S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SAVN

  Koruma, muhafaza, sıyanet.

• SAVR

  (C.: Savâri) Hamle yapmak. * Parçalamak, pâre pâre etmek. * Bir yerde toplanmış küçük hurma ağaçları.

• SAVRE

  Uyuza benzer bir hastalık.

• SAVT

  (C.: Siyât-Esvât) Kamçı, kırbaç. * Bir şeyi diğerine karıştırmak.

• SAVT

  Ses. Bağırmak.(Şeriatça bazı savtlar helâl, bazıları da haram kılınmıştır. Evet ulvi hüzünleri, Rabbani aşkları iras eden sesler helâldir. Yetimâne hüzünleri, nefsanî şehevâtı tahrik eden sesler, haramdır. Şeriatın tayin etmediği kısım ise, senin ruhuna, vicdanına yaptığı te'sire göre hüküm alır! İ.İ.)

• SAVTAL

  Havuç cinsinden çöğender adı verilen bir bitki.

• SAVT-I AZAB

  Daima elem verici azab.

• SAVT-I BÜLEND

  Yüksek ses.

• SAVT-I HAZİN

  Hüzünlü ses.

• SAVVAG

  Kuyumcu.

• SAVVANE

  (C.: Savân) Bir cins çakmak taşı.

• SA'Y

  Çalışma, Çalışıp çabalama. Gayret sarfetme. Bir maksadın meydana gelmesi için elden geleni yapma. * Hızlı yürüme. * Cür'et etme. * Ziyaret etme. * Gammazlık yapma. * Ist: Hac veya Umre'de Safâ ile Merve arasında usulüne göre yedi defa gelip gitmektir. (Bak: Himmet)

• SAY'

  Suyun akması.

• SAYADİD

  Belâ. * Zahmet, meşakkat.

• SAYAKILE

  (Saykal. C.) Cilâ yapanlar, cilâcılar. * Cilâ âletleri.

• SAYARİF

  (Sayrefî. C.) Sarraflar. * Kurnaz ve işini bilir kimseler.

• SAY'ARİYYE

  Boyunda olan işaret.

• SAYASİ

  (Sisâ. C.) Dağın uçları. * Herhangi bir şeyin asılları. * Çulha tarakları. * Muhkem ve yüksek kaleler.

• SAYB

  İnmek.

• SAYD

  Av. Avlanmak, sayda gitmek, ava gitmek.

• SAYDA'

  Çömlek yapılan toprak. * Kaba ve galiz yer. * Belde ismi.

• SAYDANİ

  Bir küçük canlı. * Tilki. * Mülk.

• SAYDELAN

  (C.: Sayâdile) Boncuk ve hırdavat satan çerçi.

• SAYDELANÎ

  Boncukçu, çerçi.

• SAYDELE

  Eczahane.

• SAYDELÎ

  Eczacı.

• SAYDENANİ

  Bir küçük canlı.

• SAYDGÂH

  f. Av yeri.

• SAYDGER

  f. Avcı. Sayyad.

• SAYD-I MAHÎ

  Balık avı.

• SAYE

  f. Gölge. * Mc: Himaye, sahip çıkma, koruma. * Muavenet, yardım.

• SAYE

  (C.: Sâyât) Koyun yatağı. Nişan için dikilen taş. Yolun tanınması için bir yere yığıp höyük yapılan taş.

• SAYE- ZAR

  f. Gölgelik.

• SAYE-BAN

  Gölgelik. Büyük çadır. Şemsiye. * Mc: Koruyan, himaye eden.

• SAYED

  Başını yukarı kaldırıp kibirlenmek ve sağına soluna iltifat etmemek.

• SAYE-DAR

  f. Gölge eden, gölgesi olan, gölgeli. * Sâhip çıkan, koruyan, himâye eden.

• SAYE-ENDAZ

  f. Gölge salan. * Mc: Koruyuculuk eden, himâyecilik yapan.

• SAYE-FİKEN

  Gölge düşüren.

• SAYE-GÂH

  f. Gölgeli yer. Gölgelik.

• SAYE-GÜSTER

  f. Gölge eden. * Koruyan, muhafaza ve himaye eden.

• SAYE-HAH

  Koruma ve himaye isteyen.

• SAYEHAN

  Çağırmak.

• SAYE-İ MEDİD

  Uzun gölge.

• SAYE-NİŞİN

  f. Gölgede oturan. * Bir şeyin gölgesine sığınan. Korunan, himaye gören.

• SAYE-PUŞ

  Ağaçlık, gölgelik.

• SAYF

  Yaz, yaz mevsimi.

• SAYFÎ

  Yaza ait. Yaz mevsimiyle alâkalı.

• SAYFİYE

  Yazlık. Gezinecek ve yazın yaşanacak yer.

• SAYFUFET

  Udûl etmek. Yoldan çıkmak, vazgeçmek.

• SAYH(A)

  (C.: Siyâh) Çağırış. Çığlık. Feryad. Nâra. * Azab, eziyet.