S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SANİYE

  Dakikanın altmışta birisi. Çok kısa bir zaman.

• SA'NİYE

  Takkenin tepesi.

• SANİYEN

  İkinci olarak. İkinci derecede.

• SANSÜR

  Fr. Neşr olacak şeylerin (kitap, film veya mektubların) hükümetçe kontrol edilmesi işi.

• SANTİT

  Ulu, kerim kişi.

• SANTRİFÜJ

  yun. Merkezden uzaklaşan kuvvet. Merkezkaç kuvvet. (Bak: Kuvve-i an-il merkeziye)

• SANVAN

  (Sunvân) (C.: Esvane) Kaftan. * Giyecek eşyaların muhafaza edildiği dolap veya sandık.

• SAR

  İntikam, öç.

• SAR

  f. Yer, mekân bildiren, birleşik kelimeler yapılan bir ek'tir. Bir şeyin kesretle bulunduğunu gösterir. Meselâ: Kühsar $ : Çok dağlık yer.

• SA'R

  Ateşin alevlenmesi.

• SA'R

  Katil zehiri. * Kısa boylu adam. * Küçük hıyar. * Yaban soğanının kökü.

• SAR'

  Düşmek. * Yıkıp yere çalmak. * Edb: Şiirin beytini iki mısra' veya iki kafiyeli yapmak. * Tıb: Bir hastalık ki, teneffüs cihâzını his ve hareketten meneder.

• SARA

  Rengi değişmiş olan su.

• SARA

  f. Hâlis, saf, katıksız. *Hz. İbrahim'in (A.S.) birinci zevcesinin ismi.

• SAR'A

  Tıb : Bir nevi baygınlık hastalığı.

• SARA'

  Sararmış hanzal otu.

• SARAD

  Yer bağırsağı.

• SARAH

  Her şeyin hâlis ve safisi.

• SARAHAT

  Sarih olmak, zâhir olmak. Açıklık. * Kaymağı alınmış süt.

• SARAHATEN

  Açık ve sarih olarak. Açıktan açığa.

• SARAMET

  Yiğitlik, mertlik.

• SA'RAN (SA'REVÂN)

  Koyunun memesinin etrafında olan ve memeye benzeyen sivilceler.

• SARARÎ

  (C.: Sarariyyûn) Gemici.

• SARASIR

  (Sarsar. C.) şiddetli ve gürültülü rüzgârlar.

• SARASIRA

  Şam vilâyetinde yetişen bir otun adı.

• SARAT

  Suyun çok durmaktan dolayı renginin ve kokusunun değişmesi.

• SARAY

  (Seray) f. Büyük kimselerin veya padişahların oturduğu yüksek ve büyük bina. Büyük, muntazam ve tantanalı konak, ev.

• SARB (SAREB)

  Sütü birbiri üstüne sağmak. * Bevlini hapsetmek. * Çok ekşimiş süt. * "Zamk-ı talh" denilen ağaç sakızı.

• SARBAN

  f. Deve sürücüsü. Deveci.

• SARD

  Nüfuz etmek, sözü geçer olmak. * Katıksız, saf, hâlis. * Soğuk.

• SARDAH (SIRDÂH)

  Düz yer. * Sahrâ, çöl.

• SARE

  (C.: Savâr) Hâcet, ihtiyaç. * Susuzluk.

• SARE

  Cemaat, topluluk.

• SARE

  (Sayr : Olmak. dan) Oldu (meâlinde fiil).

• SARF

  (C.: Süruf) Harcama, masraf, gider. * Fazl. * Hile. * Men etme. Bir kimseyi yolundan ve işinden ayırıp başka tarafa yöneltme. * Farz. * Gr: Bir lisanı meydana getiren kelimelerin değişmesinden, birbirinden türemesinden bahseden ilim şubesi. Kelime bilgisi. Kelime şekli bilgisi. Morfoloji. Tasrif çeşitlerini, isim ve fiil nevilerini öğreten ilim. * Para bozma.

• SARF U NAHİV

  Dilbilgisi. Gramer.

• SARFE

  Boncuk. * Nurlu bir yıldız ismi.

• SARFE MEZHEBİ

  Kur'an-ı Kerim'in mu'cize olduğuna dair ikinci mercuh bir mezheb ismi.(İ'caz-ı Kur'an'da iki mezheb var. Mezheb-i ekser ve râcih odur ki, Kur'an'daki letaif-i belâgat ve mezaya-yı meâni, kudret-i beşerin fevkindedir.İkinci mercuh mezheb odur ki:Kur'an'ın bir suresine muâraza, kudret-i beşer dâhilindedir. Fakat Cenab-ı Hak, mu'cize-i Ahmediye (A.S.M.) olarak men etmiş. Nasıl ki bir adam ayağa kalkabilir, fakat eser-i mu'cize olarak bir Nebi dese ki: "Sen kalkamıyacaksın." O da kalkamazsa, mu'cize olur. Şu mezheb-i mercuha, Sarfe Mezhebi denilir. Yâni Cenab-ı Hak cin ve insi men'etmiş ki; Kur'an'ın bir suresine mukabele edemesinler. Eğer men'etmeseydi, cin ve ins bir suresine mukabele ederdi. İşte bu mezhebe göre "Bir kelimesine de muâraza edilmez" diyen ulemânın sözleri hakikattır. Çünkü mâdem Cenab-ı Hak i'caz için onları men'etmiş, muârazaya ağızlarını açamazlar. Ağızlarını açsalar da, izn-i İlâhî olmazsa, kelimeyi çıkaramazlar. M.)

• SARF-I MEHÂRET

  Maharet sarfetme.

• SARF-I NAZAR

  Bir şeyden vazgeçme, cayma. * Nazar-ı itibare almama.

• SARF-I ZİHN

  Akıl sarfetme, akıl harcama.

• SARFÎ

  (Sarfiye) Masrafa, sarfa ait, gidere dair. * Gr: Sarf kaidesine dair, gramere ait, dilbilgisiyle ilgili.

• SARFİYYAT

  Masraflar, giderler.

• SARH

  (C.: Suruh) Büyük köşk, yüksek yapı.

• SARHA

  Çağırmak, bağırmak, feryad etmek.

• SÂRIK

  (Sârıka) Çalan, hırsızlık yapan. Hırsız.

• SÂRIKANE

  f. Hırsız gibi, hırsızcasına.

• SARİ

  f. Süren, sürücü.

• SARİ

  (Sâriye) Sirayet eden, bulaşıcı, geçici olan. Genişleyip başkasına da geçmeğe, yayılmağa müstaid olan.

• SARİ'

  Düşmüş. Yere düşmüş sar'alı kimse.