİ

  Keskin, kesen. * Mc: Sert, acı.

• İ'TİBAR

  (İtibâr) Ehemmiyet vermek. Hürmet, riâyet ve hatır saymak. Kulak asmak. İbret alıp uyanık olmak. Birisini veya sözünü makbul farzetmek. * Taaccüb etmek. * Şeref, haysiyet. * Bir şeyin gerçek değil, kararlaştırılan değeri. * Ticarette söz veya imzaya olan itimad.

• İ'TİBARAT

  (İ'tibar. C.) İ'tibarlar, şeref ve haysiyetler. * Var sayılan şeyler, faraziyeler.

• İ'TİBAREN

  ...den beri, ... başlıyarak, ... den başlıyarak, ...den (yerinde kullanılır.)

• İ'TİBAR-I SURET

  Surete itibar etme, görünüşe değer verme.

• İ'TİBARÎ

  (İtibarî) Hakiki kıymeti olmayıp kıymeti var kabul edilme. Farazî ve izafî olan. Varlığı, başka şeylere nisbet edilmesi halinde bilinen.

• İ'TİDA

  Sesini yükseltmek. * Zulmetmek. * Haddinden geçmek.

• İ'TİDAD

  Yardım isteme. İmdât isteme. * Bir şeyi kol üzerine alma.

• İ'TİDAL

  Bir şeyde veya halde ifrat veya tefrite düşmemek. Vasat derece olmak. * Yumuşaklık. Uygunluk. * Gündüz ve gecenin birbirine denk, eşit olması. * Miktar ve keyfiyyet hususunda iki hâlet arasında mutavassıt olmak.

• İ'TİDAL-İ DEM

  Soğukkanlı davranış. Heyecanlanmadan, acele etmeden, düşüne düşüne ve tedbirli hareket.

• İ'TİFA'

  Bağış dileme, afvedilmesini isteme.

• İ'TİFAR

  Yere vurma. Kavrayıp yere çarpma. Üzerine atılıp kavrama.

• İ'TİKAB

  Veresiye vermeme. Bir malı borç olarak satmama. Parasını almadıkça malı teslim etmeme.

• İ'TİKAD

  İnanmak. İnanç. Sıdk ve doğruluğuna kalben kararlı olmak. Gönülden tasdik ederek inanmak. Dinin temelini meydana getiren şeylere inanmak. (Bak: İltizam)

• İ'TİKADÂT

  (İ'tikad. C.) İnanışlar. Bağlanışlar ve inançlar.

• İ'TİKADÂT-I BÂTILA

  Bâtıl, hak olmayan, asılsız şeylere inanışlar.

• İ'TİKAD-I FÂSİD

  Bozuk inanç.

• İ'TİKADÎ

  İtikad ve inançla alâkalı.

• İ'TİKADİYAT

  İtikada ait mes'eleler.

• İ'TİKÂF

  Bir şeye devam etmek. * Ist: Bir yere çekilip yalnız ibadetle meşguliyet. Hususan Ramazanın son on gününde, mescidlerde ve buna benzer yerlerde kalıp, ibadet, ilm-i iman ve Kur'an, evrad ve ezkâr gibi ibadetlerle meşgul olmak. Böyle bir kimseye "Mu'tekif" denir.

• İ'TİKAL

  Zorlaşma, müşkilleşme.

• İ'TİKAL

  Sağmak için koyunun ayaklarını iki bacağı arasına alma. * Devenin dizini büküp bağlama. * Güreş yaparken rakibini sarmaya getirip yıkma.

• İ'TİKÂL

  (Ekl. den) Kemirme, kemirerek yeme. * Dalgaların, deniz kenarlarındaki karaları döğerek aşındırması. * Tıb: Yaranın, vücudu yemesi. Yaranın büyümesi.

• İ'TİKÂL-İ SEVÂHİL

  Kıyıların aşınması.

• İ'TİKAM

  Biriktirme, yığma.

• İ'TİKAR

  Birbirine karışıp sayılamama.

• İ'TİKAS

  Tersine dönme, akislenme.

• İ'TİLA

  (Ulüv. den) Yükselmek. Yukarı çıkmak. * Yüksek rütbelere çıkmak.

• İTİLAF

  Anlaşmak. Görüşmek. Uyuşmak. Muvafakat. * Cem' olmak, birikmek.

• İ'TİLAF

  Yem yeme.