V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• VELAYET-İ KÜBRA

  Büyük velilik. Akrebiyet-i İlâhiyenin inkişafına bakan ve veraset-i nübüvvetten gelen gayet kısa, fakat yüksek olan ve tarikat berzahına uğramadan zâhirden hakikata geçen velilik mesleği. (Sahabeler gibi)(Cadde-i kübrâ, elbette velayet-i kübra sahibleri olan Sahabe ve Asfiya ve Tâbiîn ve Eimme-i Ehl-i Beyt ve Eimme-i Müçtehidînin caddesidir ki doğrudan doğruya Kur'anın birinci tabaka şâkirdleridir. M.)

• VELB

  Ulaşmak, varmak.

• VELEC

  Kumlu yerde olan yol.

• VELED

  Erkek çocuk. Oğul. Çocuk. * Döl, yavru.

• VELED-İ MANEVÎ

  Evlâdlığa kabul edilen, âhiret evlâdı. Bir hocanın talebesi. Mürid.

• VELED-İ SULBÎ

  Öz oğul, evlenmekle hâsıl olan kendi soyundan gelen çocuk.

• VELEDİYET

  Birisinin evlâdı olma hâli. Çocuk oluş.

• VELEDİYET AKİDESİ

  Hristiyanlıkta bir bâtıl akide. (Bak: Teslis)(İslâmiyet, tevhid-i hakiki dinidir ki; vasıtaları, esbabları ıskat ediyor. Enaniyeti kırıyor, ubudiyet-i hâlisa te'sis ediyor. Nefsin rububiyetinden tut, tâ her nevi rububiyet-i bâtılayı kat'ediyor, reddediyor. Bu sır içindir ki; havastan bir büyük insan tam dindar olsa enâniyeti terketmeye mecbur olur. Enaniyeti terketmiyen, salâbet-i diniyeyi ve kısmen de dinini terkeder.Şimdiki Hristiyanlık dini ise; "Velediyet Akidesi"ni kabul ettiği için, vesait ve esbaba te'sir-i hakiki verir. Din nâmına enaniyeti kırmaz; belki Hazret-i İsâ Aleyhisselâm'ın bir mukaddes vekili diye, o enaniyete bir kudsiyet verir. Onun için, dünyaca en büyük makam işgal eden Hristiyan havasları, tam dindar olabilirler. Hattâ Amerika'nın esbak Reis-i Cumhuru Wilson ve İngiliz esbak Reis-i Vükelâsı Loid George gibi çoklar var ki, mutaassıb birer papaz hükmünde dindar oldular. Müslümanlarda ise, öyle makamlara girenler, nâdiren tam dindar ve salâbetli kalırlar. Çünki, gururu ve enaniyeti bırakamıyorlar. Takvâ-yı hakiki ise, gurur ve enaniyetle içtima edemiyor. M.)

• VELEH

  Hayret, şaşkınlık. * Fazla hüzünden akıl gidip tembel olmak.

• VELEH

  f. Kahr, gazab, şiddet, hışım.

• VELEHAN

  Akıl gidip tembel olmak. * İbadet ederken vesvese veren şeytan.

• VELEH-RESAN

  Hayret verici, hayret edilen, şaşkınlık veren.

• VELEH-RESAN-I UKUL

  Akılları hayrette bırakan.

• VELEHU

  Bu da onun.

• VELEHZA

  Şaşırmış.

• VELEHZEDE

  f. Sevgilinin hışmına uğrayıp kahır çeken âşık.

• VELEV

  Eğer, gerçi, her ne kadar da, hatta, ister, isterse.

• VELF

  (Velif-Vilâf) Tez tez yelmek. Birbiri ardınca olmak.

• VELG (VELÜG)

  Köpeğin kap içinden su içmesi veya bir şey yeyip yalaması.

• VELGA

  Küçük kova.

• VELH

  Büyümek. * Uzamak.

• VELHAN

  Şaşakalmış, şaşkın, sersem.

• VELHASIL

  Sözün kısası, özü, kısacası.

• VELİ

  Sahib, mâlik. * Evliya. * Muin. Muhafaza eden. * Küçük çocukların hâlinden mes'ul kimse. * Sıddık. * Baba. Babanın babası, cedde de denir. * Fık: Hayatını mücadelelerle ve azimet ve fevkalâde bir zühd ve takva ile ibadet ve taata sarfederek kendisinden Allah'ın (C.C.) izniyle gaybdan haber vermek ve gaybî ahvali keşfetmek gibi ilmî ve kevnî hârikalar zuhura gelen zât. Allah'a (C.C.) manevî yakınlık kesbetmiş olan şerif zât. * Cenab-ı Hakk'ın (C.C.) isimlerinden birisi.

• VELİ'

  Kabuğunda olan hurma çiçeği.

• VELİAHD

  (Veliy-yi ahd) Bir hükümdardan sonra hükümdar olacak kimse.

• VELİCE

  (C.: Velyüc) Büyük çuval. * Kişinin sırdaşı.

• VELİD

  Yeni doğmuş çocuk. * Köle, kul.

• VELİDE

  (C.: Velâid) Cariye.

• VELİK

  (Velikin) f. Amma, lâkin, fakat.

• VELİKA

  Yağla unu karıştırarak yapılan yemek.

• VELİME

  Sevinç ve sürur günleri verilen ziyafet. Düğün ziyafeti. * Düğün, evlenme.

• VELİ-Nİ'MET

  Nimet veren. Nimeti muhafaza edip ihsan eden.

• VELİYY

  (C: Evliyâ) Yakın. * Amcazâde, emmi oğlu. * Yar, dost.

• VELİYYE

  (C.: Velâyâ) Ermiş kadın, veli kadın.

• VELİYYULLAH

  Allah'ın (C.C.) veli kulu.

• VELİYY-ÜL EMİR

  Âmir. Emir veren. Emir sahibi.

• VELİYY-ÜN NİAM

  Nimetler ihsan eden, iyilik eden kimse. * Şeyhülislâm. * Sülâlesinin ileri gelenleri.

• VELK

  Yalan yakıştırmak. * Sür'at etmek, hız yapmak.

• VELKA

  (C.: Velkât) Vurmak.

• VELKALEMİ

  Kalem hakkı için. Kaleme yemin olsun.

• VELLAS

  Kurt.

• VELM

  Ulaşmak, yetişmek. * Toplanmak, cem'olmak.

• VELS

  Ahd, yemin, söz. " Az nesne. * Vurmak.

• VELSAN

  Birbirinin boyunlarına el atarak yürüme.

• VELU'

  Bir şeye fazla düşkün olan.

• VELUD

  Çok doğuran kadın. * Mc: Çok eser veren kimse.

• VELVAL

  Üzüntü ile ağlama. Ağlayıp inleme.

• VELVELE

  Gürültü, patırtı. Birbirine karışık bağrışmalar. Şamata.

• VELVELE-ENDÂZ

  f. Gürültü patırtı eden. Gürültücü.