M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MERDÜM-AZAR

  f. İnsanları inciten. Halka eziyet veren.

• MERDÜME

  f. Gözbebeği.

• MERDÜMEK

  f. Küçük adam. Bebek.

• MERDÜMGİRİZ

  İnsanlardan sıkılan, kalabalıktan hoşlanmayıp yalnızlık isteyen.

• MERDÜMHAR

  f. Yamyam. * İnsan eti yiyen vahşi hayvan.

• MERDÜMÎ

  f. Adamlık, insanlık.

• MERDÜM-İ ÇEŞM

  Gözbebeği.

• MERDÜMKÜŞ

  f. Katil. Adam öldüren. İnsan katleden.

• MERDÜMZAD

  f. İnsan oğlu. Beni Adem.

• MER'E

  (Mer'et) Kadın. Zen.

• MEREB

  İnsan toplanan yer.ME'REBE $ (Me'ribe) : (C: Meârib) İhtiyaç. * Ümitli bulunma. Ümitvar olmak.

• MEREC

  Kararsız ve mütehayyir olma. * Mecburi olma.

• MERED

  Kötülükte inad. * Sakal belirmemek, sakal çıkmamak.

• MEREDE

  (Mârid. C.) İnadçılar, muannidler, direnenler.

• MEREHAN

  Sevinç, ferah, sürur. * Zayıf olma. * Fâsid olmak. * Kurumak.

• MEREK

  Köy evlerinin yanında ot, saman ve yaprak gibi şeylerin ve umumiyetle hayvan yiyeceklerinin muhafazasına mahsus kârgir veya kerpiçten yapılmış bina. Samanlık.

• MEREMMET

  Onarma, tamir. * Üstünkörü tamir edip onarma.

• MERERE

  (C: Merirât) Sert bükülmüş kıvrık ip. * Arsa.

• MERESE

  (C: Mires-Emrâs) İp.

• MERFAK

  Yumuşak yer.

• MERFU'

  Yükseltilmiş. Yüksekte. Terfi ettirilmiş. Ref' olunmuş. * Hükümsüz bırakılmış. * Gr: Zamme ile harekelenmiş harf. Yani: Harfin harekesi, ötre (mazmum) "u, ü, o, ö şeklinde" okunan harf.

• MERFUÂT

  Bir yerde kullanılmak için kaldırılan eski eşya. * Gr: Mazmum olan, zamme ile harekelenmiş kelimeler.

• MERFUD

  İhsan edilmiş, armağan olarak verilmiş, bağışlanmış şey.

• MERG

  Tükrük. * Salya.

• MERG

  f. Çayır. * Sebze.

• MERG

  f. Ölüm, mevt.

• MERGÂ MERG

  f. Umumi vebâ hastalığı.

• MERGÂ MERGÎ

  Hastalıktan dolayı umumi ölüm.

• MERGAM

  (C: Merâgım) Girecek ve kaçacak yer.

• MERGAME

  Kahretmek. * Galip olmak.

• MERGUB(E)

  Rağbet edilmiş. Beğenilmiş. Çok kıymet verilen. Çokları tarafından istenen.

• MERGUL

  (Mergule) Kıvrılmış veya bükülmüş saç. Kıvırcık saç. * Ahenkli ses. * Kuş sesi.

• MERGZAR

  f. Çayırlık, çimenli ve sulak yer. Mer'a.

• MERH

  Fesâd.

• MERH

  Un yoğurmak. * Deriye ve gövdeye yağ sürmek. * Yağ ile oğmak. * Bir yeşil ağaç.

• MERHA

  (C: Merâhi) Değirmen yeri.

• MERHA

  Gözüne sürme çekmeyi âdet edinmeyen kadın.

• MERHABA

  Şâdlık, neşeli oluş. * Genişlik, vüs'at. * Müslümanlar arasında bir nevi selâmlaşma kelimesi olup, "rahat olunuz, serbest olun, hoş geldiniz" mânasında söylenir. * Nazımda medholunan kimseye hitâb olarak kullanılır.

• MERHALE

  (Rihlet. den) Menzil. Konak. * İki konak arası mesafe. * Bir günlük yol. * Derece, kademe.

• MERHALENİŞİN

  f. Seyyah, yolcu, turist.

• MERHAMET

  (Rahm. den) Acımak, şefkat göstermek. Korumak, iyilik etmek. Biçârelere yardımda bulunmak. Esirgemek.

• MERHAMETBAHŞ

  f. Merhamet eden. Merhametli.

• MERHAMET-DİSAR

  Çok merhametli, acıma hissi fazla olan.

• MERHAMETEN

  Acıyarak, merhamet ederek.

• MERHAMETGÜSTER

  f. Merhametli, merhamet edip acıyan.

• MERHAMETPENAH

  f. Merhametli.

• MERHAMETPERVER

  f. Merhametli, esirgeyici, acıyan.

• MERHAMETPERVERANE

  f. Acıma ve şefkat ile, esirgeyip acımak suretiyle.

• MERHAMETPERVERÎ

  f. Merhametlilik, esirgeyicilik.

• MERHAMETŞİAR

  f. Çok merhametli.