M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MÂDER

  f. Ana. Çocuğu doğuran. Ümm.

• MÂDERANE

  f. Annece. Anaya yakışır surette.

• MÂDERENDER

  f. Üvey ana.

• MÂDERÎ

  f. Analık. Annelik.

• MÂDERZÂD

  f. Anadan doğma. Anadan doğduğu gibi.

• MADG

  Çiğneme. Ağızda çiğneyiş.

• MADGARE

  Mukabil iki tarafın şiddetli hücumları ile meydanda gelen savaş.

• MADHEK

  Maskara. Gülünecek şey. Soytarı. Komik.

• MADİH

  Keskin.

• MADİH

  (Medh. den) Öven, medheden.

• MA'DİL

  Sapılacak yer. Ma'dul.

• MA'DİN

  (C: Meâdin) Hak Teâlâ'nın yerde halk ettiği. * İkamet ettikleri mevzi.

• MADİYAN

  f. Dişi at. Kısrak.

• MADREB (MADRIB)

  (C.: Madarib) Darb edilecek, vurulacak yer. * Kakma, çakma yeri.

• MADREBE

  Kılıncın ağzı.

• MADRUB

  Vurulmuş. Döğülmüş. Çarpılmış. Darbolunmuş. * Damgalanmış. * Mat: Darbedilen (çarpılan) sayı.

• MADRUBEYN

  Mat: Birbirine çarpılan iki sayıdan herbiri.

• MADRUS

  Örülerek yapılmış. Örülmüş şey.

• MA'DUD

  Hesabedilen. Sayılan. Addedilen. * Muayyen. Belli.

• MA'DUDAT

  Yumurta gibi sayı ile satılıp alınan şeyler.

• MA'DUM

  Mevcut olmayan. Yok olan. Yok.

• MA'DUMAT

  Yok olanlar. Yokluklar.

• MA'DUMAT-I HÂRİCİYYE

  İlm-i İlâhide olup, maddi vücudu olmayan şeyler.

• MA'DUMAT-I MÜMKİNE

  Var olacağı ilm-i İlâhîde mâlum olup, henüz mevcud olmayan hâdisat.

• MA'DUMİYET

  Yokluk, ma'dumluk, yok olma.

• MA'DUM-ÜL CİSİM

  Cismi olmayan.

• MA-DUN

  Aşağı. Alt. Alt derece.

• MA-FAT

  Kaybolan. Fevt olan. Elden çıkan şey. Kaybedilen.

• MA-FEVK

  Üstünü. Üstün olanı. * Bir şeyin üstü, üst tarafı. Baş.

• MA-Fİ-HA

  İçindekiler. O şeyin içinde olanlar.

• MA-Fİ-L BAL

  Gönülde olan maksad ve meram. (Mâ-fi-z zamir de denilir.)

• MA-Fİ-L YED

  Fık: Bir terekenin taksimi yapılmadan varislerden biri veya birkaçı ölürse, bunların terekelerinden varislerine düşen kendi mikdarları.

• MA-Fİ-L-BAB

  Kapı içinde. Bir kitabın içindeki bölümde (babda) olan şey.

• MA-Fİ-Z ZAMİR

  Kalbde ve gönülde olan.

• MAFSAL

  Tıb: Vücuddaki kemiklerin ekli olan oynak yerleri. Eklem.

• MAFSAL-I MÜTEHARRİK

  Tıb: Oynar eklem.

• MAFTUR

  (Fıtrat. dan) Yaradılışta olan. Fıtratta bulunan. * Yaradılmış.

• MA'FUC

  Dübürüne vurulmuş.

• MA'FUN

  Bozulmuş ve çürümüş şey. * Kokmuş et.

• MA'FÜVV

  Suçu afvedilmiş. Bağışlanmış. * İstisnâ edilmiş, müstesnâ kılınmış, ayrı tutulmuş.

• MAGABBE

  Akıbet, son, netice.

• MAGABIT

  İmrenilme. Gıpta edilme.

• MAGABİN

  (Magben. C.) Kasıklar, uyluk kemikleri.

• MAGAFİR

  Çirkin kokulu bir zamk.

• MAGAFİR

  (Miğfer. C.) Çelik başlıklar, miğferler.

• MAGAK

  f. Çukur.

• MAGAKÇE

  f. Küçük çukur. Çukurcuk.

• MAGALE

  şer, kötü.

• MAGALIB

  Üstün gelen, galebe eden.

• MAGALIK

  (Mağlak. C.) Kilitler, sürmeler.