M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MERTEBE-İ ÂLİYE

  Yüksek derece, âli mertebe.

• MERTEBE-İ BÂLÂ

  Üst derece.

• MERTEBE-İ KUSVÂ

  En son derece.

• MERTUB

  (Ratb. dan) Rütubetli, ıslak, nemli, yaş.

• MERTUM

  Zor bir işi yapmağa memur edilmiş olan.

• MERTUM

  Kırılmış, parça parça olmuş, ufalanmış.

• MERTUS

  Bir fesleğen çeşidi.

• MER'UB

  (Ru'b. dan) Ürkmüş, korkmuş.

• MER'UBEN

  Ürkerek, korkarak, korku ile.

• MERUE

  Hazmetmek.

• ME'RUŞ

  Yer. Arz. Yeryüzü.

• ME'RUZA

  Ağaç kurdunun yediği ağaç.

• MERV

  Bir cins güzel koku.

• MERVAHA

  (C.: Merâvih) Ova, çöl. Her tarafından rüzgâr esen yer.

• MERVE

  Mekke-i Mükerreme'de bir tepenin adı olup hacılar, Merve ile Safâ arasında yedi def'a gidip gelirler. Bu, haccın rükünlerindendir. Bu gidip gelmeye "sa'y" denir.

• MERVEB

  (C: Merâvib) Yoğurt koydukları kap, yoğurt kabı.

• MERVEHA

  (C.: Merâvih) Ova, sahrâ.

• MERVÎ

  Rivâyet edilen. Anlatılan. Nakledilen.

• MERVİYAT

  (Mervi. C.) Rivayet olunmuş şeyler. Kulaktan kulağa söylenerek gelmiş olan sözler.

• MERY

  Sağılır davarın memesini meshedip sağmak.

• MERYEM

  İsâ Aleyhisselâmın annesinin adı. (Süryânicede hâdim mânasınadır) (Bak: Zekeriyya)

• MERYEM SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 19. Suresidir.

• MERZ

  Parmak ucuyla çimdiklemek ve tırmalamak.

• MERZ

  f. Toprak, yer. * Sınır, hudut.

• MERZA

  (Mariz. C.) Hastalıklar, illetler. Hastalar.

• MERZA'

  Meme.

• MERZAGA

  Bataklık, çamur.

• MERZAT

  Rıza, hoşnutluk. Râzı olma, kabul etme.

• MERZBAN

  f. Sınır muhafızı, hudut muhafızı. Sınır beyi, vâli.

• MERZBUM

  f. Hududu belli olan memleket.

• MERZE

  Hamur parçası.

• MERZEGAN

  f. Cehennem. * Mangal. * Kabristan, mezarlık.

• MERZENCUŞ

  Bir ot cinsi.

• MERZGUN

  f. Tenâsül organı.

• MERZÎ

  (Bak: Marzi)

• MERZİH

  Şiddetli ses.

• MERZUBAN

  (C: Merazibe) Mecusiler reisi.

• MERZUF

  Ateş ile kızmış taş üzerinde pişirdikleri et.

• MERZUK

  Rızıklanmış, ihtiyaçları verilmiş. * Bahtiyar. Saadetli, mutlu.

• MERZUKİYYET

  Rızıklanış. Bütün mahlukatın rızkını bulması hali.

• MERZUL

  Rezil ve kepaze edilmiş.

• MERZUZ

  Dövülmüş. * Parçalanmış.

• MERZÜBUM

  f. İklim.

• MERZVAN

  f. Hudut muhafızı, sınır beyi.

• ME'S

  İnsanların arasını bozmak, araya fesad sokmak.

• MESA

  Akşam. Akşam vakti. Akşam olmak. * Gamlı olmak. * Öğleden güneş batıncaya kadarki vakit.

• MES'A

  Çirkin yürümek.

• MES'A

  (C. Mesâi) "Sa'y: Çalışma" manasına mimli masdar.

• MESA'

  Kuyumcu eşyası.

• MESAB

  Rücu edecek, geri dönecek yer. Kuyu ağzında su çeken kimsenin durduğu yer. * Havuz ortası. * Suyun biriktiği yer.