V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• VERŞ

  Yürek ağrısı. * Çok beyaz olan.

• VERŞAN

  (C: Virşân-Verâşin) Yaban güvercini. * Kumru kuşunun erkeği.

• VERTA

  (C: Vırât) Çukur yer, varta, uçurum. * Halledilmesi, içinden çıkılması zor olan iş.

• VERY

  Çakmaktan ateş çıkması.

• VERZE

  f. Meslek, san'at, iş.

• VERZİDE

  f. Ekilmiş.

• VERZİŞ

  f. İşletme. Çalışma. * Çalışmış.

• VERZİŞKÂR

  f. Çalışkan.

• VERZKÂR

  f. Rençber, çiftçi, işçi.

• VESAFET

  Hizmetkârlık, işçilik.

• VESAH

  (C.: Evsâh) Kir, pas. * Murdarlık, pislik.

• VESAİD

  (Visâde. C.) Yastıklar, şilteler, döşekler.

• VESAİF

  (Vasif. C.) Hizmetçiler, uşaklar.

• VESAİK

  (Vesika. C.) Vesikalar.

• VESAİL

  (Vesile. C.) Vesileler. Sebebler.

• VESAİT

  (Vasıta. C.) Vasıtalar.

• VESAİT-İ NAKLİYYE

  Nakil vasıtaları. Taşıtlar. (Vapur, tren, otomobil gibi)

• VESAK

  Bağ. Rabıta. Yeminleşerek anlaşmak. * Sözleşme yeri.

• VESAM

  (Vesâmet) Güzel olma. Güzellik.

• VESATET

  Vâsıta olma, araya girme, aracılık yapma.

• VESAVİS

  (Vesvese. C.) Vesveseler.

• VESAYA

  (Vasiyet. C.) Vasiyetler. Öğütler. Nasihatlar.

• VESAYET

  (Visâyet) Vasilik. * Vasiyet. * Tembih, emir. Tavsiye. (Bak: Vasi)

• VESB

  Çok olmak.

• VESBE

  Bir atlama. Bir sıçrayış.

• VESEB

  Sıçrama, atlama.

• VESEN

  Put. Müşriklerin taptıkları suret. Karşısında ibadet edilen heykel. (Bak: Put-perest)

• VESEN

  Uyku ağırlığı. Uyku ile uyanıklık arası. * Uyku anında aklın gitmesi. * Hâcet.

• VESENÎ

  Putperest. Yıldızları ilâh itikad etmek gibi sapık şeylere inanan kimse.

• VESENİYYUN

  Putperestler. Puta tapanlar.

• VESİ'

  (Vesia) Vüs'atli, geniş. * Meydanlık.

• VESİB

  (Bak: Vüsub)

• VESİC

  Şiddetli seyir. Hızlı gitme. * Hızlı yürüyen deve.

• VESİK

  (C.: Visâk) Çok sağlam, kuvvetli.

• VESİKA

  Cemaat, topluluk.

• VESİKA

  Bir hâlin, bir hadisenin veya bir sözün doğruluğunu gösteren, inandırıcı şey. Belge, sened.

• VESİLE

  (Vâsile) Bahane, sebeb. * Fırsat. * Elverişli durum. * Vasıta. Yol. * Pâye, rütbe. * Baba. * Kurbiyet. * Kendisi ile başkasına yaklaşılan şey. * Cennet'te bir menzil adı. (El-Vesiletü menziletün fi-l Cenneti hadis-i şerifi bunu te'yid ediyor.)

• VESİLECU

  f. Sebep ve bahane arayan.

• VESİLEDÂR

  f. Vesileli.

• VESİLEHÂH

  f. Vesile isteyen.

• VESİLE-İ CEMİLE

  Güzel sebep. Güzel fırsat.

• VESİLE-İ SA'Y

  Çalışma vesilesi.

• VESİLET-ÜN NECAT

  Kurtuluş vesilesi, kurtuluş sebebi.

• VESİM(E)

  (C.: Vüsemâ-Visâm) Güzel yüzlü. Güzel çehre. * Damgalı.

• VESK

  (C.: Evsük) Cem'etmek, toplamak. * Altmış sa'.

• VESM

  Damga. İşaret. * Dağlama. * Döğerek toz hâline getirme.

• VESME

  Hayvana vurulan kızgın damga.

• VESMEDÂR

  f. Dağlanmış, damgalı. * Rastıklı.

• VESN

  Hafif. * Uyku. * Uyku anında aklın gitmesi. * Uykudan dolayı kişiye ârız olan zayıflık.

• VESNAN

  Uyuklayan, uykusu gelmiş olan.