V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• VECDÎ

  Vecdle ilgili, heyecanla ilgili.

• VECEL

  Ürkme, korkma, havfetme.

• VECENAT

  (Vecne. C.) Elmacıklar, yanaktaki yumrucuklar.

• VECH

  (Vecih) Yüz, çehre, surat. * Tarz, üslub. * Her şeyin karşısına gelen ve karşısında olan. Satıh. Ön. Alın. Cephe. * Tarih. * Suret. * Sebeb. * Bir şeyin nefsi ve zatı. * Semt. Cihet. * Münasebet.

• VECHE

  Yan, taraf. Yüz.

• VECHEN

  Bir vechiyle. Bir suretle. Bir bakımdan.

• VECHEN MİN-EL VÜCUH

  Hiçbir suretle.

• VECHEYN

  İki taraf, iki yan, iki yüz.

• VECHÎ

  (Vechiye) Yüz ile ilgili.

• VECH-İ ÂHAR

  Başka sebeple.

• VECH-İ DİKKAT

  Dikkat ve ferasetle.

• VECH-İ MÂ

  Bir sebepten dolayı.

• VECH-İ MEŞRUH

  Şerh edilen, açıklanan tarzda.

• VECH-İ ŞEBEH

  Edb: Bir şeyin başka bir şeye neden benzediğini anlatan söz. (Bak: Teşbih)

• VECH-ÜL ARZ

  Yeryüzü.

• VECİ (E)

  Güzel, hoş, lâtif. Uygun, münasib. * Bir kavmin büyüğü, reisi. * Hürmetli insan. * Sultan huzuruna girenler. * Makam ve şeref sâhibi.

• VECİ(A)

  (Veca'. dan) Ağrıtıcı, sızlatıcı.

• VECİBE

  Borç hükmünde olan vazife. * Kanun ve ahlâkın icabı, yerine getirilmesi lâzım gelen şey.

• VECİBE-İ NEZAKET

  Nezâket borcu.

• VECİHÎ

  Veche ait. Veche dair.

• VECİZ

  Kısa, öz, derli toplu. Muhtasar olup mufassal olmayan. * Az sözle çok mâna ifâdesi.

• VECİZE

  Edb: İbaresi kısa, mânası geniş olan çok kıymetli söz, özlü söz. Kısa, veciz söz.

• VECNE

  (C: Vecenât) Elmacık, yanaktaki yumrucuk.

• VECR

  (C.: Evcâr) Mağara.

• VE'D

  Kızını diri iken toprağa gömme.

• VEDA'

  Ayrılık. * Ayrılışta selâmlamak. * "Allah'a ısmarladık" demek.

• VEDAD

  Dostluk. Sevme. Sevgi. (Bak: Vidad)

• VEDD

  Dostluk. Sevgi, muhabbet.

• VE'D-DUA

  Duâlarımız sizinle birliktedir anlamına gelen bu tâbir, evvelce mektupların altlarına yazılırdı.

• VEDİ

  Küçük abdest bozduktan sonra çıkan beyazımsı su.

• VEDİ'

  Başkasının malını saklamaya memur kimse.

• VEDİA

  Emanet.

• VEDİATULLÂH

  Allah'ın emaneti.

• VEDİD

  Sevgisi çok olan.

• VEDK

  Yağmur. Yağmurun damlaması. * Alışıp üns ve ülfet etmek. Yakın olmak. (Bak: Vadk)

• VEDUD

  Çok şefkatli. Kendisine çok sevgi beslenen. Cenâb-ı Hak.(Vedud ismine mazhar olan muhakkıkin-i evliya: "Bütün kâinatın mâyesi, muhabbettir. Bütün mevcudatın harekâtı muhabbetledir. Bütün mevcudattaki incizab ve cezbe ve câzibe kanunları, muhabbettendir." demişler.) (Vedud ismine mazhar bir kısım evliya: Cennet'i istemiyoruz, bir lem'a-yı muhabbet-i İlâhiye ebeden bize kâfidir, demişler. S.)

• VE'D-ÜL BENAT

  İslâmiyetten evvelki câhiliyet devrindeki Arablarda kızlarını hakir gördüklerinden diri iken defnetmek âdeti.

• VEFA

  Ahdinde, sözünde durma. * Sevgi ve dostlukta sebat ve devam. * Ödeme. * Yetişme. * Dince ve akılca lâzım gelen şeyi yerine getirip uhdesinden çıkma.

• VEF'A

  Kav ettikleri bez parçası. * Şişe ağzını tıpamada kullanılan bez parçası.

• VEFADAR (VEFAKÂR)

  Vefalı, sözünde ve dostluğunda devamlı olan.

• VEFAPERVER

  f. Sözünde duran. Vefâlı.

• VEFAT

  Ölüm. Ahirete göçme.

• VEFD

  Çokluk. Cemaat. * Bir iş için giden heyet. Elçilik. * Dağ başı. * Gelme, ulaşma, erişme, varma, vürud.

• VEFHİYYE

  Kilisede kayyımlık hizmetini etmek.

• VEFİ

  Vefalı. * Tam, mükemmel. Kifayet eden. Bol olan.

• VEFİA

  İçine nesne koyulan sele.

• VEFİK

  Arkadaş. Kafa dengi. Aynı fikirde olan. Uygun.

• VEFİR(E)

  (Vefret. den) Çok, bol, kesir.

• VEFİYAT

  (Vefat. C.) Ölümler, vefatlar.

• VEFK

  Uygun gelme. Uyma. Mutabakat. Muvafık olma. İşi iyi gitme.* Tesirli dua.