M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MASAİB

  (Bak: Mesaib)

• MASAİD

  (Mas'ad. C.) Yukarı çıkacak yerler.

• MASAİF

  (Masif. C.) Sayfiyeler, yazlıklar. Yaz mevsiminde oturulacak yerler.

• MASAK

  Darlık.

• MASAL

  Az miktar olan şey.

• MASALE

  Sızıntı.

• MASAM

  Duracak yer.

• MASAME

  Duracak yer.

• MASAN

  Eşya saklanacak yer.

• MASANİ'

  (Masna. C.) Sarnıçlar. Su mahzenleri.

• MA'SARA

  (Üzüm ve susam gibi şeylerin) sıkıldığı yer.

• MASARİ'

  (Mısrâ'. C.) Mısrâlar. * (Masra'. C.) Güreş meydanları.

• MASARİF

  (Masruf. C.) Harcananlar, sarfolunanlar.

• MASARİF

  (Masraf. C.) Sarfiyatlar, masraflar. (Masârifât da denir.)

• MASARİFAT

  (Masârif. C.) Masraflar, giderler. Harcanan paralar.

• MASARİF-İ UMUMİYE

  Umumi masraflar.

• MASARÎN

  Bağırsaklar.

• MASBAH

  Doğacak zaman ve yer.

• MASBU'

  Kibirli, gururlu, mağrur. Kendini beğenmiş.

• MASBUG

  (C.: Mesâbig) Boyalı, boyanmış. Mülevven.

• MASD

  Cima etmek. * Emmek.

• MASDA'

  Taşlık yerlerden geçen düz yol.

• MASDAR

  Bir şeyin sudur ettiği (çıktığı) menba. * Gr: Fiilin şahsa ve zamana bağlı olmayan şekli, fiil kökü. Okumak, yazmak, kitabet, kıraat, ahz, almak... gibi. Masdar kelimesi.; ism-i mekândır, sudur etmek mânasına gelir. Fiilin mâna ve lâfız ciheti ile mebde' ve me'hazidir.

• MASDAR-I CA'LÎ

  (Mec'ul) yapma olan masdar. Arapçada, bazı isim ve sıfatların sonlarına (-iyyet) ilâve edilerek yapılır. Meselâ: İnsan: İnsaniyyet, Şâir: Şâiriyyet. Câhil: Câhiliyyet. Merbut: Merbutiyyet gibi.Arapça veya Farsça kelimenin sonuna (-îden) eki getirilerek yapılır. Meselâ: Cenk. den, Cengîden: Cenk etmek. Fehm. den, Fehmîden: Anlamak.Taleb. den, Talebîden: istemek.

• MASDAR-I MERRE

  Fiilin bir defa yapıldığını belli eden masdar. Merre, kerre, lem'a, darbe gibi, "fa'le" vezninden gelen masdarlardır.

• MASDAR-I MİMÎ

  Başında mim harfi bulunan masdar. (Ketb: Yazmak) masdarının mimisi (mekteb) olduğu gibi.

• MASDU'

  Baş ağrısına tutulmuş olan. Başı ağrıyan.

• MASDUK

  Doğruluğu kabul edilmiş, tasdik edilmiş.

• MASDUKA

  (C.: Masdukat) Doğru söz. Hakikat ve gerçek olan kelâm.

• MASDUM

  Çarpılmış. Kendisine vurulmuş.

• MASDUR

  Gönderilmiş, yollanmış olan. * Göğsü incinmiş veya ağrımış olan.

• MASEBAK

  Geçen, geçmiş olan, geçmişteki.

• MASELEF

  Evvelki, geçmiş.

• MA'SERE

  (Ma'seret) Zorluk, güçlük.

• MASFUF

  (Masfufe) Saf bağlamış, dizilmiş. Sıra ile dizilmiş.

• MASH

  Tutmak. * Çekmek.

• MASH (MUSUH)

  Sâbit olma. * Mahvolup belirsiz olmak. * Kısa olmak.

• MASHARA

  Maskara, soytarı. * Tuhaflıklar yapan kimse. * Komik, gülünç. * Zevklenme, eğlenme. * Kepaze, utanmaz, rezil.

• MASHARA

  (C: Mesâhır) Büyük taşlı yer.

• MASHARA-İ ÂLEM

  Âlemin maskarası. Kepaze, rezil.

• MASHUB

  (C.: Mesâhib) Beraber alınıp götürülmüş. Kucaklanmış.

• MASHUBEN

  Beraberce, birlikte olduğu halde. Yanında bulunarak.

• MASI'

  Sağlam vücutlu kimse.

• MASIR

  Mâni, engel.

• MASÎ

  f. Pervasız, korkusuz.

• MASİF

  (C.: Mesâif) (Sayf. dan) Yazlık. Yazın oturulacak yer. Sayfiye yeri.

• MASİK

  Yapışkan. * Zapteden, istilâ eden, tutan.

• MASİLE

  Üzerinde mum veya fitil yakılan çıra ve şamdan.

• MASÎR

  (C.: Masâyi) (Sayruret. den) Sürüp giden. * Karargâh. * Suyun aktığı yer. * Rücu etmek, dönüp gitmek. * Dönüp varılacak yer.

• MASİT

  Acı su. * Bir ot cinsi.