M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAHKEME-İ EVKAF

  İkinci meşrutiyetin ilânından sonra evkaf müfettişliği dairesine verilen ad.

• MAHKEME-İ KÜBRA

  Öldükten sonra, âhiretteki ve Allah (C.C.) huzurundaki mahkeme. Bütün insanların muhakemesinin huzur-u İlâhiyede yapılacağı yer.

• MAHKEME-İ NİZAMİYE

  Adliye mahkemeleri. Temyiz mahkemeleri ile hukuk ve ceza mahkemeleri.

• MAHKEME-İ ŞER'İYYE

  şeriat mahkemesi. şeriat hükümlerine göre dâvalara bakan mahkeme.

• MAHKEME-İ TEMYİZ

  Adliye mahkemelerince verilen karar ve hükümlerin son inceleme ve tahkik mercii olan yüksek mahkeme.

• MAHKEME-İ UZMA

  Büyük mahkeme. Mahkeme-i Kübra.

• MAHKÎ

  Hikâye olunmuş. Anlatılmış. Rivayet olunmuş olan.

• MAHKİYYUN ANH

  Kendisinden bahsedilen, kendisinden anlatılan.

• MAHKUD

  Hased edilen, hased olunan.

• MAHKUK

  Hakkedilmiş. Sert bir şey üzerine sert kalemle kazılarak yazılmış.

• MAHKÛM

  Aleyhinde hüküm verilmiş olan. Dâvayı kaybedip cezalanan. * Birisinin hükmü altında bulunan. * Zorunda ve mecburiyetinde olma. Katlanma.

• MAHKÛMUN-ALEYH

  Kendi aleyhinde hüküm verilmiş olan.

• MAHKÛMUN-BİH

  Kendisi hakkında hüküm verilmiş olan.

• MAHKÛMUN-LEH

  Dâvayı kazanmış olan. Lehine hükmolunan.

• MAHKUN

  Suçsuz, masum.

• MAHKUN-UD-DEM

  Fık: Katli lâzım olmayan kimse.

• MAHKUR

  (Bak: Muhakkar)

• MAHL

  Kıtlık, kaht.

• MAHLAS

  Nâm. Lâkab. Bazı muharrirlerde olduğu gibi, isme ilâve edilen başka bir isim. * Halâs olacak, kurtulacak yer.

• MAHLASNAME

  şiir söylemeye yeni başlayan bir şâire, usta şâir tarafından mahlas verildiğine dair yazılan manzume.

• MAHLEB

  (C: Mahâlib) Kedi, arslan gibi hayvanların pençesi.

• MAHLEB

  Bal. * Süt sağacak kap. * Bir cins ot.

• MAHLECE

  (C: Mehâlic) Hallaçların yün ve pamuk attıkları yer.

• MAHLEFE

  Söğütlük.

• MAHLU

  Hal' edilmiş. Tahtından indirilmiş padişah. * Reddedilmiş olan.

• MAHLUB

  Sağılmış hayvan.

• MAHLUC

  (Pamuk gibi) Atılmış, hallaçlanmış.

• MAHLUCE

  Rey ve fikri doğru olmak.

• MAHLUF

  Yemin etme, and içme, kasem etme.

• MAHLUF-ÜN ALEYH

  Hakkında yemin edilen husus.

• MAHLUK

  Yaratılmış. Yoktan var edilmiş olan.

• MAHLUK

  Traş olmuş.

• MAHLUKA

  Başkasının olup da benimsenen manzum parça.

• MAHLUKAT

  (Mahluk. C.) Yaratılmışlar. Mahluklar. Allah'ın yarattığı şeyler.(Şu mahlukat, İzn-i İlâhi ile, zaman nehrinde mütemadiyen akıyor. Alem-i gaybdan gönderiliyor, âlem-i şehadette vücud-u zâhiri giydiriliyor. Sonra âlem-i gayba muntazaman yağıyor. İniyor. M.)

• MAHLUL

  Çözülmüş, dağılmış. Hallolmuş, erimiş. * Murisi ölen sahipsiz mal. Mirasçısı bulunmayıp hükümete kalan miras.

• MAHLUL

  Delinmiş. * Öbür tarafına işlenmiş olan şey.

• MAHLULAT

  Mirasçısı olmadığı için evkâfa veya hükümete kalan miraslar.

• MAHLULİYET

  Mahlul olma hali, mahlulluk.

• MAHLUL-U MUFASSAL

  Tapu usulüne ait bir tâbir olup, köyler ve mezarlar tımarıydı. Berat ile verilirdi.

• MAHLUL-U SIRF

  Fık: Hakk-ı intikal ve hakk-ı tapu sahibi bırakmaksızın mutasarrıfının vefatiyle mahlul kalan arazi.

• MAHLUT

  (Halt. dan) Karıştırılmış. Katılmış. Karışık.

• MAHLUTA

  Bulgurla karışık mercimek çorbası.

• MAHMASA

  Azlık. * Açlıktan zayıf düşme.

• MAHMEL

  Üzerine yük konulan şey.

• MAHMİ

  Korunan, himaye gören. Hıfzolan.

• MAHMİDET

  (C.: Mahâmid) Övme, senâ etme, medhetme.

• MAHMİDETSÂZ

  f. Senâ ve medheden.

• MAHMİL

  Harameyne hacı kafilesi ile birlikte gönderilen hediyeler. * Deve üzerine konulan sepet. Mahfe. Sürre. * Bir ibareye hamledilen mâna ihtimâllerinden her birisi.

• MAHMİL-İ ŞERİF

  Mekke ve Medine'ye, sürre namiyle gönderilen hediye ve paraların yüklendiği vasıta.

• MAHMİYE

  (Himâye. den) Bir şeyi koruma, muhafaza ve himâye etme. * (Muhâfazalı) büyük şehir.