S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SEYB

  (C.: Süyub) Su akmak. * Bahşiş, hediye, atâ. * Medfun mal, gömülü mal.

• SEYDA

  Efendi, hoca, şeyh, seyyid mânasına talebelerin hocalarına karşı söylediği bir hürmet lâfzıdır.

• SEYEHAN

  (Vapur v.s.) batma.

• SEYEHAN

  Gezi, seyahat. * Gölgenin güneşle birlikte dönmesi.

• SEYELAN

  Akma. Cereyan. * Sel felâketi.

• SEYELAN-I DEM

  Kan akma.

• SEYERAN

  (Bak: Seyran)

• SEYF

  Kılıç.

• SEYF İBN-İ ZÎYEZEN

  Yemen padişahlarındandır. Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bi'setinden evvel onun evsafını evvelki mukaddes kitaplarda görmüş ve iman etmiş ve müştak olmuştu.(Resül-i Ekrem'in (A.S.M.) Ceddi Abdülmuttalib; Yemen'e kafile-i Kureyş ile gittiği zaman, Seyf İbn-i Zîyezen onları çağırmış, onlara demiş ki: "Hicaz'da bir çocuk dünyaya gelir. Onun iki omuzu arasında hatem gibi bir nişan var. İşte o çocuk umum insanlara imam olacak."Sonra gizli, Abdülmuttalib'i çağırmış: "O çocuğun ceddi de sensin" diye kerametkârane, bi'setten evvel haber vermiş... M.)

• SEYFEDDİN

  (Seyf-üd din) Dinin kılıcı, dinin askeri.

• SEYFÎ

  (Seyfiye) Askerliğe ait, kılıçla alâkalı. * Kılıç şeklinde.

• SEYF-İ BETTÂR

  Çok keskin kılıç.

• SEYF-İ HADİD

  Keskin kılıç.

• SEYF-İ MESLUL

  Kınından çıkmış kılıç.

• SEYF-İ SÂRİM

  Keskin kılıç.

• SEYFULLAH

  Allah'ın (C.C.) kılıcı, askeri. *Ashab-ı Kiram'dan Hz. Hâlid İbn-i Velid'e (R.A.) verilen ünvan.

• SEYH

  Helâk edici, mahveden. * Ayağın batması.

• SEYH

  Yere batmak. * Sefer. * Akarsu. * Dikilmiş aba. * Atâ etmek, hediye vermek. * Çizgili elbise.

• SEYHEC

  (Seyhuc) : Katı, şiddetli şedid.

• SEYHEK

  Katı yel. Şiddetli rüzgâr.

• SEYİS

  Atın tımarına, yemine vesairesine bakan adam, uşak.

• SEYKANE

  İnce bellilik.

• SEYL

  Sel. şiddetle gelen şey.

• SEYLAB

  (Seylâbe) f. Taşkın su, sel.

• SEYLABE-İ HUN

  Kan seli.

• SEYLHİZ

  f. Taşkın ve coşkun su.

• SEYL-İ HURUŞÂN-I ZAMAN

  Zamanın gürültü ve coşkunluklarının seli.

• SEYL-İ ŞUUNÂT

  İcraat-ı Rabbaniyenin dâima görünmesi ve hakiki müessir olan Allah'ın (C.C.) iradesiyle devamlı olan, cereyan eden her çeşit hâdiseler. Hâdiseler akıntısı, seli.

• SEYNA'

  Bir ağacın adı. * Ağaç, şecer.

• SEYR

  Yürüyüş. * Eğlenme ve ibret için bakma. Gezip görme. * Görülecek şey ve yer. * Uzaktan bakıp karışmama. * Yolculuk.

• SEYR Ü SEFER

  Gidiş geliş. Trafik.

• SEYR Ü SEYELÂN

  Devamlı akıp gitme ve değişme.

• SEYR Ü SÜLUK

  Tas: Takib edilecek usûl. Bir terbiye yoluna girip devam etme. Tarikata devam etme.

• SEYRAN

  (Aslı: Seyeran) Gezme, gezinme. Bakıp görme. * Hareket etme. * Açılma, ferahlanma, teferrüc.

• SEYRANGÂH

  f. Seyir yeri. Gezme ve eğlenme yeri.

• SEYR-İ ÂFÂKÎ

  Terbiye ve mâneviyatta tekâmül yollarında, hariç âlemden, âfaktan başlamak suretiyle bulunan delillerle tekâmül edip nefsini ıslâh ve imâni ve Kur'âni hakikatlarda terakki etmek usulü.(Tarikatta "seyr-i enfüsi" ve "seyr-i âfâki" tâbirleri altında iki meşreb var.Enfüsi meşrebi; nefisden başlar, hariçten gözünü çeker, kalbe bakar, enaniyeti deler geçer, kalbinden yol açar, hakikatı bulur. Sonra âfâka girer. O vakit âfâkı nurâni görür. Çabuk o seyri bitirir. Enfüsi dairesinde gördüğü hakikatı, büyük bir mikyasta onda da görür. Turuk-u hafiyyenin çoğu bu yol ile gidiyor. Bunun da en mühim esası; enaniyeti kırmak, hevayı terketmek, nefsi öldürmektir.İkinci meşreb; âfaktan başlar, o dâire-i kübranın mezâhirinde cilve-i Esmâ ve Sıfâtı seyredip, sonra dâire-i enfüsiyyeye girer. Küçük bir mikyasta, dâire-i kalbinde o envârı müşahede edip, onda en yakın yolu açar. Kalb, âyine-i Samed olduğunu görür, aradığı maksada vâsıl olur.İşte birinci meşrebde süluk eden insanlar nefs-i emmareyi öldürmeye muvaffak olamazsa, hevâyı terkedip enaniyeti kırmazsa, şükür makamından, fahr makamına düşer; fahirden gurura sukut eder. Eğer muhabbetten gelen bir incizab ve incizabtan gelen bir nevi sekir beraber bulunsa, "şatahat" nâmiyle haddinden çok fazla dâvalar ondan sudur eder. Hem kendi zarar eder, hem başkasının zararına sebeb olur. M.)

• SEYR-İ ENFÜSÎ

  Hafî tariklerin çoğunda takib edilen ve nefsinin iç âlemindeki delillerle, vasıtalarla tekâmüle gidenlerin usûlü. (Bak: Seyr-i âfâkî)

• SEYR-İ FİLMENÂM

  Uykudaki veya rüyadaki seyr. (Bak: Seyr)

• SEYR-İ ŞUUNÂT

  Kâinattaki hâdiseleri seyredip, görüp hakikatını anlamağa çalışmak. * Hâdiselerin bir halde kalmayıp akışı, değişmesi.

• SEYRURET

  Yürümek, gezmek.

• SEYTEL

  Vahşi sığır.

• SEYTERE

  Havâle olunmak.

• SEYYAD

  Avcı. (Bak: Sayyad)

• SEYYAF

  (Seyf. den) Kılıçlı. * Kılıç yapan, kılıççı. * Cellât.

• SEYYAH

  (Siyâhat. tan) Seyahat eden, dolaşan, gezen. Turist, yolcu.

• SEYYAHÎN

  (Seyyahûn) Seyyahlar. Gezip âlemi seyredenler. Turistler, dolaşanlar, gezenler.

• SEYYAL(E)

  Akıcı şey, su gibi sıvı olup akan. Çokça akan su. * Yer değiştiren her şey.

• SEYYALÂT

  (Seyyale. C.) Akıcı olanlar, yerinde durmayıp gidenler, akanlar. Seyyal maddeler.

• SEYYALE-İ BERKİYYE

  Şimşek akımı. Elektrik akımı. * Şimşek gibi akıcı ve parlak.

• SEYYAR(E)

  Bir yerde durmayıp yer değiştiren. * Gökte veyâ güneş etrâfında dolaşan yıldız. Gezegen. * Kervan, kafile. * Otomobil.