M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAARIZ (MEÂRİZ)

  (Muarraz. C.) Bir sözü söyleyip başka bir şey murad etme ve cem' olmak, toplamak itibariyle ma'razlar, ta'rizler, adem-i tasrihler, sarahatsizlikler.

• MAARÎ

  İnsanın daima çıplak kalan organ veya azası.

• MAARÎC

  (Mi'rac. C.) Merdivenler.

• MAARİF

  Tahsil ile elde edilen ilim, malûmat, bilgi. * Meharet. Üstadlık. Hüner. * Marifetler. Mâruflar. Kültürler. * Çehrenin manzarada zâhir olan yerleri. * Bir memleketin okullarını ve tahsil ihtiyacını idâre ve te'mine çalışan bakanlık.

• MAARİF-İ MÜTENEVVİA

  Çeşit çeşit bilgiler.

• MAARİF-İ UMUMİYE NEZARETİ

  Maarif vekâleti. Milli Eğitim Bakanlığı.

• MAARİF-MEND

  (C.: Maarifmendân) f. Bilgili, bilgi sahibi. Kültürlü.

• MAARİF-MENDÂN

  (Maarifmend. C.) Bilgi sahibi kimseler, bilgililer.

• MAARİF-PERVER

  f. Maarifin yayılıp intişar etmesine çalışan. Maârife ait şeyleri muhafaza eden.

• MAARİK

  (Ma'rek ve Ma'reke. C.) Savaş meydanları, muharebe alanları. Harp sahaları.

• MAARÎZ

  (Mi'raz. C.) Kapalı mânâlar. * Edb: Birden fazla mânası olan bir kelimenin, en uzak mânasını kasdetmeler.

• MAARÎZ-ÜL KELÂM

  Kelâmda irad olunan kapalı mânâlar. Bir sözün asıl mânâsından başka mânâyı istemeler.

• MAAS

  Ayağın siniri çekilip büzülmek. * Ayağın eğri olması.

• MAASIR

  (Ma'sara. C.) Üzüm, susam gibi şeylerin sıkıldığı yerler.

• MAASÎ

  (Ma'siyyet. C.) Günahlar. * İsyanlar.

• MAAŞ

  Geçinilecek şey. Yaşayış. Aylık para.

• MAAŞAT

  (Maâş. C.) Maaşlar. Memur, emekli, dul, yetim vs. gibi kimselere verilen aylıklar.

• MAAŞEN

  Yaşayış bakımından.

• MAAŞİR

  (Ma'şer. C.) (Bak: Ma'şer - İlticâ - Melce').

• MAATIF

  (Ma'tıf ve Mı'taf. C.) Gözlenilecek veya bakılacak yerler.

• MAATÎR

  (Mı'târ. C.) Devamlı güzel koku sürünenler.

• MAA-T-TEESSÜF

  Yazık ki. Esefle. Teessüfle beraber.

• MAAVİL

  (Mi'vel. C.) Taş, kaya parçalamakta kullanılan sivri kazmalar.

• MAAVİN

  (Maunet. C.) Yardımlar, muâvenetler. * Yol yiyecekleri. Azıklar.

• MAAYİB

  Ayıplar. Lekeler. Kusurlar.

• MAAYİR

  Ayıplanmış.

• MAAYİŞ

  (Maişet. C.) Geçinmek için gerekli şeyler.

• MAAZ

  Şiddetle gadap etmek, çok fazlasıyla hiddetlenmek. * Bir nesne güç gelmek, zor gelmek.

• MAAZ

  Sığınacak yer. Penah.

• MAAZALİK

  Şu var ki. Bununla berâber.

• MAAZALLAH

  Allaha sığındık. Allah korusun.

• MAAZIM

  (Mu'zam. C.) Bir şeyde en büyük kısımlar.

• MAAZİR

  (Bak: Meâzir)

• MAAZİYADETİN

  Fazlasıyla, ziyadesiyle, çok miktarda, bol bol.

• MA-BA'D

  Sonra. Gelecekteki.

• MA-BA'DETTABİA

  (Mâba'de-t tabia) Metafizik. Beş duygu ile bilinmeyen varlıklar hakkında fikrî araştırma yapan felsefe kolu. Bu felsefe ile alâkalı olan.

• MABA'Dİ

  (Mâbadi) Sonrası. Bundan sonrası.

• MABAKİ

  Geri kalan, kalan, artan.

• MA'BED

  (Mâbet) (İsm-i mekân) İbadet edilen yer. (Mescid, câmi gibi)

• MA'BED-İ FERSUDE

  f. Eskimiş, yıpranmış mâbed.

• MA-BEKA

  Arta kalan, bâkiye, geri kalan.

• MA'BER

  (C.: Maâbir) (Ubur. dan) Geçit, kemer, köprü. * Geçilecek yer.

• MABEYN

  Ara. Aradaki şey. İki şeyin arası. * Haremle selâmlık arasındaki oda. * Padişah yakınlarının bulunduğu oda.

• MABGUZ

  (Bugz. dan) Nefret ve buğzedilmiş. Sevilmemiş.

• MA-BİHİ-L-HAYAT

  Yaşamaya sebep olan, hayata vesile olan.

• MA-BİHİ-L-İFTİHAR

  Kendi ile ve onunla iftihar edilecek şey.

• MA-BİHİ-L-İMTİYAZ

  Kendisi ile imtiyaz kazanılan şey.

• MA-BİHİ-L-İSTİHKAK

  Hak etme sebebi.

• MA-BİHİ-L-İ'TİMAD

  İtimada vesile ve sebep olan şey.

• MABSARA

  Bedihî ve zâhir olan hususlar. Açık ve meydanda olan hususlar.