M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEVT-İ HÂİL

  Korkunç ölüm.

• MEV'UD

  Söz verilmiş. Vaadedilmiş. Vâdeli. Vadesi muayyen ve mukadder olan. * Evvelden takdir olunmuş.

• MEV'UDE

  Küçükken diri diri gömülüp öldürülen kızcağız.

• ME'VUM

  Koca başlı ve gövdeli kimse.

• MEV'ÜF

  Afete uğramış nesne.

• MEVVAC

  Çok dalgalanan. Çok dalgalı. Fırtınalı. * Radyo.

• MEVVAR

  Seri, çabuk, hızlı, sür'atli.

• MEVZ

  Muz ağacı.

• MEVZİ'

  Bir şey konulacak yer.

• MEVZU'

  Bahis. Üzerinde durulan mes'ele. * Aşağılanmış olan. * Konulmuş. Vaz olunmuş. * Uydurma. Doğru ve hakikat olmayan. * Geçer olan, muteber, işlemekte olan, câri.

• MEVZUA

  Kabul edilmiş esas. İlk önce ele alınan fikir. Müsellem ve âşikâr olan kaziyye, hüküm.

• MEVZUAT

  Bahsedilen hususlar. Bir şeyin esasını teşkil eden hususat. Tatbikat halinde olan hükümler ve kaideler.

• MEVZUAT-I BEŞER

  İnsanların koyup kabul ettikleri hükümler ve kanunlar.

• MEVZUN

  Vezinli. Ölçülü. Tartılı. Düzgün. * Yakışıklı. * Her bir vasfı ölçülü ve i'tidal üzere bulunup, sırf iyi ve güzel şeylere nâil olan.

• MEVZUNAT

  (Mevzun ve Mevzune. C.) Vezinli ve tartılı şeyler.

• MEVZUNEN

  Vezinli olarak. Ölçülü olarak.

• MEVZUNİYET

  Düzgün, hesaplı ve düzenli. * Mevzun olma hâli.

• MEVZU-U BAHS

  Kendisinden bahsedilen. Bahis konusu.

• MEY

  f. şarap, içki. (Bak: şarab)

• MEY'

  Eriyip akma.

• MEY'A

  (Mey'at) Yiğitlik başlangıcı. * Atı koşuya alıştırmak. * Erimiş sıvı madde. * Yere dökülen bir sıvının akıp gitmesi. * Bir şeyin ilk zamanı. Tâzelik vakti.

• MEYADİN

  (Meydan. C.) Meydanlar. Geniş yerler. Arsalar.

• MEYADİN-İ HARB

  Savaş meydanları. Muhârebe alanları.

• MEYAMİN

  (Meymun. C.) Bereketliler, uğurlular. * Maymunlar.

• MEYAMİN

  (Meymenet. C.) Bereketler, mutluluklar, uğurlar.

• MEYAN

  (Bak: Miyân)

• MEYASİR

  Acem merkepleri. (Atlas ve ipek ile süslenen eşeklerdir.)

• MEYASİR

  (Meysur. C.) Kolaylaştırılmış şeyler.

• MEYASİR

  (Meysere. C.) Ordunun sol kanatları. Sol cenahlar. * Zenginlikler, servetler.

• MEY-AŞAM

  f. İçki içen. Şarap içen.

• MEYAZİB

  Oluklar. Su yolları.

• MEYD

  Deprenmek. Sallanmak. * Ziyaret etmek. * Hareket etmek. * Kırağı çalmak. * Meyletmek. * Neşv ü nemâ bulmak. * Başı dönüp midesi bulanmak.

• MEYDAN

  Arsa. * Geniş yer. * Etrafı çevrilmiş, üstü açık geniş yer.

• MEYDAN DAYAĞI

  Eskiden askeri mekteblerle kışlalarda tatbik edilen cezalardan biridir. Meydanda tatbik edildiği için bu adı almıştır. Arkadaşını yaralamak, hoca ve zâbitine hakarette bulunmak gibi büyük kabahatlerden dolayı verilen bu dayak cezası, saf saf dizilen bütün talebelerin; asker ise kışladaki askerlerin huzurunda atılırdı. Cezaya çarpılacak talebe yahut asker, meydana getirilerek cezayı icab ettiren kabahatle meydan dayağının tatbiki için verilen karar okunduktan sonra serilen bir battaniye üzerine yüzükoyun yatırılır, başının ucuna ve ayaklarının üstüne kuvvetli birer hademe yahut asker oturtulur, okulun inzibât subayı, asker ise bölüğün subaylarından biri ince kızılcık sopasıyla kaba etlerine vururdu.Bu gibi cezalar, herkes ibret alıp bu suçlar işlenmemesi için herkesin gözü önünde icra edilirdi.

• MEYDAN-I HARB

  Savaş meydanı, muhârebe alanı, harp meydanı.

• MEYDAN-I HAŞİR

  Haşir meydanı. Haşrin yeri.(Sual: Meydan-ı Haşir nerededir?Elcevab: $ Hâlik-ı Hakîm'in herşeyde gösterdiği hikmet-i âliye, hatta tek küçük bir şey'e, çok büyük hikmetleri takmasiyle tasrih derecesinde işaret ediyor ki: Küre-i Arz; serseriyane, bâd-ı heva azim bir dâireyi çizmiyor.. belki mühim bir şey etrafında dönüyor ve meydan-ı ekberin daire-i muhitasını çiziyor, gösteriyor. Ve bir meşher-i azimin etrafında gezip, mahsulât-ı mâneviyesini ona devrediyor ki, ileride o meşherde, enzar-ı nâs önünde gösterilecektir. Demek, yirmibeş bin seneye karib bir daire-i muhitanın içinde, rivayete binaen Şâm-ı Şerif kıt'ası bir çekirdek hükmünde olarak o daireyi dolduracak, bir meydan-ı haşir bastedilecektir. Küre-i Arzın bütün mânevi mahsulâtı, şimdilik perde-i gayb altında olan o meydanın defterlerine ve elvahlarına gönderiliyor ve ileride meydan açıldığı vakit, sekenesini de yine o meydana dökecek; o mânevi mahsulâtları da, gaibden şehadete geçecektir. Evet Küre-i Arz; bir tarla, bir çeşme, bir ölçek hükmünde olarak o meydan-ı ekberi dolduracak kadar mahsulât vermiş ve onu istiab edecek mahlukat ondan akmış ve onu imlâ edecek masnuat ondan çıkmış. Demek Küre-i Arz bir çekirdek ve meydan-ı haşir, içindekilerle beraber bir ağaçtır, bir sünbüldür ve bir mahzendir. Evet, nasılki nurani bir nokta, sür'at-i hareketiyle nurani bir hat olur veya bir daire olur. Öyle de: Küre-i Arz; sür'atli, hikmetli hareketiyle bir daire-i vücudun temessülüne ve o daire-i vücud mahsulâtiyle beraber, bir meydan-ı haşr-i ekberin teşekkülüne medardır. $ M.)

• MEYDAN-I İMTİHAN-I İNS Ü CÂN

  İnsan ve cinlerin imtihan meydanı, yani dünya.

• MEYDAN-I MAHŞER

  Mahşer meydanı.

• MEYEH

  Su, mâ.

• MEYELAN

  Bir tarafa eğilmiş olma. Ziyâde meyil gösterme. İltizam.(Fıtrat yalan söylemez. Bir çekirdekteki meyelân-ı nümuvv der: "Ben sünbülleneceğim, meyve vereceğim." Doğru söyler. Yumurtada bir meyelân-ı hayat var. Der: "Piliç olacağım." Biiznillâh olur. Doğru söyler. Bir avuç su, meyelân-ı incimad ile der: "Fazla yer tutacağım." Metin demir onu yalan çıkaramaz; sözünün doğruluğu demiri parçalar. Şu meyelânlar, iradeden gelen evâmir-i tekviniyenin tecellileridir, cilveleridir. M.)

• MEYEZD

  f. Düğün veya işret meclisi.

• MEY-FÜRUŞ

  f. Şarap satan, meyhâneci, şarapçı.

• MEY-GUN

  f. Şarap renginde olan, kırmızıya yakın olan.

• MEY-GÜSAR

  f. İçki arkadaşı. Birlikte içki içen.

• MEYH

  Kuyunun suyunun çok olması.

• MEYH

  şefâat etmek. * Vermek. * Avuçta su tutmak. * Sallanarak yürümek.

• MEY-HANE

  f. İçki satılan ve içilen yer.

• MEY-HAR

  (Mey-hâre) f. İçki içen, içkici, ayyaş.

• MEYHEM

  Hâlin nedir, nasılsın? mânasına kullanılır.

• MEY-HOŞ

  f. Ekşimtrak, mayhoş.