M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİŞVEL

  Orak.

• MİŞVERE

  Minder.

• MİŞVEZ

  (C: Meşâviz) Tülbend.

• MİŞYA'

  Boşboğaz. Çok konuşan.

• MİŞYE

  Bir yürüme çeşidi.

• MİŞZEB

  Dişli orak. * Bağcıların asma çubuğu kesecek âletleri.

• MİTA'

  Bir şeyin son bulduğu yerin sonu. * Geniş yol. * Yolların birleştiği yer.

• MİTADE

  Matkap başı.

• MİTAM

  Her zaman ikiz doğuran kadın.

• MİT'AM

  (C.: Matâim) Çok yemek yiyen. Yemeği bol olan.

• MİTAN

  (C: Meyâtın) At yarıştırdıkları yer.

• MİTAT

  (Bak: Midhat)

• MİTE

  Bir nevi ölmek.

• MİT'EM

  Bir defalık ikiz doğuran kadın.

• MİTHARA

  (Tahâret. den) Matara.

• MİTİN

  f.. Taşları kayaları paçalamada kullanılan büyük çekiç.

• MİTİNG

  İng. İçtimaî ve siyasî bir mes'ele için yapılan büyük toplantı.

• MİTOLOJİ

  Fr. Efsane bilgisi.

• MİTRALYÖZ

  Fr. Makinalı tüfek.

• MİTRES

  Kapı ardınca koydukları ağaç.

• MİV

  f. Kıl.

• Mİ'VAN

  Ahâliye yardım eden, halka yardımı çok olan kimse.

• MİVE

  Meyve kelimesinin aslıdır.

• Mİ'VEL

  (C.: Meâvil) Büyük taşları ve kayaları parçalamaya yarıyan sivri kazma.

• Mİ'VEZ(E)

  (C: Meâviz) Çocuk sardıkları bez, kundak. * Eski kaftan.

• MİYAH

  (Mâ. C.) Sular.

• MİYAH-I CÂRİYE

  Akar sular.

• MİYAH-I HÂRRE

  Kaplıca suları gibi olan sıcak sular.

• MİYAH-I MALİHE

  Tuzlu sular.

• MİYAH-I MERRE

  Acı sular.

• MİYAN

  f. Orta, ara, vasat, meyan.

• MİYANBEND

  f. Kemer, kuşak.

• MİYANBESTE

  f. Bel bağlamış. * Mc: Hemen işe hazır.

• MİYANE

  f. Ara. * Orta, vasat. * Helva gibi bazı yemeklerin pişme kıvamı. * Ortaya serilen halı. * Gerdanlığın ortasındaki büyük inci.

• MİYANÎ

  (Minâ. C.) Limanlar.

• MİYANSER

  f. Yarısı kıymetli taşlarla süslü bir cins taç.

• MİYANSERA

  (Miyânserây) Avlu. Ev meydanı.

• Mİ'YAR

  Ölçü. Bir şeyin kıymet ve vasfını gösterir olan.

• MİYERE

  Taam, yemek.

• MİYSERE

  (C: Mevâsir) Eyer yastığı. * Eyer altına koydukları keçe. * Çul içine koyulan keçe. * Yatacak döşek, yatak.

• MİZ

  Misâfir. * Sofra, mâide. * Temiz, pak.

• Mİ'ZA

  Ufak taşlı sert yapılı sağlam yer.

• MİZ'A

  Ayıracak alet. Kesecek alet.

• MİZAB

  (C.: Meâzib) Oluk, su yolu.

• Mİ'ZAB

  (C: Meâzib) Dam oluğu.

• MİZAB-I BÂRÂN

  Yağmur oluğu.

• MİZAC

  Huy, tabiat, fıtrat, bünye. * Bir şeyle karıştırılmış olan başka bir şey.

• MİZ'AC

  Bir yerde karar etmeyen kadın.

• MİZAC-DAN

  f. Mizac bilen, mizaçtan anlıyan.

• MİZACGİR

  f. Mizâc ve keyiflere göre hareket eden.