M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• METİN

  Sağlam. Metanet sahibi. Kendine güvenilir olan. (Bak: Metânet)

• METİNÂNE

  f. Metanetle, sağlamlıkla.

• METİT

  Çulha tarağı.

• METK

  İğne ucu. Zeker ucu.

• METL

  Tahrik etmek, kımıldatmak, harekete getirmek.

• METN

  Sağlam ve sert yer. * Yüksek yer. * Her nesnenin yüzü, üstü, arka ve ortası. * "Vurmak ve seyr" mânâsına mastar. * Bir yazının tamamı. Yazının aslı veya sureti.

• METOD

  Fr. Bir neticeye ulaşmak için takib edilen fikir yolu. Usul. Kaide. Yol. Sistem.

• METR

  Kesmek. * Çekmek. * Atmak. (Bazan fercten kinâye olur.)

• METREBE

  Fakirlik, miskinlik.

• METRUD

  (Bak: Matrud)

• METRUK

  Terk olunmuş. Bırakılmış. * Boşanmış olmak. * Ölen bir kimsenin bıraktığı eşya.

• METRUKAT

  (Metruk. C.) Bırakılan şeyler, metruklar, miraslar.

• METRUKE

  (Terk. den) (Erkekten) boşanmış. * Kocası tarafından bırakılmış kadın.

• METRUKİYYET

  (Terk. den) Terk edilme, boşanmış olma. * Bırakılmışlık, kullanılmazlık. * Bir işten çekilip uğraşmama.

• METS

  Necisle atmak.

• METT

  Çekmek. * Ulaşmak. * Kuyudan su çıkarmak.

• METTA

  Hz. Yunus'un (A.S.) annesinin adı.

• METTE

  f. Burgu.

• METTİHA (METYİHA)

  Hafif sopa. * Yaş çubuk.

• MET'UB

  (Ta'b. dan) Bitkin, yorgun.

• METUH

  Devamlı suyu çekilen işlek kuyu. * Suyu ağzına yakın olan kuyu.

• METVÎ

  (Bak: Matvî)

• METY

  Çekmek.

• MEUNET

  Birisinin ölmeyecek kadar yiyip içeceği. * Külfet. * Masraf. Bir şeyin toplamak, devşirmek, nakil ve boşaltmak ve saymak gibi levazımının teslim yerine kadar olan masraflarına denir.

• ME'V

  Çekmek.

• ME'VA

  Mekân. Varılacak yer. Mesken. * Sığınacak yer.

• MEV'A

  Her nesnenin evveli.

• MEVACİB

  (C.: Mevacibât) Maaşlar, aylıklar. * Tar: Yeniçerilerin üç ayda bir defa verilen ulûfeleri.

• MEVACİBAT

  (Mevâcib. C.) Mevâcibler. Maaşlar, aylıklar.

• MEVACİB-İ LEŞKER

  Asker aylıkları.

• MEVACİD

  Vecd hâlleri. Kalbî zevk veren istiğrak halleri. (Bak: Vecd)

• MEVADD

  (Madde. C.) Fezâda, boşlukta yer kaplayan varlıklar. Maddeler. Cisimler. * Kısımlar. * Kanunlar. Kaideler. İşler. Hususlar. * Söz ve beyana sebeb olan mevcudat. Her şeyin aslı, mayası.

• MEVADD-I HAYATİYYE

  Hayata lüzumu bulunan maddeler.

• MEVADD-I İBTİDÂİYE

  İlkel maddeler, ham maddeler.

• MEVADD-I MUZIRRA

  Zararlı maddeler. Zarar veren şeyler.

• MEVADD-I MÜNCEZİBE

  Cezbolunan, çekilen maddeler.

• MEVADD-I NÂFİA

  Faydalı maddeler.

• MEVADD-I ZÜLÂLİYE

  Azotlu maddeler.

• MEVAHIF

  Zayıf deve.

• MEVAHİB

  Mevhibeler. İhsanlar, bahşişler.

• MEVAHİB

  Hibe olunan şeyler. Karşılıksız verilenler. (Bak: Mevhube)

• MEVAHİB-İ KUDRET

  Cenab-ı Hakkın verdiği nimetler.

• MEVAHİR

  Yararak akıp gidenler. (Denizdeki gemi gibi)

• MEVAIZ

  (Mev'ıza. C.) Öğütler, nasihatlar.

• MEVAİD

  (Mev'ud ve Miad. C.) Söz verilmiş vakitler. Vaad edilen muayyen, belli zamanlar.

• MEVAİD

  (Mâide. C.) Sofralar, mâideler.

• MEVAİD-İ KÂZİBE

  Yerine getirilmeyen va'dlar. Yapılmayan va'dlar.

• MEVAKA

  Hamâkat, ahmaklık.

• MEVAKIF

  Durulacak yerler. Vakıflar. Durak yerleri.

• MEVAKIT

  (Mevkıt. C.) Evvelden belirtilmiş olan vakitler.