V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• VEFL

  Derinin dibagatla giden fazlalıkları.

• VEFR

  Bir kimsenin ihsanını kabul ettikten sonra rızasıyla reddeylemek. * Bolluk. * Medh ü sena ile birisinin namusunu muhafaza etmek.

• VEFRA'

  Eksilmeyip değişmeyen. * El dokunulmamış ve tam olarak yetişmiş ot.

• VEFRET

  Çokluk, bolluk.

• VEFZ

  (C: Evfaz) Evmek, acele etmek.

• VEFZA

  (C: Evfaz) Ok yayı konulan ve beylik denilen kap.

• VEGA'

  Kavga gürültüsü. Harp yerinden çıkan sesler. Savt. Patırtı.

• VEGAB

  (C: Evgab) Korkak kimse. * İri gövdeli büyük deve.

• VEGADET

  Akılsızlık. * Adilik, bayağılık, aşağılık, alçaklık.

• VEGAR

  Gazap, kin, öfke, hiddet.

• VEGD

  (C: Evgad) Alçak adam.

• VEGF

  Görme zayıflığı.

• VEGİF

  Yürüme sürati. * Ses sürati, ses hızı.

• VEGİK

  Davar yürürken karnından çıkan ses.

• VEGİR

  Kızmış taş üstüne koyarak pişirilen et.

• VEGİRE

  Kızmış taş ile sıcaklık verilerek pişirilen süt.

• VEGM

  Kin.

• VEGNE

  Geniş küp.

• VEGRE

  Sıcaklığın çok olması.

• VEHAK

  Avcı kemendi.

• VEHAMET

  (Bak: Vahamet)

• VEHB

  (H.-110) Tabiînden olan bu şahıs İsrailî rivayetlerin en mühim kaynağı addolunur. Birçok İsrailiyatı havi kitapları okumuş ve tefsire de aktarmıştır.

• VEHB

  Hibe. Bağış. Vergi.

• VEHBÎ

  Doğuştan. Allah vergisi. Çalışmakla kazanılmayıp Allah'ın (C.C.) lütfu ile olan.

• VEHC

  Alevli olmak. Alev ile yanmak. Parlamak.

• VEHD(E)

  (C: Vihad) Derin vadi. Uçurum.

• VEHEC

  Ateş sıcaklığı.

• VEHECAN

  Ateşin alevlenmesi. * Işıklandırmak, ziya vermek.

• VEHEL

  Vehim, kuruntu.

• VEHELÜMME CERRA

  (Bak: Helümme cerrâ)

• VEHF

  Bitkinin yapraklanması. Uzama. Çoğalma, artma.

• VEHHAB

  Çok fazla ihsan eden. Çok bağışlayan.

• VEHHABÎ

  Muhammed İbn-i Abdulvehhab nâmında birisinin sebeb olduğu İslâmî bazı mes'elelerde ifrat gösteren ve dört hak mezheb hâricinde bir mezhepten olan. Fıkıhta Hanbelî, itikadda İbn-i Teymiye'ye bağlıdırlar. Tarikatlarına Muhammediye ismi verirler.

• VEHHAC

  Parıl parıl. Pek şa'şaalı. * Çok alevli.

• VEHHAM

  Çok vehimli. Fazla şüphe eden.

• VEHHAS

  Arslan.

• VEHİC

  Ateşin sıcaklığı.

• VEHİSE

  Pişirilip kurutulduktan sonra dövülen çekirge.

• VEHL

  (Vehel) Yanlış yapma. Yanlış anlama. * Unutma.

• VEHLE

  İrkilme ve ürkme. * Dakika. An, lahza.

• VEHLETEN

  Birdenbire. İlkin. Ansızın.

• VEHM

  (Vehim) Mübhem ve mânasız korku. * Belirsiz fikir ve düşünce. * Cüz'i mânaların anlaşılmasına yarayan bir idrak kuvveti.

• VEHM-ÂLUD

  f. Vehimli. Vehim dolu. Vehim karışık.

• VEHMÎ

  Olmadığı halde var zannederek. Düşünmeye, vehme dair, vehme ait.

• VEHMİYYÂT

  (Vehmiyye. C.) Vehimler, kuruntular.

• VEHM-NÂK

  f. Vehimli, kuruntulu.

• VEHN

  Gevşeklik, kuvvetsizlik. * Zayıf. * Gövdesi kalın ve kısa adam. * Gece yarısı. Gece yarısından bir saat sonraki zaman.

• VEHNANE

  Zayıf kadın.

• VEHS

  Sır ile söyleşmek. Dedikodu yapmak.

• VEHS

  Bir işe girişip ısrar ile devamlı uğraşmak.