S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SERŞAR

  f. Ağzına kadar dolu. Dökülecek derecede dolu. * İleri giden, sınırı aşan.

• SERŞİKESTE

  f. Ucu kırılmış olan. Başı kırık.

• SERT

  Aşağı getirmek. * Yutmak.SERT $ : Çiriş mâaunu.

• SERTAB

  f. İnatçı, muannid.

• SERTAC

  f. Baş tacı olan. Çok sevilen. Hürmet edilen. En ileri.

• SERTAK

  f. Evin üstünde bulunan etrafı açık oda veya daire.

• SERTAPA

  f. Baştan ayağa. Baştan aşağı.

• SERTASER

  (Serteser) f. Baştan başa, bütün, hep.

• SERTEM

  Uzun, tavil. * Yumuşak sözlü kişi. * Hışmını ve gadabını süratle yenen kimse.

• SERTİYE

  Zayıf vücutlu, ahmak adam.

• SERTİZ

  f. Baştarafı sivri olan, ucu sivri, keskin.

• SERU

  f. Boynuz. * şarap kadehi.

• SERUPA(Y)

  f. Tas: Dervişin, tarikat ve mevlevihâne ile bağını kesmek.

• SERÜVEN

  Başa gelen, heyecan verici hâdise. Sergüzeşt, macera.

• SERV

  f. Selvi, servi. * Cömertlik, mürüvvet.

• SERV

  Mal artırmak. * Suyun çok olması.

• SERVA

  f. Masal. * Söz.

• SERVAKT

  f. Kimse bulunmayan boş oda veya daire. * Yalnız görüşülecek yer.

• SERVAN

  Malı çok olan kimse.

• SERV-ENDAM

  f. Selvi boylu. Uzun ve biçimli boylu olan kimse.

• SERVER

  f. Reis. Baş. Seyyid.

• SERVERAN

  (Server. C.) f. Başlar, başkanlar, serverler, reisler, ulu kimseler.

• SERVERÎ

  f. Başlık, başkanlık, serverlik, reislik. Ululuk.

• SERVET

  f. Mal, mülk, zenginlik.

• SERVET-İ AKL

  Akıllılık. Akıl zenginliği.

• SERVET-İ FÜNUN

  Fenlerin (ilimlerin) zenginliği mânasına gelen bu tabirde, 1891-1900 tarihleri arasında çıkmış olan bir mecmua ve bu mecmua etrafında toplanmış olan kimselerin 1895'den 1901'e kadar meydana getirmiş oldukları Edebiyat-ı Cedide denilen edebî çığıra verilen addır.

• SERVET-İ İLMİYE

  Bilgililik, âlimlik, ilim zenginliği.

• SERV-İ HİRÂMÂN

  Nazlı sallanan selvi.

• SERV-İ NÂZ

  Dalları yana sarkan selvi.

• SERY

  Davarı iyi gütmek. * Yıldırımın parlayıp çakması. * Kurt, eşine çıkmak. * Hiddetlenmek, kızmak.

• SERYE (SERYÂ)

  Yaş yer.

• SERZAKİR

  f. Başta gelen zâkir, zikredenlerin başı. (Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm'dan kinâye olur.)

• SERZEDE

  f. Baş göstermiş, uç vermiş, çıkmış.

• SERZEMİN

  f. Başını yere koyarak.

• SERZENİŞ

  f. Takaza, tekdir. Başa kakma, çıkışma, azarlama.

• SE'SE'

  Defetmek, kovmak.

• SE'SEE

  Suya kandırmak.

• SE'SEM

  Kara abnus ağacı.

• SE'T

  Boğmak.

• SETA

  Hamakat, ahmaklık.

• SETA'

  Boyunun uzun olması.

• SETAİR

  (Sitâre. C.) Örtünülecek veya perdelenecek şeyler.

• SETAT

  Sakalın hafif olması.

• SE'TE

  (C.: Set) Kara balçık.

• SETE'

  Bezin hatâsı.

• SETEH

  (C.: Estâh) Oturak yeri.

• SETEL

  Her nesnenin kötüsü, yaramazı.

• SET'ET

  Böy denilen zehirli böcek.

• SETH

  Bir kimsenin arkasına vurmak.

• SETİH

  Arkası üstüne yatmış. * Dağarcık. * Büyük tulum.