S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SEYYARAT

  (Seyyare. C.) Seyyareler, gezegenler.

• SEYYİ'

  Kötü, fena.

• SEYYİAT

  (Seyyie. C.) Kötülük, günahlar, suçlar. Kötülüğe karşı çekilen sıkıntılar.(Kur'an-ı Kerim tahliye-i seyyiatı üç mertebesi ile zikretmiştir. Birincisi şirki terk, ikincisi maasiyi terk, üçüncüsü mâsivâullahı terk.) (İ.İ.)

• SEYYİB(E)

  Kadın görmüş erkek, erkek görmüş kadın. Dul kadın.

• SEYYİBÂT

  (Seyyib. C.) Dul kalmış kadınlar.

• SEYYİD

  Efendi. * Hazret-i Muhammed'in (A.S.M.) soyundan olan, onun izinden giden. * Temiz ve fazilet sâhibi Müslüman zât. * Resül-i Ekrem (A.S.M.) herkesin imamı, büyüğü, önderi olduğundan kendisine bu isim de verilmiştir. (Bak: Sâdât)

• SEYYİD ŞERİF-İ CÜRCANÎ

  (Bak: Cürcanî)

• SEYYİDE

  Peygamber (A.S.M.) sülâlesinden gelen ve O'nun izinden giden temiz kadın, hanım.

• SEYYİD-ÜL BEŞER

  İnsanların seyyidi, efendisi olan Hz. Muhammed (A.S.M.)

• SEYYİD-ÜL ENAM

  Bütün mahlukatın efendisi. Muhammed (A.S.M.)

• SEYYİD-ÜL KEVNEYN

  İki âlemin efendisi, seyyidi. Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir nâmı.

• SEYYİD-ÜL MÜRSELÎN

  Resüllerin Seyyidi. (Bak: Fahr-i âlem, Muhammed (A.S.M.), Münacat, Resül)

• SEYYİE

  Kötülük, günah, suç. Yaramazlık, fenâlık.

• SEZA

  f. Lâyık, münasip.

• SEZAB

  Sedef otu.

• SEZASE

  Kötü huylu ve yaramaz dirlikli olmak.

• SEZAVAR

  f. Münâsib, uygun, lâyık, şâyân.

• SEZA-YI TAKRİZ

  Övmeye, medhetmeğe lâyık.

• SEZA-YI TEZLİL

  Tahkir edilip alçak görülmeğe lâyık olan.

• SEZZE

  Seyâ denilen gün. Keferenin ateş gecesi günü.

• SIAB

  (Sa'b. C.) Güçlükler, zorluklar. Zor ve çetin şeyler.

• SIBA'

  Tulu etmek, doğmak. * Kalbin meyli.

• SIBAG

  (C.: Esbiga) Boya. * Yaradılış.

• SIBAH

  Güzel şeyler. Güzel olanlar. şule.

• SIBGA

  Boya, renk, levn. * Din, mezheb.

• SIBGATULLAH

  Cenab-ı Hakk'ın dilediği tarz, manevî renk, biçim ve şekilde yaratması. İslâmî ahlâk ve karakteri halketmesi. * Allah'ın dini.

• SIBHAL

  Şişman, büyük keler. * Deve. * Kırba. * Câriye.

• SIBHALE

  Azası iri ve uzun olan.

• SIBR

  (C.: Esbâr) Beyaz bulut. * Taraf, yön, cânip. * Çoğul, cemi.

• SIBT

  (C.: Esbât) Torun.

• SIBTEYN

  İki torun.

• SIBTIR

  (C.: Sibetrât) Uzun, tavil. * Uzun boyunlu bir kuş.

• SIBYAN

  (Sabi. C.) Çocuklar, sabiler.

• SIDAK

  Kadın eşe verilen nikâh parası. Nikâh akçesi.

• SIDAR

  Küçük gömlek. * Başa örttükleri bez, baş örtüsü. * Devenin göğsünde olan nişan ve alâmet.

• SIDDÎK

  Çok samimi, dâimâ doğruluk üzere ve Allah'a ve Peygamberine çok sâdık olan erkek. Sözü ile işi bir olan.

• SIDDÎKA

  Doğruluk ve samimiyette çok sâdık olan kadın. * Allah yolunda çok sâdık olan Hazret-i Aişe (R.A.) vâlidemiz ve Hazret-i Meryemin vasıf ve isimlerdir.

• SIDDÎKÎN

  Sıddık olanlar, Hazret-i Ebubekir (R.A.) gibi olanlar. Hazret-i Ebubekir (R.A.) gibi olanlar ve Onun izini takib edenler. Allah yolunun sadakatte en ileri olanları.

• SIDDÎKİYET

  Sadâkat ve doğrulukta en ileri oluş. Çok sâdık olma hâli. Velilik mertebesinin nihâyeti. Peygamberlik mertebesinin bidâyeti olan makam. * Aşere-i Mübeşşere'nin birincisi ve ilk halife olan Hz. Ebubekir'in (R.A.) nâmı ve sıfatıdır. * Çok doğru olup, hiç yalan söylememek.

• SIDK

  Doğru söz. Hakikata muvâfık olan. Bir şeyin her hususu tam ve kâmil olması. * Ahdinde sâbit olmak. * Peygamberlere mahsus en mühim beş hasletten birisi. * Kalb temizliği.(İslâmiyetin esası sıdktır. İmanın hassası sıdktır. Bütün kemâlâta îsal edici sıdktır. Ahlâk-ı âliyenin hayatı sıdktır. Terakkiyatın mihveri sıdktır. Âlem-i İslâmın nizamı sıdktır. Nev-i beşeri kâbe-yi kemâlâta îsal eden sıdktır. Ashab-ı Kiramı bütün insanlara tefevvuk ettiren sıdktır. Muhammed-i Hâşimî Aleyhissalâtü Vesselâm'ı meratib-i beşeriyenin en yükseğine çıkaran sıdktır. İ.İ.)

• SIDK U SELÂMET

  Doğruluk ve selâmetlik için oluş.

• SIDK-I CENAN

  Kalblerin sâdık oluşu, sadakatlı.

• SIDK-I DERUN

  Kalb temizliği.

• SIFAT

  Bir kimse veya şeyin hal ve vasfı, keyfiyeti. * Suret, çehre, yüz. Nişan, alâmet. * Bir şeyin keyfiyetini izah için kullanılan kelime.

• SIFÂT

  (Sıfat. C.) Sıfatlar, vasıflar.

• SIFAT TERKİBİ

  Sıfat tamlaması. Meselâ: "Kâmil insan" kelimeleri bir sıfat terkibidir. Burada Türkçe ifâdeye göre "kâmil insan" terkibinden birinci kelime sıfat (belirten), ikinci kelime ise mevsuf (belirtilen) dir. Farsça kâideye göre "insan-ı kâmil" diye söylenir.

• SIFÂT-I ADEDİYE

  Sayı sıfatları.

• SIFAT-I AYNİYE

  Sadece zâta mahsus olan sıfat. Zatî sıfat. Lafza-i Celalin sadece Cenab-ı Vâcib-ül Vücud olan Rabbimize mahsus olması gibi. (Bak: Sıfât-ı selbiye ve Sıfât-ı sübutiye)

• SIFÂT-I CEMALİYE

  Lütuf ve merhamet ile daha ziyade alâkalı olan vasıflar. (Bak: Celâl)

• SIFÂT-I FİİLİYE

  Cenab-ı Hakk'a (C.C.) mahsus fiilî sıfatlar. (İhyâ, icad, in'âm, tasvir, tezyin, terzik... gibi)