M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİSLİYET

  Benzeri ve misli olmak. Benzerlik.

• MİSMA'

  (C.: Mesâmi') (Sem'den) Kulak. * Hastanın iç organlarını dinlemeğe yarıyan âlet.

• MİSMAK

  Çadırı yükseğe kaldıracak ağaç.

• MİSMAR

  Ensiz çivi, mıh. Demir kazık.

• MİSMAR-I ÂHENİN

  Demir kazık.

• MİSMAS

  Karıştırmak.

• MİSMAZ

  Deyyus kimse.

• MİSRED

  Büyük taş, çanak.

• MİSSİK

  Çok cimri. Hasis ve tamâhkâr.

• MİSTAH

  Yatık bardak. * Çadır direği. * Hurma yayıp kuruttukları yer.

• MİSTAR

  (Bak: Mıstar)

• MİSTİK

  Fr. Mistisizm ile âlâkalı. * Fls: Bâtıni. Kalben çok dindar. Sofi.

• MİSVAK

  Kullanılması pek çok faydalı olan ve Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) ehemmiyetle tavsiye ettiği, diş fırçası vazifesini de gören, hoş kokulu ve meyvesiz bir ağacın dallarından kesilip kullanılan parça.

• MİSVAT

  Kazan kepçesi.

• MİSVAT

  Ekincilerin sürgüsü.

• MİSYON

  Fr. Bir vazife ile bir yere gönderilen hey'et. * Bir şahıs veyâ hey'ete verilen vazife.

• MİSYONER

  Fr. Hıristiyanlığı neşre ve tanıtmağa çalışan kimse.

• MİŞ

  f. Koyun, ganem.

• MİŞ'

  Aşı dedikleri kızıl balçık.

• MİŞA'

  Kumsuz yer.

• Mİ'ŞAB

  Otu bol olan çayırlık yer.

• MİŞAİL

  (Bak: Mihâil)

• MİŞ'AL

  (C: Meşâıl) Köylülerin deriden yaptıkları ayaklı küp.

• MİŞAR

  Testere.

• Mİ'ŞAR

  Mat: Onda bir. (1/10) * Bâzılarınca da binde bire denir.

• MİŞ'AR

  Şan, şeref, haysiyet ve vakar.

• Mİ'ŞAR (MİŞÂR)

  (C: Meâşir) Dülger testeresi.

• MİŞAT

  (Meşt. C.) Taraklar, baş taramağa mahsus taraklar.

• MİŞ'AT

  (C: Meşâi) Kuyunun toprağını çıkardıkları zenbil.

• MİŞATİYE

  Tarak kılıfı.

• MİŞCEB

  (C: Meşâcib) Üzerinde çamaşır kuruttukları kafes. * Yüksek yere erişmek için yapılan sandalye.

• MİŞCER

  (C: Meşâcir) Çamaşır asacak yer. * Mahfe ağacı. * Ağaçlık.

• MİŞEZAR

  f. Küçük koruluk, ağaçlık, meşelik.

• MİŞHAZ

  Bileği taşı.

• MİŞİN

  f. Meşin.

• MİŞK

  Aşı dedikleri kızıl toprak.

• MİŞKA

  Tarak.

• MİŞKAS

  (C: Meşâkıs) Ensiz uzun demir.

• MİŞKAT

  İçine lâmba konan küçük hücre. Duvarda içine ışık konulan yer. * Kandil.

• MİŞMAA

  Şamdan.

• MİŞMAK

  Kağnının iki kolu. * Bir nevi araba.

• MİŞMEL

  Kaftan altında götürüldüğü hâlde görünmeyen küçük kılıç.

• MİŞMİŞ

  Zerdali yemişi.

• MİŞRAK

  Her zaman güneşli olan yer.

• MİŞRAT

  (C.: Meşârit) Keskin bıçak.

• MİŞTAT

  Kış günlerinde oturulacak yer.

• MİŞVAR

  Tarz, tavır, gidiş, gidişât. * Gümeçten bal peteği sağılan âlet. * Davar satılacak yer.

• MİŞVARE

  Testi, çömlek.

• MİŞVARGÂH

  f. Gösteri yeri. * Pehlivanların güreştikleri saha. * At pazarı. Satılık atların koşturulduğu meydan.

• MİŞVAZ

  Sarık.