M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAVTIN

  (C.: Mevâtın) (Vatan. dan) Vatan. Yurt edinilen ve yerleşip oturulan yer.

• MAVZER

  Alm. Mavzer adında bir Alman'ın yaptığı çaplı harp tüfeği. Askerlikte kullanılan bir silâh.

• MA'Y

  Su arkı. Su mecrâsı.

• MAYE

  Damızlık. * Esas. Temel. * Bir şeyin mayalanması ve ekşimesi (tahammürü) için konulan madde. * Para, mal. İktidar. Güç. * İlim. * Dişi deve.

• MAYEDAR

  f. Kudretli, paralı.

• MAYE-İ ŞEB

  Gece karanlığı.

• MAYHOŞ

  f. Biraz ekşice lezzetli tatlı.

• MAYIH

  (C: Mâha) Kova doldurmak için kuyu içine inen kişi. * Bahşiş veren, atâ eden.

• MAYIN

  ing. Karada ve denizde, daha çok gizlendirilerek konulan ve temas edilince patlayan bomba.

• MÂYİ'

  Akıcı. Akıcı madde.

• MÂYİÂT

  (Mâyi'. C.) Akıcı cisimler. Su halinde bulunan, akan şeyler.

• MÂYİ'-İ NÂRÎ

  Ateş halinde su veya buhar.

• MÂYİİYYET

  Mâyilik, akıcılık, sıvılık.

• MAYİR

  (C: Miyâr) Taamlandıran, yiyecek veren.

• MA'YUB

  Ayıplanmış. Ayıplanan. Bir kusuru ve eksiği olan.

• MA'YUBAT

  (Ma'yube. C.) Ayıplanacak şeyler. Eksiklikler, noksanlıklar, kusurlar.

• MA'YUBEN

  Kusur ve ayıp sayılarak. Ayıplanarak.

• MAYUHDES

  Sonradan olan.

• MAYU'KAL

  Anlaşılır.

• MAYU'REF

  Bilinmez. * Minder altında saklanan şey.

• MA'Z

  Keçi. Karaca.

• MA'Z

  Çekmek.

• MAZ'

  Gön yağlamak. * Ağaç kabuğunu soymayıp üstünde bırakmak.

• MAZ'

  Çiğnemek.

• MAZA

  (Mezâ) Geçti (mânasına fiil).

• MAZ'A

  Her nesnenin bakiyyesi, artığı.

• MAZA MA MAZA

  Olan oldu. Geçen geçti.

• MAZACI'

  (Mazca. C.) Kabirler, mezârlar.

• MAZACİR

  (Mazcer. C.) Gönül daralacak ve sıkıntılı yerler.

• MA'ZAD

  Alemi, giyen kişinin pazusuna gelen alemli elbise.

• MAZAĞ

  Çiğnenecek veya çiğnedikleri yemek.

• MAZAHİR

  (Mazhar. C.) Mazharlar. Eşyanın görüldüğü, çıktığı yerler. * Nâil olmalar. * Şereflenmeler.

• MAZAK

  Darlık.

• MAZALİM

  (Mazleme. C.) Haksızlık ve adaletsizlikler. Zulümler. * Adâlet dâiresi.

• MAZALLE

  (C.: Mazâil) (Zıll. dan) Gölgelik yer.

• MAZALLE

  Yol aranılan yer.

• MAZALLENİŞİN

  f. Gölgelikte oturan.

• MAZAMÎN

  (Mazmun. C.) Mânâlar, mefhumlar, kavramlar. * Ödenmesi gereken şeyler. * Cinaslı, nükteli sözler.

• MAZANNE

  (Mazınne) Zannolunduğu yer. Zan götüren. * Ermiş sanılan.

• MAZANNE-İ HAYR

  Kendisinden yalnız iyilik umulan kimse.

• MAZANNE-İ SU'

  Kendisinden ancak kötülük beklenen kimse.

• MAZARR

  Zararlar, ziyanlar. Mazarrât.

• MAZARRA

  Meşakkat, zahmet. * Ziyân.

• MAZARRAT

  Zararlar. Ziyanlar. Mazârr.

• MAZAYIK

  (Mazîk. C.) Zor güç işler. * Sıkıntılı ve dar yerler.

• MAZAZ

  Musibet, felâket ve belâ acısı. * Acıma, üzülme, kederlenme.

• MAZBATA

  Bir toplantıda konuşulanların neticesinin yazılı şekli. Kararnâme.

• MAZBUT

  Zabtolunmuş, elegeçirilmiş. * Sağlam. * Yazılmış. Kaydedilmiş. Hatırda tutulmuş. Derli toplu. * Muhâfazalı. Korunmuş. * Belli, belirtilmiş.

• MAZBUTÂT

  (Mazbut. C.) Ele geçirilmiş; kaydedilmiş; hatırda tutulmuş şeyler. Mazbut olan şeyler.

• MAZCA'

  (Madca) Yatılacak yer. Mezar, kabir.