M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MOLOZ

  Yapılardan artan veya viranelerden çıkartılan ufak taşlar. * Bir işe yaramaz insan.

• MONARŞİ

  Fr. Hâkimiyetin kaynağı birtek şahısta (Kral, padişah, han v.s.) olduğu kabul edilen devlet şeklidir. Bu şahsın, yani devlet başkanının yanında bir meclis (parlamento) olursa; meşruti monarşi; olmazsa; mutlak monarşi ismini alır. Ayrıca devlet başkanının iş başına gelmesi şekline göre, irsi veya seçimli monarşi adlı çeşitleri de vardır.Monarşi, istibdat demek değildir. 1877 yılına kadar Osmanlı Devletinde bir parlamento yoktu. Fakat kanunlar âdil bir şekilde tatbik ediliyordu. Bu tarihte mutlak monarşi sona ermiş, meşruti monarşi devri başlamıştır. Asırlardır İngiltere de, meşruti monarşi devlet şekline sâhiptir. Monarşi, bir devlet şekli olduğu için, hükümet şeklinden ayrıdır. Yâni monarşik bir devlette, hükümetin kurulması ve vazife görmesi hukuk ve adâlete uygun olabilir. Eğer meşruti monarşi ise, hükümetin teşkili ve faaliyeti, parlamenter demokrasi esaslarına uygun olarak tanzim edilebilir ve yürütülebilir.

• MUABBİR

  (İbâret. den) Rüyâ tabir eden. Görülen rüyalardan mânâ çıkaran.

• MUABBİRÎN

  (Muabbir. C.) Görülen rüyalardan mânâ çıkaranlar. Rüya tabir eden kimseler.

• MUACCEL

  Acele olunmuş, ta'cil edilmiş, mühletsiz. Peşin. Va'desiz.

• MUACCELÂNE

  Acele olarak. Peşin olarak.

• MUACCELAT

  (Muaccel. C.) Peşin ödemeler.

• MUACCELE

  Beylik ve evkaf kiralarından peşin alınan kısım.

• MUACCELEN

  Peşin olarak. * Çabuk ve acele olarak.

• MUACCİZ

  Sıkıcı. Bıktırıcı. Usandırıcı. Taciz edici. Rahatsız eden. Yapışkan. Sırnaşık.

• MUAD

  Geri çevrilmiş, iâde edilmiş, döndürülmüş.

• MUADADAT

  Yardım etme, muvavenet etme.

• MUADAT

  Karşılıklı düşmanlık, karşılıklı husumet.

• MUADD

  Hazırlanmış. İdâd olunmuş.

• MUADDEL

  Tadil edilmiş. Eski hâli değiştirilmiş.

• MUADDIL

  (Muazzıl) Güçleştiren, güç duruma sokan, daraltan.

• MUADDİL

  Tadil eden. * Düzelten. Müsâvi ve beraber kılan. Denkleştiren.

• MUADELAT

  (Muâdele. C.) (Adl. den) Beraberlikler, musâvilikler.

• MUADELE

  Müsâvilik, eşitlik. İki şey arasında mikdarca, vasıfca beraberlik. * Karşılıklı anlayış. * Adâlet. * Mc: Anlaşılmaz iş. Muammâ.

• MUADELET

  Müsâvilik, denklik. Karşılıklı uygunluk. Eşitlik.

• MUADİL

  Müsâvi, eşit, denk. * Fiz: Eş değer.

• MUAF

  Afvolunmuş. İstisna edilmiş, ayrı tutulmuş. Bağışlanmış. Serbest.

• MUAFAT

  Afvetmek. * Sıhhat vermek. * Sıhhat ve âfiyet bulmuş, iyileşmiş kimse. * Hastalık veya belâdan korunma. Musibetlerden muhafaza olunma.

• MUAFESE

  Tedavi etmek.

• MUAFÎ

  Afiyet verici. * Belâ ve musibeti def eden.

• MUAFİR

  Yavaş yürüyen kişi.

• MUAFİYYET

  Bir hastalığa $karşı aşı ile elde edilen hâl. * Afvolunmuş olma. Bağışlanmış olma.

• MUAFNAME

  f. Afv kâğıdı. Bir şeyin muaf tutulup afvedildiğini gösteren kâğıt.

• MUAHAT

  Kardeşlik edinme.

• MUAHED

  Zimmi kâfir.

• MUAHEDAT

  (Muâhede. C.) Muâhedeler, antlaşmalar.

• MUAHEDE

  Karşılıklı yeminleşme, anlaşma. Devletler arasında andlaşma.

• MUAHEDE-İ İTTİFAKİYYE

  Bir savaş çıktığında birbirlerini desteklemek üzere iki veya daha fazla devletler arasında yapılan andlaşma.

• MUAHEDE-İ TİCARÎ

  Yalnız ticâret işleriyle alâkalı olmak üzere devletler arasında yapılan andlaşma.

• MUAHEDE-NAME

  f. Ahdleşmenin yazıldığı ve imzalandığı kâğıt.

• MUAHEZ

  Muâheze olunan. Tenkid edilen, çekiştirilen.

• MUAHEZAT

  (Muâheze. C.) (Ahz. den) Tenkid ve itirazlar. * Azarlama ve paylamalar. Çıkışmalar.

• MUAHEZE

  Azarlama. Çıkışma. Darılma. Alay eder tarzda karşısındakini küçümseme. Tenkid.

• MUAHEZEKÂR

  f. Tenkid ve itiraz edici. * Azarlayıp çıkışan. Paylayan.

• MUAHHAR

  Sonraya bırakılmış, te'hir edilmiş, geriye bırakılmış. Sonradan.

• MUAHHAREN

  Sonradan, bilâhare. Muahhar olarak.

• MUAHİD

  Andlaşma yapanlardan her biri. Yeminli ve anlaşmalı olanlardan her biri. * İslâm hükümetine vergi ödeyerek kendini himâye ettiren gayr-ı müslim. (Resul-i Ekrem'in (A.S.M.) Arab müşriklerinden muâhid ve halifleri vardı, beraber harbe giderlerdi.)

• MUAHİZ

  (Ahz. den) Çekiştiren, muâheze eden. Tenkid edip itiraz eden.

• MUAKAB

  Cezalandırılmış.

• MUAKABE

  Bir kimseyi cezalandırma. Cezaya çarpma.

• MUAKADE

  (Akd. den) Mukavele yapma. Akid yapma. Anlaşma.

• MUAKARA

  Nefret etmek.

• MUAKIB

  Cezalandıran. * Takibeden.

• MUAKİD

  Birbiriyle akid yapan, sözleşen.

• MUAKKAB

  (Akab. dan) Ardına düşülmüş, tâkib olunmuş, peşinden gidilmiş.