M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAZCER

  (C.: Mazâcir) Gönül daralacak ve sıkıntılı yerler.

• MA'ZEL

  (C: Meâzil) Irak, uzak, baid.

• MAZEM

  İki dağ arasında olan dar yol. * Dar olan her yer.

• MA'ZERET

  Elde olmadan suç, kabahat işleme. * Mücbir sebeblerini söyleyerek yardım dileme. Özür dileme.

• MA'ZERETCU

  f. Özür arıyan.

• MA'ZERETHÂH

  f. Özür dileyen. Afvedilmesini isteyen.

• MA'ZERETMEND

  f. Özürlü, kusurlu. Mazeretli.

• MAZFUF

  Yanında olan şeyleri tamamen tükenmiş olan kimse.

• MAZG

  Ağızda çiğneme.

• MAZGAL

  yun. Eskiden kale, hisar, sur veya şato duvarlarında açılan iç yanı geniş, dış yanı dar gözleme siperi.

• MAZHAK

  (C: Mezâhık) Gülünç kimse.

• MAZHAR

  Sahib olma, nâil olma. Şereflenme. * Bir şeyin göründüğü, izhar olunduğu yer. Çıktığı yer.

• MAZHAR-I ESMÂ

  Çok sıfatlara ve isimlere mensub hâller kendinde görünen. İsimlere, isimlerinin üzerinde te'sirlerine mazhar (sâhib) olan. * Cenab-ı Hakkın isimlerinin tecellisine mazhar ve âyine olmuş olan.(Cenab-ı Hak insana giydirdiği vücud libasını san'atına mazhar ediyor. İnsanı bir model yapmış. O vücud libasını o model üstünde keser, biçer, tebdil eder, tağyir eder; muhtelif esmasının cilvesini gösterir. L.)

• MAZHAR-I İLHÂM

  Kendine ilhâm olunan. (Arı, hayvan ve insanlara olduğu gibi) Kalbine ilhâm gelen zât.

• MAZHARİYET

  Mazhar ve nâil olma. Elde etme. Muvaffakiyet.

• MAZIG

  Çiğneyen, çiğneyici.

• MAZINNE

  (C: Mezânin) İçinde bir şey olduğu tahmin olunan yer.

• MAZIR

  Ekşi, hâmız.

• MAZİ

  Geçmiş zaman. Geçen, geçmiş olan. * Gr: Bir işin geçen zamanda yapıldığını bildiren fiil. Fiil-i mâzi. Mazi sigası.(O Kadir-i Mutlak, bütün istikbaldeki acaib-i imkânata muktedirdir. Dünü getiren, yarını getirdiği gibi; maziyi icad eten O Zât-ı Kadir, istikbali dahi icad eder. Dünyayı yapan o Sani-i Hakim âhireti de yapar... M.)

• MAZİF

  Herkese sofrası açık olan ev. Kapısı açık, misafir sever ev. Misafirperver olan hâne.

• MAZİFE

  İzâfe olunmuş. * Keder, hüzün, tasa, gam.

• MAZİ-İ NAKLÎ

  Yalnız işitilen bir şeyi anlatan fiil sigası. "Nuri gelmiş" gibi.

• MAZİ-İ ŞÂD

  Neş'eli, sevinçli mâzi.

• MAZİ-İ ŞUHUDÎ

  Gözle görünen veya görmüş gibi bilinen bir şeyi anlatan fiil sigası, kipi. "Nuri geldi" gibi.

• MAZÎK

  Dar yer.

• MA'ZİL

  Ayrı. Ayrı bir yer. * Uzak. Baid.

• MAZİLLE

  Kıldan yapılma büyük çadır.

• MAZÎM

  Mazlum.

• MAZİN

  Karınca yumurtası. * Bir kabilenin adı.

• MAZÎR

  Ekşi, hâmız.

• MA'ZİRE

  (C: Meâzir) Özür etmek.

• MAZÎRE

  Ayran.

• MAZİRYUN

  Şahtere otu.

• MAZİYAN

  Kendisinden küçük arklara ayrılan büyük su arkı.

• MAZİYAT

  Geçmişler. Geçen zamanlar.

• MAZİYE

  Şarap, hamr. * Beyaz iyi bal. * Beyaz ince yumuşak gömlek.

• MAZÎZ

  Musibet ve belâya uğramış. Felâket acısına giriftar olmuş.

• MAZLEME

  (C.: Mezâlim) Zulüm ve adaletsizlik. Haksızlık. Can yakma.

• MAZLUM

  Zulüm görmüş. Kendine zulmedilmiş. * Halim, selim, sakin, sessiz.

• MAZLUMANE

  Zulüm görmüşe yaraşır surette. * Sessizce. Sessizlikle.

• MAZLUMÎN

  Zulüm görmüş kimseler.

• MAZLUMİYYET

  Mazlumluk. Zulüm görmüşlük. * Sessizlik, yavaşlık.

• MAZMAZ

  (İbranice) Hz. Muhammed'in (A.S.M.) Suhuf-u İbrahim ve Tevrat'taki ismi.

• MAZMAZA

  Gusül veya abdest alırken, elleri yıkadıktan sonra üç kere ağız dolusu su alıp ağızda çalkalamak.

• MAZMİ

  Sulanan ekin.

• MAZMUM

  (Zamm. dan) Zammolunmuş. İlâve olunmuş. * Yapışmış. * Zamme ile okunan.

• MAZMUN

  Meâl. Mâna. Mefhum. * Nükteli, san'atlı, ince söz. * Ödenmesi lâzım olan. * Fık: Gasb, telef veya zulüm sebebi ile ödenmesi lüzum etmiş şey.

• MAZNUK

  Nezle olmuş. Nezleli.

• MAZNUN

  (Zann. dan) Zannolunmuş. Zan altında bulunan, kendisinden şüphe edilen. * Huk: Bir suç dolayısı ile sorguya çekilen kimse. Sanık.

• MAZNUNÎN

  (Maznun. C.) Zan altında bulunanlar. Şüpheli kimseler.