V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• VARA'

  Haramdan ve yaramaz işlerden sakınmak.

• VARAKA

  Tek yaprak hâlindeki kâğıt. * Nebât yaprağı. Maden yaprağı. Kitap yaprağı. * Hasis kimse. * Peygamberimize (A.S.M.) ilk vahyin geldiği sırada Hz. Hatice vâlidemizin (R.A.) hâdiseyi kendisine bildirdiği ve o zamanın meşhur bir âlimi olan Varaka İbn-i Nevfel'in adı.

• VARAKÎ

  Yaprakla ilgili. * Yaprak biçiminde.

• VARAKKERDAN

  f. Boş ve faydasız işlerle uğraşan kimse.

• VARAKPARE

  f. Kâğıt parçası. * Küçük yaprak. Yaprak parçası. * Ehemmiyetsiz yazı, tezkere.

• VARDİYA

  İtl. Gemilerde beklenen nöbet. * Nöbet yeri. Nöbet beklenilen yer.

• VARESTE

  f. Affedilmiş. Halâs bulmuş, kurtulmuş. * Rahat, serbest.

• VARESTEGÎ

  f. Kurtulma, halâs bulma. * Rahatlık, serbestlik. * İlişiksizlik.

• VARİ

  Semiz et. * Vahşi hımar, yabani eşek.

• VARİ

  f. Benzer, gibi.

• VÂRİD(E)

  (Vürud. dan) Ulaşan, yetişen, gelen, erişen. Akla gelen. * Olan. Bir şey hakkında söylenip tatbik edilen. * Hâzır, nâzır. * Bahadır.

• VÂRİDÂT

  (Vâride. C.) Kâr, gelir. * Vârid olan. Bir kimseye veya hazineye ait gelir ve paralar. * Hatıra gelen, içe doğan.

• VÂRİD-İ HÂTIR

  Akla gelen, hatıra gelen.

• VÂRİDÎN

  (Vârid. C.) Gelenler, vâsıl olanlar.

• VARİK

  (C: Vürük) Süs için palanın önüne geçirip astıkları saçaklı kıvrımlı esvap. * Nakışlı kumaştan yapılmış saçaklı palan ve eyer örtüsü.

• VÂRİS

  Cenab-ı Hakk'ın bir ismi. * Mirasçı. Kendisine miras düşen. Mirasa konan. Vefat eden birisinin maddî veya manevî mal ve mülkünde kullanmaya, tasarrufa salâhiyetli olan.

• VÂRİSÎN

  (Vârisûn) Vâris olanlar. Vârisler.

• VARİŞ

  Bir topluluk yemek yerken davetsiz olarak yemeğe katılan kimse.

• VARTA

  Her çukur yer. Uçurum. * Kurtuluşun zor olduğu yer. Tehlike. Muhatara.

• VARUN

  f. Ters, uğursuz, aksi.

• VA'S (VÜUSE)

  (C: Vuasâ) şiddet, mihnet.

• VASAA

  (C: Vusu) Kız kuşu.

• VASAB

  (C.: Evsâb) Hastalık. Ağrı.

• VASAFE

  Hizmetkârlık.

• VASAİL

  (Vasâyil) : (Vasile. C.) Yemen'de çıkan çubuklu, alaca kumaşlar.

• VASAT

  İki şeyin arası. * Orta, merkez, ara. Meydan. Cemiyet muhiti. İç.

• VASATÎ

  İkisi ortası. Ortalama. Orta halde.

• VASATÎ SAAT

  Hakiki güneşe tâbi olmak üzere, muntazam hareket ettiği tasavvur olunan mevhum bir güneşin, o yerin nısfun nehârından (meridyeninden) arka arkaya iki defa geçişi arasındaki zamanın yirmi dörtte biri.

• VASAT-ÜL HÂL

  Orta halli, orta halde.

• VASAT-ÜL KAME

  Orta boylu.

• VASF

  Sıfat. Bir kimsenin veya şeyin taşıdığı hâl. Bir kimsenin veya şeyin durumunu anlatarak tarif etmek.

• VASFETMEK

  Bir şeyin vasıflarını, hâlini, şeklini veya rengini tarif etmek, anlatmak.

• VASF-I TAHSİNÎ

  Bir şeyin mahiyetini beyan etmekten ziyade lâfzını süslemek için kullanılan sıfatlar. Bunlar haşv-i melih kabilindendir.

• VASFÎ (VASFİYE)

  Vasıfla, mahiyetiyle alâkalı. Beyan ve tarife dair.

• VASIB

  Yerinde duran. Sürekli.

• VASIB

  Hasta.

• VASIF

  Vasfeden. Bildiren. * Medheden, öven.

• VASIF TERKİBİ

  Gr: Birleşik sıfat. Bir ismin sonuna Farsça bir emir eklenerek yapılan terkib. Meselâ : Zevk-efzâ : Zevk artıran.

• VÂSIK

  (Vüsuk. dan) Güvenen. İtimad eden.

• VÂSIL

  Ulaşan, erişen, kavuşan. Hakka vâsıl olan.

• VÂSILÛN

  (Vâsılîn) Hakka, hakikata, marifete ermiş kimseler. Hakka erenler. Yetişenler.

• VÂSIT

  Ortada bulunan. * İkisinin ortası.

• VÂSITA

  İki şeyi birbirine ulaştıran. * Aracı. Arada bulunan. Vasıtalık eden.

• VÂSITA-İ NECAT

  Necat vasıtası. Kurtuluşa sebep.

• VASİ

  (Vesâyet. den) Bir ölünün vasiyetini yerine getirmeye me'mur edilen kimse. Bir yetimin veya akılca zayıf, hasta olan bir kimsenin malını idare eden kimse.

• VÂSİ'

  (Vasia) Geniş, enli. Bol. Engin. Meydanlı. * Her ihtiyacı olana vergisi kâfi ve bol bol ihsan eden. İlmi cümle eşyayı muhit, rızkı bütün mahlukata şâmil ve rahmeti bütün şeyleri kaplamış olan Allah (C.C.)

• VASÎD

  Kapı eşiği.

• VASÎF

  (C.: Vusafâ - Vesâif) Hizmetçi, uşak.

• VÂSİ'-İ MUHİTA

  Muhitin genişliği.

• VASÎL

  Birinden aslâ ayrılmaz kimse.