M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAHDURE

  Örtülü ve kapalı kadın veya kız.

• MAHDUŞ

  Vesveselendirilmiş, kuşkulandırılmış. * Tırmalanmış.

• MAHE

  f. Matkap, burgu.

• MA'HED

  (C.: Maâhid) Sözleşilen ve antlaşma yapılan yer. Buluşma yeri.

• MAHFAS

  Yuva.

• MAHFAZA

  (Hıfz. dan) Küçük kutu, kap. Zarf.

• MAHFED

  (C: Mehâfid) İkamet yeri. Oturulan yer. * Bir renk cinsi.

• MAHFEL

  (C: Mehâfil) Dernek yeri.

• MAHFÎ

  Gizli, saklı.

• MAHFİL

  (C.: Mahâfil) Toplanılacak yer. Toplantı ve görüşme yeri. * Büyük câmilerde eskiden pâdişahlara veya müezzinlere ayrılmış olan etrâfı parmaklıklarla çevrilmiş yüksekçe yer.

• MAHFİYYEN

  Gizlice. Gizli ve saklı olarak.

• MAHFUF

  Zarar gelmesin diye etrafı çevrili, kuşatılmış.

• MAHFUK

  Hafakanlı, ikide bir yüreği oynıyan.

• MAHFUR

  Kazılmış toprak. Hafriyat olunmuş.

• MAHFUZ

  (Hıfz. dan) Hıfzolunmuş, saklanılmış. * Ezberlenmiş. Hafızaya alınmış. * Korunup gözetilmiş. * Gizlenmiş, saklanmış.

• MAHFUZ

  Alçalmış veya alçatılmış.

• MAHFUZ LİMAN

  Bütün rüzgarlara kapalı olan ve her türlü hâllerde emniyet ile barınmağa müsâit bulunan limanlar.

• MAHFUZAT

  (Mahfuz. C.) Mahfuz olunmuş, gizlenilmiş şeyler. * Hıfzedilip ezberlenmiş şeyler.

• MAHFUZEN

  Polis veya jandarma gibi resmi bir muhafaza altında olarak.

• MAHH

  Yumurtanın akı.

• MAHICİYY

  Palan vurdukları at.

• MAHIK

  (Mahk. dan) Yok eden. Silen. Ortadan kaldıran.

• MAHIZ

  (C: Muhaz) Ağrısı tutmuş hâmile kadın.

• MAHİ

  (Mahv. den) Yok eden, mahveden, perişan eden.

• MAHİ

  f. Balık. Semek.

• MAH-İ TÂBÂN

  (Meh-i tâbân) Parlayan ay. Parlak ay.

• MAHİC

  Sâfi, saf, katıksız.

• MAHİDAN

  f. Balık havuzu.

• MAHİFÜRUŞ

  f. Balık satan. Balıkçı.

• MAHİGİR

  f. Balık tutan. Balık yakalayan. Balık avlayan.

• MAHİHAR

  f. Balık yiyen. Balık avlayan, balıkçıl.

• MAHİ-İ EMRAZ

  Hastalıkları yok eden.

• MAHİLE

  (C.: Mahâyil) Düşünmeğe sebebiyet veren işaret, alâmet.

• MAHİN

  (C.: Mihne-Mihan) Hizmetkâr.

• MAHİR

  Becerikli, hünerli, san'atkâr.

• MAHİRANE

  f. Ustaca, ustalıkla, maharetle.

• MAHÎS

  Kaçacak yer. Kaçamak. * Kurtulmak.

• MAHİYAN

  (Mâh. C.) Aylar. * (Mâhî. C.) Balıklar, semekler.

• MAHİYANE

  f. Ay hesabıyla verilen ücret. Aylık.

• MAHİYAT

  Mahiyetler. Esaslar. Hakikatlar. İç yüzleri.

• MA-HİYE

  O şey ki.

• MAHİYET

  Bir şeyin içyüzü, aslı, esası. Bir şeyin neden ibâret olduğu, künhü, esası, hakikatı. (Mâhiyet, hakikatten daha umumidir. Hakikat, mevcudatta, mahiyet ise, hem mevcudat hem ma'dumatta müstameldir.) (L.N.)(İnsanın kıymetini tayin eden, mahiyetidir. Mahiyetin değeri ise, himmeti nisbetindedir. Himmet ise, hedef ittihaz ettiği maksadın derece-i ehemmiyetine bakar. İ.İ.)

• MAHİYET-İ CÂMİA

  Çok vasıfları içinde toplayan mahiyet. (Bak: Himmet)

• MAHİYYE

  Aylık.

• MAHÎZ

  Hayız hali zamanı. (Bak: Hayız)

• MAHÎZA

  (C: Mehâyız) Hayız bezi.

• MAHK

  İnat etmek. * Birbirini tutup çekmek.

• MAHK

  Gidermek. * İptal etmek, saymamak. * Eksik, noksan.

• MAHKEDE

  İkamet mevzii, oturulan yer.

• MAHKEME

  (Hüküm. den) Dâvaların görülüp hükme, karara bağlandığı yer. İcra-yı adalet için çalışan resmî daire.