M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MATNEB

  (C: Metânib) Omuz. * Omuzla boyun arası.

• MATRAH

  (C: Matârih) (Tarh. dan) Mahal, yer. * Tarh olunacak şey, tarh edilecek nesne. * Bir şey atılan yer.

• MATRAN

  Taç giymiş piskopos.

• MATRED(E)

  Irak eden, uzaklaştıran.

• MATRİS

  Fr. Dizilmiş harflerin hususi bir mukavva üzerine alınan kalıbı. * Dizme makinelerinde harf kalıbı.

• MATRUD

  Kovulmuş. Tardedilmiş. Uzaklaştırılmış olan.

• MATRUDÎN

  Kovulmuş olanlar. Kovulmuşlar.

• MATRUH

  Tarh edilmiş, çıkarılmış. * Belirtilmiş, konulmuş (vergi) * Temeli atılmış (Binâ).

• MATRUK

  Gevşek ve uyuşuk adam. * Kuruduktan sonra yine yağmurla tazelenmiş.

• MATRUŞ

  Traş olmuş. Sakalsız. * Sağır kimse.

• MATT

  Çekmek.

• MATTA

  İncil kitaplarından birisinin adı. Tahrif edilmiş dört yüz muhtelif İncil içinden seçilen biri. (Bak: Havari)

• MATTAL

  (Mattâle) Devamlı olarak borcunu ileri atıp geciktiren.

• MATTE

  Vesile, sebep.

• MA'TUF

  Ait ve râci' olan. * Bir tarafa meyletmiş. Mâil olan. * İsnadedilen. Yöneltilmiş.

• MA'TUFUN ALEYH

  f. Bir rabt edatı ile kendisine bağlı olan kelime (Bak: Harf-i atıf)

• MA'TUH(E)

  (Ateh. den) Bunamış, bunak. * Sakat, kötürüm. Amelmânde.

• MA'TUHANE

  Bunakçasına, bunamışçasına.

• MA'TUK(A)

  (C.: Maâtik) (Atâk. dan) Azat olunmuş. Azatlı.

• MAT'UM

  (C.: Mat'umat) Yenecek yemek. Taam.

• MAT'UMAT

  (Taam. dan) Yemekler. Taamlar. Yenecek şeyler.("Hem hiç mümkün müdür ki: Fâtır-ı Kerim, Halik-ı Rahim, küçük midenin cüz'i arzusunu ve muvakkat bir beka için lisan-ı hal ile duasını hadsiz enva-ı mat'umat-ı lezizenin icadiyle kabul etsin de, umum nev-i beşerin pek büyük bir ihtiyâc-ı fıtriden gelen pek şiddetli bir arzusunu ve külli ve daimi ve haklı ve hakikatlı, kalli, halli bekaya dâir gayet kuvvetli duâsını kabul etmesin? Hâşâ.. yüzbin defa hâşâ.." L.)

• MAT'UN

  (Tâun. dan) Belâya tutulmuş. Musibet ve tâuna giriftar olmuş. * (Ta'n. dan) Ayıplanmış.

• MAT'UNEN

  Vebâya tutularak.

• MATURİDÎ

  Mâturidi Mezhebi ve bu mezhebden olan. Semerkand şehrinin Mâturid köyünden olan Ebu Mansur-u Mâturidi'yi (Hicri: 280-332) itikadda imam olarak kabul edenler. Amelde Hanefi Mezhebinden olanlar, itikadda Maturidi mezhebindendir. Çünkü bu Zât, Ehl-i Sünnet itikadına muhalif görüşleri, eserleri ile reddederek ıslâh etmiştir.

• MA'TUT

  Mağlup, yenilmiş.

• MATV

  Çekmek.

• MATVÎ

  Bükülü, dürülmüş, kıvrılmış şey.

• MATVİYY

  Dürülmüş nesne.

• MATVİYYÂT

  Dürülmüş ve bükülmüş olanlar. Kitap sahifeleri gibi toplanmış olanlar.

• MATVİYYEN

  Sarılı olduğu halde. Dürülerek. Kıvrılarak.

• MAUK

  şer, yaramaz.

• MAUL

  Üstün gelinmiş.

• MA-UL HAYAT

  Mc: Haysiyyet. Şeref, yüz suyu. * Hayat suyu. (Bak: Ab-ı hayat.)

• MA-UL VERD

  Gül suyu.

• MAUN

  Eve lâzım şeyler. Ev eşyası. * Malın zekâtı. * Ufak tefek ihtiyaçlar. * Nefaseti sebebi ile (nefsin çok hoşuna gittiğinden) kimseye verilmek istenmeyen şey.

• MAUN

  Yardım, imdat. * Taat. İnkiyad. İtaat.

• MÂUN SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 107. Suresidir. "Eraeyte Suresi" de denir.

• MAUNE

  Mavna. Yük taşıyan büyük kayık.

• MAUNET

  Yardım. İmdat. * Azık. Yol yiyeceği. * Cenab-ı Hakk'ın salih kullarına olan imdadı, inayeti. * Huk: Masarif.

• MÂ-ÜL BAHR

  Deniz suyu.

• MÂ-ÜL HAYAT

  Hayat suyu. (Bak: Ab-ı hayat)

• MA'V

  Olmuş taze hurma. * Ses, avaz.

• MA-VAKAA

  Vaki' olan. Hâdise. Sergüzeşt.

• MA-VEKA'

  (Mâ-Vaka') Vâki olan, olup biten.

• MA'VEL

  Ağıt edecek yer.

• MA-VERA

  Bir şeyin gerisinde, arkasında veya ötesinde bulunanlar.

• MÂ-VERAÎ

  Öteye mensub ve âid. * Diğer âlemle alâkalı.

• MAVERA-ÜN NEHR

  Ceyhun ırmağının doğusunda kalan ülkelere müslüman coğrafyacıların verdiği ad. Türklerin yaşadıkları bu ülkeler, Ceyhun ve Seyhun ırmaklarının havzalarını ihtiva ediyordu. * Dicle ile Fırat arası.

• MAVİYE

  Billur taşı.

• MAVNA

  Limanlarda, şamandıralara bağlı olarak yükleme ve boşaltma yapan gemilerden, kıyılara römorkör yedeğinde yük götürüp getiren tekne.