M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MERA

  Boş yer. * Otsuz yer.

• ME-RA

  f. Beni. Benim. Bana.

• MER'A

  Aynalar.

• MER'A

  Hayvanların otladığı yer. Kır. Mera. Çayırlık. Otlak.

• MERAA

  Ucuzluk.

• MER'ABE

  Ansızın olarak birdenbire korkutmak. * Tenha ve korkunç yer.

• MERABİ'

  (Mürabba. C.) Mürabbalar, kareler. * (Merba. C.) İlkbaharda oturulan evler.

• MERABİH

  (Ribh. den) Ticâretten elde edilen kazançlar.

• MERACİ'

  (Merci. C.) Rücu edilecek ve dönülecek yerler. * Mürâcaat edilerek başvurulacak kimse veya yerler.

• MERAD

  Boğaz. * Talep mevzii, isteme yeri.

• MERADET

  Kuvvetlilik, kavilik. Salâbet.

• MERAE

  Hazmetmek. * Güzel manzara.

• MERAFIK

  (Mirfak. C.) Dirsekler. * Ev kilerleri. * Mutfaklar.

• MERAG

  Davar ağnanmak ve toprağa yuvarlanmak.

• MERAH

  (C.: Merahân) Aşırı derecede sevinme.

• MERAH

  Yer. Mekân. * Sevinç. * Rahat edilecek yer. * Meşhur bir nahiv kitabının ismi.

• MERAHİL

  (Merhale. C.) Menziller, merhaleler, konaklar, duraklar.

• MERAHİL-İ BAÎDE

  Uzak konaklar. Uzak menziller.

• MERAHİLPEYMA

  f. Seyyah, yolcu. Seyahat eden kimse.

• MERAHİM

  (Merhem. C.) Merhemler.

• MERAHİM

  (Merhamet. C.) Acımalar, merhametler.

• MERAÎ

  (Mer'a. C.) Otlaklar, çayırlıklar.

• MERAÎ

  (Mir'at. C.) Aynalar, mir'atlar.

• MERAK

  Bir şeyi öğrenmek istemek. Çok şiddetli arzu. Heves. Düşkünlük. * Dalgınlık. Kara sevdâ. * Kuruntu, telâş. İç sıkıntısı. İç darlığı.(... Merak, hastalığı ziyade ettiği gibi hikmet-i İlâhiyeyi ittiham ve rahmet-i İlâhiyeyi tenkid ve Hâlik-ı Rahiminden şekva hükmünde olduğu için aksi maksadiyle tokad yer, hastalığı ziyadeleşir. L.)

• MERAK

  Etsuyu. * Çorba.

• MERAKÂVER

  f. Merak verici. Düşündürücü. Meraklandırcı.

• MERAK-ÂVER

  Merak verici. Merak veren.

• MERAKIM

  (Mirkam. C.) Kalemler. Yazma işinde kullanılan âletler.

• MERAKÎ

  Vesvese ve kuruntu içinde bulunan kimse. * (Mirkat. C.) Merdivenler, basamaklar.

• MERAKİB

  (Merâkibe) (Araba, at, kayık, vapur gibi) binecek vasıtalar. Merkebler.

• MERAKİB-İ BAHRİYE

  Vapur, gemi, tekne, kayık vs. gibi deniz nakil vâsıtaları.

• MERAKİB-İ BERRİYE

  Araba, otomobil, kamyon, at vs. gibi kara nakil vasıtaları.

• MERAKİD

  (Merkad. C.) Merkadlar, kabirler, mezarlar.

• MERAKİZ

  Merkezler. Karargâhlar. Karar yerleri.

• MERAL

  (Aslı, marâl'dır) Ceylan, karaca, dişi geyik.

• MERAM

  Maksad. Niyet. Arzu. İstek. İçten tasarlanan.

• MERAMBAHŞ

  f. Bir kimseye isteyip arzuladığı şeyi veren.

• MERAMİ

  (Mermi. C.) Mermi atma yeri. Mermiler. * Nişan okları.

• MERAMİR

  Çok etli, şişman kişi.

• MERANET

  Yumuşaklık. * Bir mâdenin çekiç vasıtası ile dövüldüğünde yayılması vasfı.

• MERARE

  (C: Merâir) Öd kesesi.

• MERARET

  Acılık. Tatsızlık.

• MERARET-İ ESARET

  Esirliğin acılığı.

• MERASET

  şiddet.

• MERASÎ

  (Mersâ. C.) Limanlar. Gemilerin sığınıp barındıkları yerler.

• MERASÎ

  (Mersiye. C.) Mersiyeler, ağıtlar.

• MERASİD

  (Mersad. C.) Gözetleme yerleri, rasat yerleri.

• MERASİM

  (Mersem. C.) Resmi merasimler. Âdet hükmündeki gösterişler. Resmi muameleler. * Şiveler. Âdetler.

• MERAŞİD

  (Merşed. C.) Gaye ve maksada ulaştıran doğru yollar.

• MERATİ'

  (Merta. C.) Çayırlıklar, mer'alar, otlaklar.