M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z

Osmanlıca Sözlükte Ara

  • MEVDUNE

    (Mevzune) Altın, inci veya elmasla işlemeli şey. Murassa.
  • MEVECAT

    (Mevce. C.) Dalgalar.
  • MEVEDDET

    Dostluk. Sevgi. Muhabbet. Muhabbet etmek. Sevmek.
  • MEVETAN

    Canı olmayan nesneler. * İhya olunmayan, ekilip biçilmeyen arazi.
  • MEVFUR

    (Vefir. den) Tam olan şey. Çoğaltılmış. Çok. Kesir. Bisyâr. Evfer. * Edb: Aruz kalıblarından biri.
  • MEVH

    Kuyunun suyu çok olmak.
  • MEVH

    Avucuyla su içmek.
  • MEVHİBE

    İhsan. Sevgi. Hediye.
  • MEVHİBE-İ İLÂHİYE

    Cenab-ı Hakk'ın ihsan ve hediyesi.
  • MEVHİL

    (Vahl. den) Çamurlu yer.
  • MEVHİN

    Gece yarısına yakın vakit.
  • MEVHUB

    (C.: Mevâhib) (Vehb. den) İhsan edilmiş, verilmiş, hibe olunmuş, bağışlanmış. * Fık: Karşılıksız olarak birine verilmiş.
  • MEVHUBAT

    (Mevhub. C.) Bağışlar, ihsanlar, bahşişler.
  • MEVHUBE

    Verilmiş. İhsan edilmiş. Karşılıksız olarak birisine verilmiş mal.
  • MEVHUM

    Aslı olmayıp evham mahsulü olan. Vehim.
  • MEVHUMÂT

    Mevhumlar. Asılsız olduğu hâlde zihinde meydana gelen şeyler.
  • MEVHUME

    Vehim, kuruntu ve hayâl nev'inden bir şey.
  • MEVHUN

    Zayıf ve arık adam. Zayıflamış kimse.
  • MEV'İD

    Va'din yerine getirildiği yer. * Vaad etmek. Vaad. Söz vermek.
  • MEV'İD-İ MÜLÂKAT

    Buluşma yeri.
  • MEV'İL

    Sığınacak yer. * Sel suyunun karar kıldığı yer.
  • MEV'İZA

    Mev'ize. Öğüt. Nasihat. * Bir cemaate veya kimseye kalbini yumuşatacak ve iyiliğe sevkedecek surette hakikatları ders vermek.
  • MEV'İZA-İ DİNİYE

    Dinî nasihat.
  • MEV'İZAKÂR

    f. Nasihat veren, öğüt eden. Nâsih.
  • MEVK

    Örümcek, ankebut.
  • MEVK

    Bir şeyin ucuz olması.
  • MEVKIF

    Durak. Durulacak yer. Ayakta duracak yer. İstasyon.
  • MEVKİ'

    Yer. * Sınıflandırılmış yerlerden her biri. * Vapur, tren gibi yerlerde sınıflandırılmış, değeri yüksek olan yer. * Bir şeyin bulunduğu veya vukua geldiği yer.
  • MEVKİB

    Kafile. Alay. Atlı veya yaya giden kafile. Cemaat.
  • MEVKİB-İ İKBAL

    Talihli kafile.
  • MEVKİD

    Ateş ocağı.
  • MEVKİN

    (C.: Mevâkin) Kuş yuvası.
  • MEVKİT

    (C.: Mevâkit) Tâyin ve tesbit edilip kararlaştırılan yer veya zaman.
  • MEVKUD

    (İkad. dan) Yakılmış. Yandırılmış olan.
  • MEVKUF

    Durdurulan. Vakfedilen. Dâimi bir halde bırakılan. * Tevkif edilen. Tutulup hapsedilen. * Ait, bağlı.
  • MEVKUFAT

    (Mevkufe. C.) Bir zaman için tutulup alıkonulmuş mal veya para. * Vakfedilmiş mal, emlâk. * Gelirden artıp hazineye mâl edilen para.
  • MEVKUFEN

    Mevkuf olarak.
  • MEVKUFÎN

    (Mevkuf. C.) Tevkif edilmiş kimseler. Tutuklular. Mevkuflar.
  • MEVKUFİYYET

    Maznunun hüküm giyinceye kadar hapsedilmesi. Hapsedilme hâli. * Bağlı olma.
  • MEVKÛL

    (Vekâlet. den) Bir vekile emanet edilen.
  • MEVKÛLÜN İLEYH

    Kendisine bir iş bırakılan adam. Vekil.
  • MEVKUM

    Hüznü şiddetli olan.
  • MEVKUT

    Vakitli. Vakti belli olan. Mahdud ve muayyen olmuş vakit.
  • MEVKUTE

    Zamanı muayyen, belirli olarak çıkan matbuât. Gazete, mecmua gibi şeyler.
  • MEVKUZE

    Ağaçla vurulmuş.
  • MEVLA

    Sahib. Rabb. * Efendi. Köleyi âzad eden. * Şanlı. Şerefli. Mâlik. * Mün'im-i Mutlak olan Cenab-ı Hak (C.C.). * Terbiye eden, mürebbi. * Yardımcı, muavenet eden. * Dost ve komşu. * Azâd olan.
  • MEVLANA

    Efendimiz, mevlâmız mânâsında olan bu kelime, hürmeten büyük kimselere söylenmiştir. Hazret mânâsında da kullanılır.
  • MEVLANA CAMİ

    (Bak: Câmi)
  • MEVLANA CELALEDDİN-İ RUMİ

    Hi: 672 de Belh'de doğdu. Konya'ya geldi ve yerleşti. Mühim eseri Farsça ve manzum yazdığı Mesnevi'sidir. İkişer mısralı kafiyeli şekilde olduğundan bu isim verilmiştir. Mevlevi Tarikatının piri ve serefrâzıdır.
  • MEVLANA HALİD

    (Hi: 1192-1242) Yüzyıl evvelinin müceddidi olduğu milyonlarca irşad ettiği kimselerin şehadetiyle sabit olmuştur. Şam'da vefat etmiştir. Hz. Osman bin Affan (R.A.) soyundandır. İlim ve takvada ve her çeşit makbul vasıflarda, devrindeki en ileri âlimlerin ve velilerin fevkinde idi. Bütün ömrünü zühd ve verâ ile geçirdi. Çok âlim ve veli yetiştirdi. Nahivde, kelâmda, fıkıhda, tasavvufda kıymetli eserler verdi. O zamanda Hindistanda bulunan Kutub Abdullah Dehleviden ders almıştı.