M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEY-KEŞ

  f. İçki içen, şarap içen.

• MEYL

  Ortadan bir tarafa eğik olmak. * İstek. Yönelme. Arzu. * Sevme, tutulma, âşık olma. * Gönül akışı.

• MEYLA

  Çok budaklı ağaç.

• MEYLA'

  Otsuz sahra, çöl. * Acele, hızlı, seri.

• MEYLAB

  Za'ferân.

• MEYLAK

  Seri ve aceleci kimse.

• MEYLEN

  Eğilerek, meylederek. O taraftan olarak.

• MEYLETMEK

  Bir tarafa doğru eğilmek. Bir tarafa yönelmek. * Sevgisini vermek, eğilmek. Gönül vermek.

• MEYL-İ TAHADDÎ

  Meydan okuma meyli. Üstünlüğünü göstermek fikri.

• MEYLİYAT

  Bir tarafa meyleden istekler.

• MEYL-ÜT TAHRİB

  Bozma ve yıkma isteği, meyli.

• MEYL-ÜT TEFEVVUK

  Üstünlük elde etmek meyil ve arzusu. (Bak: Himmet)

• MEYL-ÜT TEVESSÜ'

  Genişleme isteği. Genişleme meyli.

• MEYL-ÜT TEZEYYÜD

  Tekellüfle sözü uzatma, artırma arzusu.

• MEYMENE

  Sağ kol, sağ taraf. * Meymenet, yümn-ü bereket. Bereket. Kuvvetlilik. Uğurluluk. Kutluluk.

• MEYMUM

  Denize atılmış olan.

• MEYMUN

  Bereketli, uğurlu. Kuvvetli. Kutlu.

• MEYN

  (C.: Müyun) Yalan. Yalan söyleme.

• MEY-PEREST

  (C: Meyperestân) f. Devamlı şarap içen.

• MEYS

  Ceviz ağacı. * Sallana sallana yürümek.

• MEYSA

  (C: Miyes) Yumuşak yer.

• MEYSAN

  Sallana sallana yürümek.

• MEYSEME

  (Vesm. den) Damga, damgalanmış.

• MEYSERE

  (C.: Meyâsir) Ordunun sol cenâhı. Sol cenâh. * Zenginlik, servet.

• MEYSİR

  Meyser. Kolaylık yeri. Kolaylık. * Kumar. Arablar arasında ok ile oynanan kumar. * Kumar için kesilen hayvan.

• MEYSUR

  Kolay. Kolay olmuş. Asan. Kolay kılınmış şey.

• MEYSURAT

  (Meysur ve Meysure. C.) Kolaylatılmış şeyler. Asan edilmiş şeyler.

• MEYŞ

  Halt etmek, karıştırmak. * Koyun sütünü keçi sütüne karıştırmak. * Yünü kıla karıştırmak. * Sözün birazını söyleyip, bir kısmını söylememe.

• MEYT

  (Meyyit) Ölü. Cansız. Ölmüş. Hareketsiz.

• MEYT (MİYÂT)

  Irak olmak, ırak etmek. Uzak olmak, uzaklaştırmak. Karışmak.

• MEYTE

  Hayvan leşi.

• MEYTEHÂR

  Hayvan leşi yiyen.

• ME'YUS

  Ümidsiz. Kederli. Ye'se düşmüş. Ümidi kesik.

• ME'YUSÂNE

  Ümidsizlikle. (Bak: Ye's)

• MEYVE

  (C: Meyvecât) f. Meyva, yemiş.

• MEYVEBAR

  f. Yemiş veren, meyveli.

• MEYVECAT

  (Meyve. C.) f. Yemişler, meyveler.

• MEYVEDAR

  f. Yemişli, meyveli, meyve veren.

• MEYVEFÜRUŞ

  f. Meyve satan, yemiş satan. Manav.

• MEYVEHA

  (Meyve. C.) f. Meyveler, yemişler.

• MEYVE-İ DİL

  Gönül meyvesi: Evlât, çocuk.

• MEYVE-İ HUŞK

  Kuru yemiş.

• MEYYAL

  Çok meyleden, eğilen. Çok istekli, düşkün.

• MEYYAL-İ İNHİDÂM

  Yıkılmak üzere bulunan. Neredeyse göçecek durumda olan.

• MEYYAL-İ İ'TİLÂ

  Yükselmeğe çok meyilli ve istekli.

• MEYYAN

  Yalancı.

• MEYYİT

  (Mevt. den) Ölü. Cansız. Ölmüş.

• MEYYİTÂNE

  f. Ölü gibicesine. Ölmüşçesine.

• MEYYİTE

  Hayvan leşi. * Kadın cenazesi.

• MEYYİT-İ MÜTEHARRİK

  Hareket halindeki ölü. * Mc: Sağ olup, gayret sahibi olmayanlara söylenir.