V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• VEHS

  Kırma. * Ayak altında çiğneme, basma, ezme.

• VEHT

  (C: Vihât) Vurmak. * Kırmak.

• VEHTIYY

  Ufak üzüm.

• VEHUB

  Verimi fazla, vergisi çok.

• VEHVAH

  Yaban eşeğinin anırtısı.

• VEHVEHE

  Atın kendi gövdesini parça parça etmesi.

• VEHY

  Gevşeme, yırtma.

• VEHZ

  Katı nesne. * Kovmak, deft'etmek.

• VE-İLLA

  Olmadığı hâlde. Yoksa. Aksi takdirde.

• VEK'

  Akrep sokmak.

• VEKA'

  Ayak parmaklarından baş parmağın, şehâdet parmağı üstüne gelmesi.

• VEKAD

  Sığır bağladıkları ip.

• VEKAHAT

  Hayâsızlık. Utanmazlık. Edebsizlik. (Bak: Vakahat)

• VEKÂLET

  Vekillik. Birisinin nâmına iş görme. Kendi nâmına hareket etme salâhiyetini başkasına verme. Nezâret, bakanlık. * Vekilin vazife gördüğü bina.

• VEKÂLETEN

  Birisine vekil olarak. Başkası adına.

• VEKÂLETNÂME

  f. Birisine vekillik verildiğini isbat eden ve ekseriya noterlikçe tanzim edilmiş bulunan yazılı kâğıt.

• VEKÂLETPENÂH

  f. Padişahın vekili olan, sadrâzam. Başvekil. Başbakan.

• VEKAR

  (Bak: Vakar)

• VEKB

  Dikilmek.

• VEKC

  Ulaşmak, varmak.

• VEKDE

  (C: Viked) Gitmek.

• VEKEBAN

  Derece derece yürümek.

• VEKEF

  Günah. * Abes ve boş. * Ayıp. * Eksiklik.

• VEKEL

  Zayıf adam.

• VEKF

  Evin damlaması. * Kat'etmek, kesmek.

• VE-KIS

  Var, kıyas et! mânasına gelir.

• VEKIYYE

  (Bak: Okiyye)

• VEKİF

  Sütü çok olan deve.

• VEKİL

  Başkasının işini gören. Bir adamın yerine hareket etme selâhiyeti olan kimse. * Nâzır. Bakan.

• VEKİL-İ HARC

  (Vekil-harç) Masraf görmekle vazifeli olan. Bir kimsenin veya bir cemaatin masraf işlerini üzerine alan.

• VEKİR

  Yuvasına giren kuş.

• VEKİRE

  Satın alınan veya yeni yapılan bina için, ahbaba, eşe dosta verilen ziyafet.

• VEKKAD

  Aydınlık, ışıklı, parlak.

• VEKM

  Reddetmek.

• VEKN

  (C.: Evkân - Vükün) Kuş yuvası.

• VEKR

  Kuş yuvası.

• VEKRA

  Hızlı yürüyen deve. * Ayağını yere kuvvetli basan kadın. * Bir nevi sıçramak.

• VEKS

  Noksan etmek, eksiltmek.

• VEKTE

  (C: Vikat) Gözün karasına ak düşmek. * Nokta. * Eser.

• VEKVAK

  Korkak kimse.

• VEKZ

  Vurmak. * Def'etmek. * Kovmak.

• VEL'

  Yalan. * Haps.

• VELA

  Yakınlık. Sâhiplik. * Sevme, muhabbet.

• VELADET

  (Bak: Viladet)

• VELAİD

  (Velide. C.) Cariyeler, kadın esirler.

• VELAİM

  (Velime. C.) Düğünler, evlenmeler. * Düğün ziyafetleri.

• VELA-PERVER

  f. Dostluk gösteren, dostluk besleyen.

• VELAYA

  (Veliyye. C.) Veli kadınlar. Veliyyeler.

• VELAYET

  Veli olan kimsenin hali. Velilik, dervişlik. * Dostluk. * Sadakat. * Başkasına sözünü geçirmek. Bir şeye kudret cihetiyle bizzat mutasarrıf olmak. (Bak: Veli)

• VELAYET-İ ÂMM

  Huk: Umum mallara ve fertlere şâmil olan velayet. (Şeriat hâkimleri, kadılar ve valilerin velayetleri gibi)