M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAZRA

  Ayran. Bir nevi yemek.

• MAZRAC

  (C: Mezaric) Eski elbise.

• MAZRAHÎ

  Akbaba. * Ulu, şerefli kimse. * Her beyaz nesne.

• MAZREB

  Vuracak yer. * İlikli kemik.

• MAZRUB

  (Zarb. dan) Zarbolunmuş. Çarpılmış. Dövülmüş. * Basılmış, damgalanmış. * Mat: Çarpılan. (Bak: Madrub)

• MAZRUBEYN

  Birbirine çarpılan iki sayıdan herbiri.

• MAZRUF

  Zarflanan. Sarılıp muhafaza edilen. Zarfa konan.

• MAZRUFÂT

  (Mazruf. C.) Zarflı olanlar.

• MAZRUFEN

  Zarf içinde olarak. Zarflı surette.

• MAZRUR

  Zarar etmiş. Ziyan görmüş.

• MAZRUS

  Örülmüş, örülerek yapılmış. Diş takımı.

• MA'ZUB

  Kötürüm kimse.

• MAZ'UF

  Zayıf ve cılız. Zayıflamış.

• MAZUFE

  İzâfe olunmuş.

• MA'ZUL

  (Azl. den) İşinden çıkarılmış, kovulmuş, azledilmiş.

• MA'ZULEN

  Azledilmiş olarak. İşinden çıkarılmış olarak.

• MA'ZULÎN

  (Ma'zul. C.) İşinden çıkarılmış olan kimseler. Azledilmişler.

• MA'ZULİYET

  Azledilme hâli. Açıkta kalınış.

• MA'ZUR

  Özürlü. Özrü olan.

• MA'ZURİYYET

  Ma'zurluk. Özürlülük.

• MA'ZUZ

  Katı, şiddetli, şedid.

• MAZZ

  Gönlün gamdan ve tasadan yanması. * İkrar etmek, kabul etmek, açıktan söylemek.

• MAZZ

  Nar.

• MEAB

  Ayıp yeri. * Ayıp.

• MEAB

  Dönülecek yer. Sığınılacak yer. Melce'.

• MEABİD

  (Bak: Maâbid)

• MEAD

  Ahiret. (Bak: Maâd)

• MEADİB

  (Me'debe. C.) Ziyâfetler.

• MEADİN

  (Bak: Maâdin)

• MEAHİZ

  (Me'haz. C.) Me'hazler. Bir şeyin çıktığı veya alındığı yerler. Kaynaklar.

• MEAKİL

  (Me'kele. C.) Yenilecek şeyler. Yemekler. Erzâk.

• MEÂL

  (Geri dönmek ve rücu eylemek. den) Meydana gelen netice. Mefhum. * Mânası. Kısaca mânası. * Kaymak. * Husul yeri, peyda olunacak yer. * Son, sonuç.(Meâl, te'vilin me'hazi olan "evl" mânasına masdar-ı mimîdir. Bir şeyin varacağı gâye mânasına ism-i mekân da olur ki, te'vilin hasılı demektir. Bundan başka meâl, bir şeyi eksiltmek mânasına da gelir. Onun için örfte bir kelâmın mânasını her vechile aynen değil de, biraz noksaniyle hasılına göre ifade etmeğe de meâl denilmiştir. E.T.)

• MEÂLEN

  Mânâca aynısı olmadan eksiği ile anlaşılan neticesi. Mânaya göre. (Bak: Te'vil)

• MEALÎ

  (Bak: Maâlî)

• MEÂLÎ

  Kısaca mânasına ait.

• MEÂL-İ İCMALÎ

  Kısaca hülâsası, kısaca mânâsı. İcmalî meâl.

• MEALİM

  (Bak: Maalim)

• MEALPERVER

  f. Mânâlı. * Mâna anlatan.

• MEÂN

  Mekân, menzil.

• MEANN

  Enli, geniş. * şişman gövdeli kimse. * Hatip.

• MEAR

  Saç ve sakalın dökülmesi.

• MEAR

  Arlanacak, utandıracak şey.

• MEARİB

  İhtiyaçlar, hâcetler, lüzumlu ve istenen şeyler. İstekler.

• MEARİC

  (Mi'rac. C.) Mi'raclar. Merdivenler. Çıkılacak yerler.

• MEARİC SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 70. Suresi olup Seele veya Mevaki Suresi de denir ve Mekkîdir.

• MEARRE

  Keffaret, diyet. * Elem, meşakkat, dert, günah.

• MEASİ

  (Bak: Maâsi)

• MEASİM

  Günahlar. * Günah işlenecek yerler.

• MEASİR

  (Me'sere. den) Güzel eserler. Nişanlar. İzler.

• MEASİR-İ BERGÜZİDE

  Seçme güzel eserler, izler, nişanlar.