S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SAYHA-İ GURÂB

  Karga bağırışı.

• SAYHED

  Uzun.

• SAYHUD

  Çok sıcak olan gün.

• SA'Y-İ BELİĞ

  Emek harcayarak gereği gibi çalışma.

• SA'Y-İ DİMAĞÎ

  Kafa çalışması, fikrî çalışma.

• SAYİBE

  (C.: Siyeb) Adak için ayrılıp üstüne binilmeyen ve sütü içilmeyen dişi deve. * "Ümm-ül bahire" adı verilen ve peşpeşe üç dişi deve doğuran deve. Bu deveye de binilmez, sütü sağılmaz. Yabana salarlar, ölünceye kadar gezer.

• SAYİDE

  f. Eskimiş, yıpranmış. * Ezilmiş, sürülmüş.

• SAYİFE

  (C.: Sayifât) Ufak, yumuşak kum.

• SAYİFET

  Rum gazası. (Çünki çok yağmurlu ve karlı yer olduğundan yaz günlerinde gaza yaparlardı.)

• SAYİL

  Alında olan beyazlık. * Burun kamışı.

• SAYİME

  (C.: Sevâyim) Yılın ekserinde yabanda yürüyen davar.

• SAYİR

  Bakan, seyreden. Seyredici.

• SAYİS

  (Siyaset. den) At uşağı, seyis. Koyun güdücü.

• SAYİS-HANE

  f. Üzerine yük yüklenip yolcunun da bindiği hayvan.

• SAYK

  (Bak: Sıyk)

• SAYKAL

  Cilâ. Cilâ yapan âlet. Parlatan. * Kılıç bileyen.

• SAYKAL VURMAK

  Cilâ vurmak, parlatmak.

• SAYKALZEDE

  f. Cilâlı. Cilâlanmış.

• SAYKALZEN

  f. Yaldızcı.

• SAYLEM

  Zorluk, meşakkat.

• SAYREF

  (C.: Seyârif) Sarraf. * İşini, çıkarını, hesabını bilir, kurnaz kimse.

• SAYREFÎ

  (C.: Sayârife) Sarraf.

• SAYREM

  Bir lokma yemek.

• SAYRURET

  (Sayr. dan) Bir hâlden diğer hâle intikal etmek. Bir şeyin bir şeye dönmesi. * Olmak, edilmek. * Vücud, kevn.

• SAYSA

  Ham hurma çekirdeği. * İçi boş olan hanzal tanesi.

• SAYYAD

  Avcı, avcılık yapan.

• SAYYAD-I BÎ-İNSAF

  f. İnsafsız avcı.

• SAYYAG

  (Sıyâgat. dan) Kuyumcu.

• SAYYERE

  (Sayruretin fiili) Oldu, olur (meâlinde).

• SAYYİB

  Yağmur veren bulut.

• SAYYİHANÎ

  Medine hurmalarından bir cins.

• SAYYUR

  Bir işin âkibeti, sonu, neticesi, serencâmı. * Akıl, fikir.

• SAZ

  f. Kamış. * Bir çalgı âleti. * Takım, silâh, edevat. * Ustalık. * At takımı. * Düzen, tertip, sıra. * Öğrenme. * Kuvvet, kudret. * Menfaat. * Benzer, misil, eş. * Hile.

• SAZ

  f. (Sâhten: Yapmak mastarından emir köküdür) Eden, yapan, uyduran, düzen mânalarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Evham-saz $ : Evham veren.

• SAZEC

  (C.: Sevâzic) Sâde, basit.

• SAZENDE

  (C.: Sâzendegân) f. Çalgıcı. * Düzenleyici, yapıcı.

• SAZÎ

  f. Düzenleyicilik, yapıcılık.

• SAZKÂR

  f. Uygun, muvafık.

• SAZKÂRÎ

  f. Uygunluk, muvafakat.

• SE

  f. Üç.

• SE

  Kur'an alfabesinin dördüncü harfidir. Ebced hesabında 500 sayısının karşılığıdır.

• SEA

  Güç, iktidar.

• SEAB

  (C.: Sâbân) Sel yolu. Su akıtmak mânasına mastar.

• SEABİB

  (Su'bub. C.) Saf su akan yerler.

• SEABİB

  Salya.

• SEABİN

  (Su'bân. C.) Büyük yılanlar, ejderhalar.

• SEAF

  Devenin ağzında olan bir hastalıktır ve burnunun ve gözlerinin kılları dökülür. O devenin erkeğine esaf, dişisine nâfâ denir. * Tırnağın çevresinin kopup ayrılması.

• SEALİL

  (Sü'lul. C.) Memeler. * Vücudda meydana gelen siğiller.

• SEAM

  Bir çeşit deve yürüyüşü.

• SEARİR

  Bir ot cinsi. * Burun içinde olan yarık.