M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEVAKİ'

  Mevkiler. Duracak yerler.

• MEVAKİB

  (Mevkib. C.) Cemaatler, kalabalıklar, güruhlar, topluluklar.

• MEVAKİ-İ BAÎDE

  Uzak mevkiler.

• MEVAKİ-İ HARBİYE

  Muhârebe mevkileri. Savaş yerleri.

• MEVAKİ-İ MÜHİMME

  Önemli mevkiler. Ehemmiyetli yerler.

• MEVAKİN

  (Mevkin. C.) Kuş yuvaları.

• MEVAKİT

  (Mikat. C.) Hacıların ihrâma girdikleri yerler. * Bir iş için tâyin edilen vakitler.

• MEVALÎ

  Efendiler. * Azad edilmiş köleler. * Azad edenler. * Mevleviyyet pâyesine ulaşmış sarıklı âlimler. * Dost ve komşular. * Yardımcılar.

• MEVALİD

  Mevcudlar. Doğmuşlar. Vücud bulmuşlar. Mevludlar.

• MEVALİD

  (Mevlid. C.) Doğulan yerler. Mevlidler. Doğma vakitleri. Milâdlar.

• MEVALİD-İ SELÂSE

  Nebat, hayvan ve maden.

• MEVALİD-İ TÜRABİYE

  Topraktaki mevâlid. Mâdenler, nebatlar.

• MEVAMİT

  Resul-i Ekrem'in (A.S.M.) İncil'deki bir ismi.

• MEVANİ'

  Mâni'ler. Engeller. Mâni olanlar. Mâniâlar.

• MEVARİD

  Gelecek yerler. Varacak yerler. Caddeler, yollar. Bir yere vasıl olacak yollar.

• MEVARÎS

  Miraslar. Verasetle nâil olunan mülk ve mallar.

• MEVASİK

  Mevsuk şeyler. Misaklar. Ahd ü peymanlar. Yeminler. Sözleşmeler.

• MEVASİM

  Mevsimler. * Pazar yerleri.

• MEVASİM-İ ERBAA

  Dört mevsim. Rebi' (İlkbahar), Sayf (Yaz), Harif (Sonbahar), Şitâ (Kış).

• MEVAŞİ

  Davar, koyun, keçi, inek ve öküz gibi hayvanlar.

• MEVAT

  (Mevt. den) Cansız şeyler. Sürülmemiş topraklar. * Sahibsiz yerler.

• MEVATIN

  (Mevtın. C.) Yurtlar. Şenlendirilmiş ve bayındır yerler.

• MEVATİ

  (Mevti. C.) Ayak basılan yerler.

• MEVATÎ

  Mevâta yani cansız şeye ait, bununla alâkalı. * İşlenmemiş toprağa ait.

• MEVAZI'

  (Mevzi. C.) Mevziler, yerler.

• MEVAZİN

  (Mizan. C.) Mizânlar. ölçüler. Terâziler.

• MEVBED

  Mecusiler reisinin ulusu.

• MEVBİK

  (C.: Mevbikat) Korkulu yer.

• MEVBİKAT

  (Mevbik. C.) Korkulu yerler.

• MEVBİL

  Kaba büyük sopa. * Bir kucak odun.

• MEVC

  Dalga. Denizin dalgası. * Titreşim. * Mc: Devir, devre.

• MEVCÂ-MEVC

  Çok dalgalı. Dalga dalga.

• MEVCE

  Bir dalga. * Ses, elektrik ve hararetin yayılma dalgalarından herbiri.

• MEVCEDAR

  f. Dalgalı.

• MEVCENÜMUD

  f. Dalga gibi.

• MEVCET-ÜŞ ŞEBÂB

  Gençlik çağı.

• MEVC-HÎZ

  f. Dalga kaldıran.

• MEVCUB

  Kendisine bir şey vâcib kılınmış.

• MEVCUD

  Var olan. Bulunan. Hazır olan. Topluluğun hepsi. * Kâinat. Mükevvenat.

• MEVCUDAT

  Var olan her şey. Kâinat. Yaratılmış şeyler.

• MEVCUDAT-I BAHARİYE

  Bahar mevsimindeki renk renk, çeşit çeşit varlıklar.

• MEVCUDEN

  Kendisi berâber olarak. Mevcud olarak.

• MEVCUDÎN

  (Mevcud. C.) Mevcudlar, var olan ve bulunan şeyler. Mevcudât.

• MEVCUDİYET

  Mevcudluk, varlık, mevcud ve var olma.

• MEVCUD-U HARİCÎ

  Maddî vücudu bulunan eşya.

• MEVCUD-U MANEVÎ

  Mânevi varlık.

• MEVC-ZEN

  f. Dalgalanan, dalgalı deniz. Dalga vuran.

• MEVDU

  (Mevdua) Emanet bırakılmış, tevdi olunmuş.

• MEVDUAT

  (Mevdu. C.) Emanet bırakılmış şeyler. * Bankaya konan para ki, faizle olduğundan haramdır. (Bak: Riba)

• MEVDUD(E)

  Sevilmiş, kendisine muhabbet edilmiş. Sevgi gösterilmiş.