M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİZAC-I NÂZİK

  İnce yaradılış. Nâzik tabiat.

• MİZAD

  Sürur, sevinç, neşe.

• Mİ'ZAD

  Ağaç veya tahta budama bıçağı. * Pazvant, kolçak.

• MİZAE

  Abdest alacak kap.

• MİZAH

  Şaka, lâtife. * Edb: Bâzı düşünceleri nükte, şaka veya takılmalarla süsleyip anlatan bir yazı çeşidi. Hoş, nükteli söz. (Zıddı ciddiyettir)

• MİZAHÎ

  Mizahlı, eğlenceli.

• MİZAH-NÜVİS

  f. Eğlenceli mizahlı yazılar yazan.

• Mİ'ZAL

  (C: Meâzil) Zayıf ahmak adam. * Silâhsız kimse. * Davarını halktan ayırıp uzak yerlerde otlatan kimse.

• MİZAN

  Terazi, ölçü, tartı. * Akıl, idrak, muhakeme. Mikyas. * Fık: Mahşerde herkesin amellerini tartmağa mahsus bir adâlet ölçüsü olup, hakiki mâhiyeti ancak âhirette bilinecektir. * Mat: Yapılan hesabın doğruluğunu anlamak için yapılan diğer bir hesap. Sağlama.

• MİZAN-ÜL HARARE

  Sıcaklığı, soğukluğu ölçen âlet. Termometre. (Mikyas-ul hararet de denir.)

• Mİ'ZAR

  (C.: Meâzir) Örtü, perde.

• MİZBAH

  Bıçak.

• MİZBAN

  (C.: Mizbanân) f. Ev sahibi. Misafir kabul eden kimse.

• MİZBANÂN

  (Mizban. C.) Misafirleri ağırlayanlar, ev sahipleri.

• MİZBED

  (C: Mezâbid) Hayvan ahırı.

• MİZBER

  (C.: Mezâbir) Kamış kalem.

• MİZCEL

  Harbe denilen küçük kılıç.

• MİZDEA

  Yüz yastığı.

• MİZEBBE

  Yelpaze.

• MİZEC

  Küçük süngü.

• Mİ'ZEF

  (Mi'zefe. Azf) Çalgı âleti, saz v.s.

• MİZEFFE

  Gelin mahfesi.

• MİZEK

  f. İdrar, sidik.

• Mİ'ZENE (MİZENE)

  Ezan okunacak yer.

• Mİ-ZENEND

  (f. Fiil) Söylüyorlar, vuruyorlar. " : Zeden" vurmak" masdarındandır.

• Mİ'ZER

  (C.: Meâzir) Peştemal.

• MİZKÂR

  Dâima erkek doğuran dişi.

• MİZLAC (MİZLÂK)

  El ile açılan kilit.

• MİZLAKA

  Uzun burunlu ışık fitili makası.

• MİZMAN

  f. Misâfiri ağırlıyan, misâfire ikram eden ev sâhibi.

• MİZMAR

  Düdük, kaval. * Mukaddes Zebur Kitabının her bir suresi. * Hançere, nefes borusu. (Bak: Mezâmir)

• MİZMAR

  (C: Mezâmir) Meydan. At yarıştıracak ve at oynatacak yer. * İnce belli at.

• MİZMAR-ZEN

  f. Düdük çalan.

• MİZR

  Bir nevi meşrubat. * Ahmak kimse.

• MİZRA

  (C: Mezâri) Yaba, kürek.

• MİZRAK

  (C: Mezârık) Harbe, kısa kılınç.

• MİZRAKA

  Küçük şırınga.

• MİZVAC

  Çok koca değiştiren kadın. Çok kocalı kadın.

• MİZVED

  (C: Mezâvid) Azık koyacak kab.

• MİZVED

  Dil, lisan.

• MİZZ

  Bir şeyin diğeri üzerine olan fazlı, üstünlüğü.

• MODA

  Fr. Geçici yenilik. Elbise ve süslenmede geçici hevesler ve fantezi düşkünlüğü sebebiyle çıkartılan yeni tarz ve şekiller. Bunlar israfı artırır ve iktisada aykırıdır.

• MODEL

  Fr. Biçim, örnek, şekil. * Resim yâhut heykel yapılırken bakarak benzetilmeğe çalışılan şey veyâ şahıs.

• MODERN

  Fr. şimdiki zamana uygun, asri. (Bak: Medeniyet)

• MOĞOL

  Turâni milletlerinin en büyüklerinden bir kabile olup Türkler ve Mançurlarla cinsi yakınlıkları vardır. Asyanın ortalarında bugün Çin Devletine tâbi olan ve Moğolistan ismiyle bilinen geniş bir çölde ve Sibirya ve Türkistan'ın da bazı taraflarında bulunurlar.Cengiz Hanla beraber Asyanın batı taraflarına akın ettikleri zaman, Asyanın büyük bir kısmıyla Avrupanın da bir kısmını yakıp yıkmışlardır.

• MOLA

  İstirahat için işe ara vermek ve duraklamak. * Denizcilike: Gevşetme, koyverme manâsındadır.

• MOLEKÜL

  Fr. Kim: Vasıflarını kaybetmemek şartıyla ayrılabilen herhangi bir maddenin en küçük cüz'ü, parçası.

• MOLLA

  Eskiden büyük âlimlere verilen isim. * Büyük kadı. * Efendi, hoca, Medrese talebesi.

• MOLLA CÂMİ

  (Bak: Câmi)

• MOLLAYANE

  Mollaya yakışır şekilde. Mollaca.