S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SERİ-ÜT TEESSÜR

  Çabuk müteessir olan.

• SERİ-ÜZ ZEVAL

  Devamsız, çabuk giden. * Çabuk ölen. * Dünyanın hali.

• SERİYY

  Çok, kesir.

• SERİYY

  (C.: Esriye-Seryân) Nefis. * Kavi, kuvvetli. * Reis. * Küçük nehir, ırmak.

• SERİYYE

  Düşman üzerine gönderilen süvari müfrezesi.

• SERKÂR

  f. Müdür, iş başı, kâhya.

• SERKAT

  (Bak: Sirkat)

• SERKÂTİB

  f. Baş kâtib. Hükümdarların başkâtibleri.

• SER-KÂTİB

  Başkâtip.

• SER-KERDE

  f. Bir güruhun, bir takımın başı, reisi. * Şaki, haydut.

• SERKEŞ

  f. İnatçı, isyan eden. Kafa tutan. Asi.

• SERKEŞÂNE

  f. İtaatsizlikle, dikbaşlılıkla, inatla.

• SERKEŞÎ

  f. İtaatsizlik, inatçılık, serkeşlik, dikbaşlılık.

• SERKUB

  f. Başa vuran, başa kakan. * Başa vuracak şey.

• SERKUÇE

  f. Sokak başı.

• SERKUY

  f. Yol, sokak veya mahalle başı.

• SERLEVHA

  f. Yazıda başlık.

• SERM

  Birinin dişlerini kırma.

• SERMA

  f. Kış. Soğuk.

• SERMA-DİDE

  f. Çok üşümüş. Donmuş.

• SERMAK

  Pazı otu.

• SERMAYE

  f. Ana mal. Esas para. İlk elde mevcut olan para. * Kazanılmış ilim. * Hayat. Ömür.

• SERMAYEDÂR

  f. Sermâyesi olan.

• SERMED

  Dâimî, sürekli, ebedî, ezelî. * Uzun gece.

• SERMEDEN

  Ebedî olarak.

• SERMEDÎ

  Daimî, ebedî, sürekli.

• SERMEDİYET

  Daimlik, süreklilik. Sonsuzluk, ebedîlik. * Rabbanîlik ve uluhiyyet.

• SERMELE

  Yemeği sakalına döküp ellerini bulaştıra bulaştıra yemek.

• SERMENZİL

  f. Durak yeri.

• SERMEST

  f. Başı dönmüş, kendinden geçmiş.

• SERMESTÎ

  f. Sarhoşluk.

• SERMEST-İ VAHŞET

  Vahşilik. İslâmiyet ve insaniyet dışı zevkle kendinden geçme hali.

• SERMEŞK

  f. Talebenin öğrenmesi için yazılan örnek yazı.

• SERMETA

  Yaş balçık.

• SERMUHARRİR

  f. Baş muharrir. Baş yazar.

• SERNAME

  f. Mektup, kitap vs. nin başına yazılan yazı. Önsöz.

• SERNİGÛN

  f. Baş aşağı olmuş. * Tersine dönmüş. * Bahtsız.

• SERNÜVİŞT

  f. Yazı başlığı. * Başa yazılan, alın yazısı. Kader, mukadderat.

• SERPAŞ

  f. Gürz. Çomak. * Eskiden muhârebelerde giyilen demir başlık.

• SERPENÇE

  f. Güçlü kuvvetli kimse.

• SERPUŞ

  f. Başa giyilen başı örten külâh, takke, sarık.

• SERPUŞE

  f. Başörtüsü.

• SERR

  Çocuğun göbeğini kesmek. * Göbekte ağrı olmak. * Şâdlık, neşeli ve sevinçli olma.

• SERRA

  Kolaylık, rahatlık, genişlik. * Sevinçli oluş. * Bolluk.

• SERRİŞTE

  f. İp ucu. Emâre, delil. Vesile. * Başa kakmak. * Maksad.

• SERSAM

  f. İnsana sersemlik veren bir hastalık. * Sersem.

• SERSAR

  Çok sözlü, çok konuşan. Herze ve hezeyan söyleyen. * Büyük bir nehrin adı.

• SERSERE

  Bir kimse konuşurken söz katmak.

• SERSERİ

  f. Ötede beride gezen, başı boş. İşi gücü olmayıp boşta dolaşan, haylaz, derbeder, avare. * Boş söz.

• SERSERİYÂNE

  f. Serserice.