M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MERKUM

  Cem'olmuş, toplanmış, birikmiş.

• MERKUM

  (Rakam. dan) Yazılmış. Adı geçmiş. Rakamla söylenmiş. Sayılmış. * Basit ve âdi insan. (Bak: Mezbur)

• MERKUN

  Büyük havuz.

• MERKUZ

  (Rekz. den) Dikilmiş. Saplanmış. Batırılmış. Sâbit kılınmış.

• MERKUZ

  Tahrik olunmuş, harekete getirilmiş. * Ayakla tepilmiş.

• MERKUZİYET

  Dikilme, saplanma.

• MERMA(T)

  Etli, şişman kadın.

• MERMAHUR

  Bir cins güzel koku.

• MERMAK

  Yaramaz nesne.

• MERMARE (MERMURE)

  Yumuşak vücutlu kadın.

• MERMAZ

  (C: Merâmız) Harâretinden, üzerindeki yanacak gibi olan kumluk yer.

• MERMERÎS

  Zahmet, meşakkat.

• MERMİ

  (Remiy. den) Atılmış. * Ateşli silâhlar içine konan kurşun, gülle. Fişek.

• MERMİYAT

  (Mermi. C.) Atılmış şeyler. * Ateşli silâhlarda atılan tâneler, mermiler.

• MERMUK

  Mahfuz, hıfzolunmuş.

• MERMUZ

  (Remz. den) Açıktan belirtilmeyip, işaret ve remz ile anlatılan. İmâ edilmiş olan.

• MERMUZAT

  (Mermuz. C.) İşaret ve remz ile anlatılan şeyler.

• MERMUZE

  (C.: Mermuzât) İşaretle anlatılmış. Remzolunmuş. Açıktan değil de işaretle anlatılmış şeyler. (Bak: Mermuz)

• MERN

  (C: Emrân) Kürek.

• MERNEA

  Ucuzluk.

• MERNUSA

  Mübârek.

• MERR

  Geçmek. Mürur etmek. * İp. * Bel dedikleri âlet. * Demir külünk.

• MERRAT

  Kerrât. Kerreler. Birçok def'alar.

• MERRE

  Bir hareketin bir defa olduğunu bildiren fiil. Def'a. Kerre.

• MERRE-İ VÂHİDE

  Bir defa. Bir kere.

• MERRETEN BA'DE UHRÂ

  Diğerinden sonra, tekrar.

• MERS

  Ekmeği suyla ıslatmak.

• MERSA

  (C: Merâsi) Liman. Gemilerin demir atıp barındığı yer.

• MERSAD

  Rasad yeri. Gözetleme yeri. (Bak: Mirsâd)

• MERSA-YI KOSTANTİNİYYE

  İstanbul limanı.

• MERSED

  Arslan, esed.

• MERSEN

  Burun.

• MERSİN (MERSİNÎ)

  Mersin ağacı.

• MERSİYE

  Birisinin ölümü hakkında yazılan, teessürü anlatan manzume.

• MERSİYEHÂN

  f. Ağıt okuyan. Mersiye söyliyen.

• MERSİYEKÂR

  f. Ağıtçı. Ağıt ve mersiye okuyan.

• MERSUD

  Birbiri üstüne yığılmış kumaş.

• MERSUD

  Rasad olunmuş, ölçülüp biçilmiş, hesab edilmiş.

• MERSUM

  (Resm. den) Yazılmış, çizilmiş. Alâmetli, işaretli. * An'ane, gelenek, örf ü âdât. * Adı ve bahsi geçmiş. Bahsedilmiş.

• MERSUS

  Sağlam yapı. Birbirine kenetlenmiş, kurşun veya lehim ile birbirine bağlanmış sağlam yapı.

• MERŞ (MARŞ)

  (C.: Müruş) Tırnak ucuyla deriyi yırtmak. * Yağmur suyunun durmayıp üzerinden çabuk geçtiği yer. * İncitici söz.

• MERŞA'

  Her hayvanın yavuzu ve yırtıcısı. * Otu çok olan yer.

• MERŞE

  Yuvarlak cisim.

• MERŞED

  Hakiki maksada ulaştıran doğru yol.

• MERŞUŞ

  Saçılmış, dağılmış.

• MERT

  f. Çevik, zinde, hareketli.

• MERTA

  Sür'atle yelmek. Seğirtmek.

• MERTA'

  Otlak, çayır, mer'a, çimen.

• MERTEBA'

  Dağ üstünde olan yüksek yer.

• MERTEBE

  Derece. Basamak. Rütbe. Pâye.